|
|  |
natuurwinkel Weteringsschans weigert Lonsdale
Autonome Anti-fascisten Amsterdam - 28.06.2005 20:04
De dag voordat een jonge anti-fascist zijn 1e werkdag zou hebben(zondag j.l.), werd hij opgebeld over het t-shirt wat hij droeg op zijn proefdag. Dat was een trui van het merk Lonsdale. De bedrijfsleider zei dat hij geen extreem-rechtste medewerkers in zijn winkel wilde hebben..
De jongen protesteerde en zei dat hij absoluut niet extreem-rechts is, juist overtuigd anti-fascist! De bedrijfsleider antwoorde dat ze uitgepraat waren en hing op. De jongen was zeer verbaasd en belde de volgende dag de bazin van de winkel om om opheldering te vragen. Er werd hem verteld dat hij niet meer welkom was en dat er geen discussie meer mogelijk was. Klanten hadden namelijk geklaagd over het "extreem-rechtste" shirt. Ook kon hij naar zijn loon voor de proefdag fluiten.
Dit is natuurlijk volstrekt belachelijk!!!
Lonsdale staat niet voor extreem-rechts, hoewel dit merk wel door veel rechtste jongeren gedragen word. Lonsdale is hier zelf ook niet blij mee en heeft daarom ook de campagne gestart 'Lonsdale loves all colours'.
Ook is dit op een zeer onbeschofte manier gegaan. Ook toen er een vriendin van de jongen naar de winkel ging met het vriendelijke idee om informatie te geven over Lonsdale werd er bot en arrogant tegen haar gedaan en zeiden ze dat het gesprek voorbij was.
Dit mag niet zomaar gebeuren! Dit ontslag is onterecht!
Vertel natuurwinkel Demeter wat jij hiervan vindt door ze te bellen of door even langs te gaan
natuurwinkel Demeter
Weteringsschans 133, Amsterdam
telefoonnummer: 020-6384083
ps. dit is niet bedoeld om het merk Lonsdale te promoten, het is natuurlijk ook maar een kapitalistisch merk.
|
| Lees meer over: anti-fascisme / racisme | | aanvullingen | | | natuurwinkel weteringsschans | katinka - 28.06.2005 21:11
ik werk zelf bij natuurwinkel weteringsschans en ik ben heel verbaasd iver de reactie van de 'baas en bazin' van de winkel. bij mij komen ze juist over als erg sympathieke mensen, en opzich begrijp ik ook wel dat als iemand met een longsdale trui rondloopt kritiek krijgt op zijn kleding. maar dat er geen discussie meer mogelijk was, zelfs nadat het was uitgelegd, vind ik absurd en belachelijk. maar is het niet een beetje dom om met een longsdale trui op je eerste proefdag te verschijnen? je kunt ook van tevoren bedenken dat dat heftige reacties geeft, zeker bij een winkel.
| | witte antiracisten dragen geen lonsdale! | tula karpata - 28.06.2005 23:28
Erg lullig om zo behandeld te worden op je eerste werkdag, zelfs na uitleg. Maar waarom draag je überhaupt lonsdale als antifascist of antiracist.
Ondanks alle argumenten over dat het gewoon een mooi merk is, en dat Lonsdale zelf antiracistische campagnes heeft etc. blijft de culturele associatie met extreemrechts gewoon. Gelukkig kan je dat aan mensen een op een uitleggen, maar zeker in publieke ruimtes zal het overkomen als nationalistisch en kan het dus intimiderend zijn richting zwarte, migranten- en vluchtelingenmensen. Alleen al dat dit zou kunnen lijkt me genoeg reden om andere mooie kleren uit te zoeken. Als je jezelf als solidaire 'witte' antiracist serieus neemt, ten minste.
Antifascistische groet!
| | herkomst lonslade | antifa - 29.06.2005 00:32
Lonsdale was een zwarte bokser, als 'zware' droeg hij uiteindelijk zijn eiegn merk.
Een heel vreemde, intolerante actie van weteringschans die zichzelf wel iedere keer willen promeoten als goed voor de maatschappij omdat ze een natuurvoedingswinkel hebben. Ondertussen gaan ze zo met andere mensen om.
| | doorbreken? | velvet - 29.06.2005 01:01
Ik kan me vinden in de opinie van een vorige reageerder dat het merk Lonsdale wordt geassocieerd met facisten/extreem rechts etc.. maar zou ook dat niet juist een reden zijn om met z'n alle eens dat merken gedoe te doorbreken? Gewoon fijn een Lonsdale shirtje en een Karl Kani broek, dat zou toch leuk zijn, dat soort dingen. Maar dan moet je wel het geld en het lef hebben, want inderdaad, het blijven dure kapitalistische merken en ja, de maatschappij heeft er hoe dan ook een (ongenuanceerde, kortzichtige) mening over.
Hokjesdenken doorbreek je het beste door hokjes te combineren?
| | Londsdale gecoupt | anti-racist - 29.06.2005 01:13
Natuurlijk is het waar dat Londsdale gewoon een merk is. En inderdaad door een zwarte bokser voor het eerst gedragen. Maar helaas is het inmiddels gecoupt door extreem-rechts. Ze hebben het helaas weten te claimen.
Iets soortgelijks is ook gebeurt met het hakenkruis. Dat is van oorsprong een vreedzaam boedistisch teken. In sommige aziatische landen zie je het nog steeds. Maar toch zou hier niemand het in zijn hoofd halen er mee rond te gaan lopen en dan te beweren dat het helemaal geen fascistisch teken is (mag overigens van de wet ook niet meer).
Helaas is Londsdale voor het grote publiek nu eenmaal extreem-rechts geworden. Daar helpt geen goedbedoelde uitleg meer aan.
| | weteringschans | fuck die shop! - 29.06.2005 03:02
Och, die manager is zoiezo een stomme lul, heeft na overname stelselmatig 5 mensen ontslagen en is een botte stresskip die autoritaire orders geeft aan zijn personeel. Ik boycot die plek met zijn op geld belsute manager met ronde bril!
| | Prostituee | Hubert Lock - 29.06.2005 03:30
I say, prostituee,
Lonsdale gekocht door
naar haat ruikende kaalkoppen en,
naar bloemetjes ruikende sukkels
Holladiejeeh...
 E-Mail: gaatjegeenreetaan@hotmail.com | | belachelijk | antifa - 29.06.2005 03:50
Het is voor sommigen mischien jammer dat lonsdale een extreem rechtse
uitstraling heeft gekregen. maar dat is nu eenmaal zo !
dus begrijp ik echt niet dat er mensen zijn die niet tot deze zielige groep behoren (nazi's) maar wel nog steeds bewust londsdale dragen
slaat echt nergens op alsof er niet duizend en een andere domme kapitalistische merken bestaan om in te lopen of nog beter merkloos!
En mensen die zich antifa e.d. noemen en lonsdale dragen in deze tijd zijn echt belachelijk!!!
| | slaat echt nergens op | hass - 29.06.2005 03:55
Draag geen lonsdale !!!!
| | goed zo | nazis raus - 29.06.2005 04:01
Die gast vd weteringschans mag dan wel ee eikel zijn,
maar het zou goed zijn als iedereen zo reageerde.
Dan moesten al die kut nazi's zich tenminste neutraal aan kleden om naar hun werk / school enz. te gaan.
| | olie op het vuur? | velvet - 29.06.2005 10:06
Ik heb toch het gevoel dat ik even wat positievers moet zeggen over 'londsdale dragers'. Ik ken toevallig twee van hen, die naar eigen zeggen een hekel hebben aan 'racisten en buitenlanders', maar als het er op aan komt altijd compleet openminded en hartelijk zijn. Ik ben zelf behoorlijk links, heb een buitenlandse vriend en heel wat niet-blanke, niet-nederlandse vrienden, maar ze hebben nooit een onvertogen woord over mij gezegd. Sterker nog, ze hebben klaargestaan voor me op momenten dat anderen het lieten afweten.
Kijk verder dan alleen een merk, als je dat niet doet ben je echt niet beter dan welke facist dan ook. Pas als je daadwerkelijk weet wat er in iemand omgaat kan je ook (positieve) invloed uitoefenen, van elkaar leren (want niemand is 100% slecht).
| | Reclamezuil | NixNut - 29.06.2005 10:58
Linkse mensen die het kapitalistische bedrijf Lonsdale steunen en voor hen zelfs als levende en bewegende reclamezuil willen fungeren! Het moet niet gekker worden met links...
| | Laat je niet verleiden! | The Naked Warrior - 29.06.2005 11:28
Allereerst is die winkelbaas natuurlijk gewoon een naarling en heb ik te doen met de ongelukkige Lonsdaledrager (die dag loon moet hij je gewoon betalen hoor, ik zou daar alsnog werk van maken).
Verder denk ik dat het nodig is een aantal zaken even helder te krijgen.
Natuurlijk weet ik ook dat veel rechtse jongeren Lonsdale dragen en dat de publieke opinie het merk aan extreem-rechts koppelt, maar iemand is niet extreem-rechts doordat hij/zij een bepaald kledingmerk draagt: iemand is extreem-rechts door de opvattingen die hij/zij heeft en de handelingen die hij/zij daaruit laat voortvloeien!!! Als je je laat intimideren door het imago van Lonsdale en daardoor besluit het in bepaalde omstandigheden maar beter niet meer te dragen, doe je in feite twee dingen:
1. Je accepteert dat je een waarde-oordeel over iemand kan uitspreken op grond van oppervlakkige uiterlijke kenmerken, in dit geval kleding. Dat is precies hetzelfde als discriminatie op grond van huidskleur e.d. Was het maar zo eenvoudig dat je een fascist aan een shirtje kon herkennen: helaas kan het iedereen zijn. Zoals gezegd maken een zieke geest en verwerpelijke handelingen iemand tot fascist, niet wat hij/zij draagt.
2. Je pleegt zelfcensuur en daarmee verschaf je legitimiteit aan de opvatting dat je iemand op zijn/haar kleding kan/mag beoordelen. Dat is hetzelfde als de Duitse toneelregisseur die uit zichzelf in de jaren dertig besluit maar geen joodse stukken meer op te voeren, of de Amerikaanse journalist uit angst zijn baan te verliezen besluit compromiterende feiten over het beleid van de president maar buiten beschouwing te laten.
De opkomst van een xenofobe dandy door het opstoken van onderbuikgevoelens was in Nederland in 2002 schokkend, maar schokkender was het bedremmelde en onhandige gestotter dat de gevestigde orde (Kok, Melkert, e.a.) daar, als een perfecte reprise van Chamberlain in 1938, tegenover stelde. Machteloosheid...
Je BENT niet machteloos, je MOET een antwoord geven.
Daarom: Laat je niet verleiden, sta PAL tegen discriminatie (in welke vorm dan ook)!!!
Zo, ik heb gezegd.
| | ecofascisten | krullie - 29.06.2005 12:42
Nou daar haal ik geen boodschappen meer!!!!!
Boycot deze zaak!!!!
| | Geen discussieforum | Reseda (vrijwilliger indymedia.nl) - 29.06.2005 12:49
Indymedia is geen discussieforum. Als jullie graag verder willen discutieren willen jullie daar dan een andere plek voor zoeken. Je kan hier wel een link of adres plaatsen van de plek waar de discussie verdergaat.
| | Telefonisch contact door Natuurwinkel | Autonome antifascisten Amsterdam - 29.06.2005 21:03
De gedupeerde werknemer werd dinsdagavond gebeld door de natuurwinkel Weterinschans die hem hebben gezegd: "Hou op met het sturen van vrienden, als er nog iemand komt dan doen we aangifte wegens geweldpleging in mijn winkel. Jij bent slim maar ik ben slimmer, jij bent sterk maar ik ben sterker en ik maak je finaal kapot!"
Dit omdat 2 vrienden verhaal waren komen halen bij de winkel. Hier was absoluut geen sprake geweest van enige vorm van geweldpleging.
Conclusie: de Natuurwinkel vat deze kwestie wel heel serieus op!!!!!!!
| | metro 1 juli | RF - 01.07.2005 14:43
Ook de metr van vrijdag 1 juli besteed aandacht aan deze zaak. Wel verdraaien ze de feiten enigzins, alleen de mevrouw van de natuurwinkel is aan het woord. Ook zeggen ze dat de jongen in kwestie niet voor commentaar bereikbaar was, wat ook niet waar was.
| | ook nog | nn - 01.07.2005 17:08
De ruimtes boven de winkel zijn van diezelfde eikel/eigenaar. Zat een kraakwacht op, die ook in die winkel werkt, weet niet of die er nog is maar dat zal wel.
| | Oude discussie blijft zich herhalen | Skaboem! - 11.07.2005 18:14
Deze discussie over bepaalde merken en kledingstijlen is al zo vaak gevoerd en het is ook echt niet de eerste keer dat extreem rechts een coupe pleegt op de kleding en ander uiterlijk vertoon van vaak juist (extreem-)linkse of in ieder geval sociaal denkende/voeloende mensen.
Is iedereen alweer vergeten hoe dit gegaan is met de subcultuur skinhead en de merken kleding en stijlen die daarbij hoorden?
Skinhead was een modeverschijnsel dat in het begin vooral aangewend werd door Cubaanse en Jamaicaanse mensen en later door liefhebbers van ska- muziek en uiteindelijk de straatcultuur in de suburbs van London.
Extreem-rechtse lui hebben destijds deze stijl ook gejat en daarmee alle merken die gedragen werden door oorspronkelijk mensen met een donkere huidskleur,en ska-muziek en zelfs punk, ge-associeerd met extreem-rechts. Destijds waren het merken als Fred Perry, Ben Sherman, Dr. Martens en later dus ook Lonsdale, welke nu weer het slachtoffer is.
Nog steeds als je zegt dat je naar ska-muziek luistert krijg je vaak de vraag "dat was toch die fascistische muziek?". Dit slaat natuurlijk nergens op want de ska-muziek die ik het liefst luister is de begin 60'er jaren Jamaicaanse en cubaanse ska en andere latin-stijlen en 50's R&B, uitsluitend uitgevoerd door mensen met een donkere huidskleur.
Ik denk dat de enige manier om dit trucje van extreem-rechts eens een keer te tackelen is door middels ludieke acties e.d. duidelijk te maken dat een merk of kledingstijl of ander uiterlijk vertoon van een mens niet altijd iets zegt over politieke of maatschappelijke voorkeuren van die persoon. Juist veel Lonsdale dragen dus en dit bv. combineren met totaal stereo-type hippie-kleding en teksten tegen extreem-rechts ofzo.
| | Lonsdale een racisten merk? | Nick - 12.09.2005 19:08
Lonsdale een racistenmerk?
‘Iedereen die kleding koopt of draagt van dat merk zijn voor mij racisten’, verklaarde een 15-jarige jongen aan collega’s, nadat hij met twee vrienden een medescholier in elkaar had geslagen die een trui van het populaire merk Lonsdale droeg. Maar waarom Lonsdale een racistenmerk was kon hij niet uitleggen. Het slachtoffer was zich van geen kwaad bewust, de trui was een cadeautje van zijn moeder.
Incidenten waarbij kleding van Lonsdale een rol speelt komen de laatste tijd wel vaker voor. Onlangs nog verbood de leiding van het Eijkhagencollege uit Landgraaf haar leerlingen in Lonsdale’s naar school te komen.Het merk werd tot voor kort voornamelijk door skinheads gedragen en omdat die de naam hebben racistisch te zijn, heeft ook het merk Lonsdale het predikaat ‘racistisch’ gekregen. Maar waarom dragen skinheads Lonsdale en zijn de jongeren die nu Lonsdale dragen ook werkelijk racistisch? Om het antwoord op deze vragen te vinden moeten we zo’n veertig jaar teruggaan in de geschiedenis.
The Mods
Begin jaren zestig werd Groot-Brittannië overspoeld door een nieuw soort jongeren: de Modernists of Mods. Jongeren uit de arbeidersklasse die door de afschaffing van de dienstplicht en het herstel van de Britse economie tijd en geld hadden om zich als jeugdgroep te manifesteren.
De Mods luisterden naar rhythm & blues, naar ska (door Jamaicaanse immigranten meegebracht) en naar moderne jazz (die de beweging haar naam gaf). Ze zetten zich af tegen de crisismentaliteit van hun ouders en ontpopten zich tot superconsumenten. Mods hulden zich in dure merkkleding en scheurden rond op prijzige scooters. Hun uitstraling was strak, vooral ook door de amfetamine die ze gebruikten. Voorop in de Mod-cultuur liepen de Aces, de modieuze trendbepalers. Zij werden gevolgd door de Tickets of Numbers, grote groepen Mods die danszalen, bioscopen en cafés onveilig maakten en vaak voor vechtpartijen zorgden.
Ondanks hun fijne smaak verloochenden de Mods hun afkomst niet. Met hun kleding verwezen ze duidelijk naar het rauwe, chauvinistische en klassenbewuste arbeidersmilieu waaruit ze voortkwamen. Drie merken waren daarbij zeer populair: Fred Perry, Lonsdale en Ben Sherman.
• Fred Perry was een Engelse tennisser uit de arbeidersklasse. In de jaren dertig won hij drie maal Wimbledon. Na zijn carrière verbond Perry zijn naam aan een kledinglijn. De Mods droegen Fred Perry’s als eerbetoon.
• Lonsdale dankt zijn naam aan Hugh Cecil Lowther, 5th Earl of Lonsdale (1857-1944), een fervent bokser en de eerste voorzitter van de National Sporting Club. In 1960 verbond het geslacht Lonsdale haar naam aan een kledinglijn (sportkleding, bokstenues). Mods droegen Lonsdale omdat het bij hun straatvechtersmentaliteit paste.
• Ben Sherman was een joodse ondernemer die zijn eerste winkel opende in de bij Mods zo populaire badplaats Brighton. Dit, met het feit dat het een puur Brits merk was, maakte ook Ben Sherman gewild onder de Mods.
Hard mods en skinheads
Midden jaren zestig belandde de Britse economie in een crisis waarvan vooral jongeren de dupe werden. Een deel van de Mods kon het hoge consumptieniveau niet handhaven en greep terug naar de proletarische roots. Deze Hard Mods verheerlijkten fysieke kracht en mannelijkheid. De dure kleding werd ingeruild voor werkkleding. Geweld speelde een belangrijke rol en de skinheads (zoals de Hard Mods al snel werden genoemd) bouwden een geduchte reputatie op als allround hooligans. Ze waren te vinden rond de voetbalvelden en op straat, waar fans van rivaliserende clubs, intellectuelen, buitenlanders, hippies en homo’s het mikpunt waren van hun agressie. Hun muziek was nog altijd de ska. Hoewel het niet mooier moet worden voorgesteld dan het was, leefden de skinheads en de Jamaicaanse rude boys in die periode relatief vreedzaam naast elkaar in de oude wijken van de grote steden. Beide groepen zaten in de hoek waar economisch de meeste klappen vielen en beide groepen namen stijlkenmerken van elkaar over.
Ook het uiterlijk van de skinheads had een duidelijke betekenis.
• Skinheads knipten hun haar zo kort dat de hoofdhuid te zien was en plaatsten zichzelf daarmee buiten de samenleving, waarin lang hippiehaar toen de trend was. Overigens is een kaal geschoren kop eerder een symbool van verstoting door de maatschappij dan een uiting van rechts-extremisme. In nazi-Duitsland mochten SA’ers en SS’ers hun hoofd niet kaal scheren. De nazi’s scheerden wél hun slachtoffers kaal, degenen die niet meer in hun maatschappij pasten. Kort haar had ook een praktische functie: het gaf tegenstanders bij vechtpartijen geen houvast.
• Skinheads trokken de toen nog goedkope werkschoenen van Dr. Martens (Doc Martens) aan. Ook die hadden een praktische functie: er konden flinke trappen mee worden uitgedeeld.
• Skinheads droegen broeken met hoog opgerolde pijpen. In de eerste plaats omdat ze vaak uit grote arbeidersgezinnen kwamen en (te lange) afdankertjes van oudere broers moesten afdragen. In de tweede plaats om met hun opgepoetste Doc Martens te pronken.
• De broeken werden opgehouden met bretels, die bóven de kleding werd gedragen. Dit was afgekeken van de rude boys.
• De parka’s en chique regenjassen werden ingeruild voor ‘ordinaire’ spijkerjacks.
• De Fred Perry’s, Lonsdale’s en Ben Shermans bleven om dezelfde redenen als voorheen. Daarbij waren de poloshirts van Fred Perry, die bestaan uit een basiskleur die is afgezet met gekleurde biezen, een goedkoop alternatief voor de dure voetbalshirts in clubkleuren.
• Skinheads slikten geen amfetamines maar dronken bier, heel veel bier.
De skinheadbeweging beleefde haar hoogtepunt in 1969 en bloedde daarna langzaam dood.
Oi!
Eind jaren zeventig kende skinhead echter weer een opleving, dankzij de punk. Toen punk in 1978 commercieel gemeengoed was geworden, bracht de Streetpunk of Oi! de punkmuziek weer terug naar de straat, terug naar de jongeren uit de arbeidersklasse. Streetpunk of Oi! was hard, snel, simpel en radicaal. Het had niets meer te maken met de ska waar de oude skinheads samen met de Jamaicaanse rude boys naar luisterden. De ruwe, lompe dansen die erbij hoorden (moonstomp, pogo) pasten perfect bij het op mannelijkheid gerichte imago van de skinheads. Maar stootten meisjes af en ook de rude boys bleven weg. Skinhead werd aantrekkelijk voor zeer radicale jongelui en rechts-extremisme deed zijn intrede. Niet dat er voor die tijd geen racistische skinheads waren. Het in elkaar slaan van Pakistani was ook voor de eerste generatie al een vorm van tijdverdrijf geweest. Niet voor niets had het Britse National Front (NF) al sinds begin jaren zeventig pogingen ondernomen om skinheads te rekruteren. (Toch kreeg het NF nooit grip op de onberekenbare skinheads.)
Maar begin jaren tachtig verkeerde Groot-Brittannië in een diepe economische crisis. Van de autochtone jongeren was 50% werkloos, van de allochtone jongeren zelfs 60%. Geen wonder dat de maatschappelijke verhoudingen op scherp stonden en dat vechtpartijen aan de orde van de dag waren. De structurele werkloosheid en uitzichtloosheid van veel skinheads bleek een prima voedingbodem voor extreme politieke boodschappen. En bands als Skrewdriver (‘schroevendraaier’, een prachtige verwijzing naar de arbeidersklasse…) deden hun uiterste best om hun white power boodschap aan de man te brengen (de in 1993 overleden zanger Ian Stuart was een voorman van het National Front). En dat imago zijn skinheads nooit meer kwijt geraakt, ondanks verwoede pogingen van het in 1986 gevormde SHARP (Skinheads Against Racial Prejudice). Het rechts-extremisme overschaduwde de beweging volledig.
Begin jaren tachtig verschenen er ook buiten Groot-Brittannië skinheads. In met name Duitsland en in de Verenigde Staten werd echter vooral de rechts-extremistische versie geïmporteerd, waardoor skinhead hier vooral met racisme wordt geassocieerd.
De nieuwe skinheads trokken het bekende ‘uniform’ aan.
• Een kaal hoofd.
• Geen spijkerjacks maar zwarte of groene bomberjacks.
• Witte T-shirts of T-shirts met een bandnaam erop.
• Spijkerbroeken van Levi’s met hoog opgerolde pijpen.
• Doc Martens of kisten.
• Legerkleding en camouflagekleding.
Aan sommige kledingitems werd ook een expliciete politieke betekenis gegeven.
• Rechtse skins regen hun Doc Martens vast met witte of gele veters, linkse met rode veters.
• Witte bretels pasten leuk bij die witte veters.
• Als shirts van Lonsdale onder een open jack werden gedragen, dan kon de goede verstaander in de merknaam NSDA lezen: National Sozialistische Deutsche Arbeiter. Bijna de naam van Hitlers nazi-partij, dus.
• In Duitsland werd het zwarte poloshirt van Fred Perry populair. Het shirt was afgezet met een witte en rode bies. Zwart, wit en rood zijn de kleuren van de oude Keizerlijke vlag.
Gabber
De reden dat er nu zo veel jongeren in Lonsdale rondlopen is niet een heropleving van skinhead, maar van gabber. Toen rond 1997 iedereen in Nederland met een kale kop rondliep, was voor de gabbers van het eerste uur de lol eraf. Ze mikten hun Aussies in de kast en de meesten lieten hun haar groeien. Daarbij namen ze de kledingstijl van de skinheads gedeeltelijk over en dan vooral Lonsdale (Fred Perry en Ben Sherman in mindere mate, waarschijnlijk ook vanwege het prijskaartje dat er aan hangt…). Waarom? In de eerste plaats omdat het mooie, nette en sportieve kleding is. Eind jaren negentig ging het Nederlandse jongeren zeer voor de wind en dat wilden ze ook graag laten zien. In de tweede plaats misschien ook omdat Rotterdam, de bakermat van de hardcore, een echte arbeidersstad is. En gabbers komen voornamelijk uit hetzelfde sociale milieu als de eerste en tweede generatie skinheads. In de derde plaats omdat gabbers door hun bomberjacks toch al op één hoop werden gegooid met skinheads. Hardcore en gabber zijn weer populairder aan het worden en de jonge garde neemt nu de kledingstijl van de oude garde over.
De situatie die nu ontstaat is te vergelijken met die in 1995. Toen liep een grote groep autochtone jongeren in bomberjacks met Nederlandse vlaggetjes. Ook toen werd direct verondersteld dat deze jongeren extreem-rechts waren. De vlaggetjes leidden tot een golf van verontwaardiging onder allochtonen en in de media. Voor de gabbers moet het prachtig zijn geweest om zo veel aandacht te krijgen en zo veel reacties op te roepen. Dat het voornamelijk ging om de reactie die zo’n vlaggetje opriep, blijkt wel uit het feit dat extreem-rechtse partijen in Nederland er nauwelijks in zijn geslaagd om onder deze groep jongeren nieuwe leden te werven.
De jongeren die deze kleding nu dragen kennen bijna allemaal de reputatie van die de kleding heeft, maar nemen net als de gabbers van toen een houding aan van: ‘Als ik nou graag een Lonsdale wil dragen, dan draag ik toch zeker een Lonsdale. Wat een ander ervan denkt is zijn probleem.’ Een typische tegendraadse reactie.
Wel of niet racistisch?
De vraag is nu natuurlijk of deze jongelui allemaal racistisch zijn omdat ze deze kleding dragen. Het antwoord op deze vraag is in mijn ogen negatief. Ook al wordt op schoolpleinen gefluisterd dat Lonsdale staat voor: Laat Ons Nederlanders Samen De Allochtonen Langzaam Executeren... (of: Laat Onze Nederlandse Staat…). In de eerste plaats mag je nooit iemand op grond van zijn uiterlijk veroordelen. In de tweede plaats zijn de genoemde merken wel ‘skinheadmerken’ maar draagt slechts een deel van de skinheads deze merken om er een politieke boodschap mee uit te drukken.
In de derde plaats hebben we nu te maken met een groep die vooral een kledingstijl kopieert en in veel mindere mate een politieke boodschap. De jongeren die ik hierover sprak dragen Lonsdale vooral omdat ze gabber waren. De meesten kenden ook niet de betekenis van de kleding en waren verbaasd toen ik ze vertelde dat de bretels zijn afgekeken van de rude boys. Veelbetekenend is ook de uiterst afwijzende houding van skinheads ten opzichte van deze groep. De skins vinden het helemaal niks dat hun stijl ‘betekenisloos’ wordt gekopieerd.
Ook de jongeren die wél een Lonsdale dragen als politieke uiting zijn volgens mij niet werkelijk racistisch. Wel zijn de denkbeelden van de Nederlandse jeugd ten aanzien van allochtonen en integratie radicaler aan het worden. In de eerste plaats zijn jongeren sowieso radicaler in hun denken dan volwassenen en is de neiging tot het doen van ongenuanceerde uitspraken groter. In de tweede plaats is de hele Nederlandse samenleving radicaler gaan denken. Sinds de opkomst en ondergang van Pim Fortuyn is het zelfs niet eens ongewoon om de lijsttrekkers van de grote partijen de vraag voor te leggen of Nederland al dan niet vol is. Iets wat enkele jaren geleden ondenkbaar zou zijn geweest. Jongeren geven af op allochtonen, spreken hun bewondering uit voor Pim Fortuyn en kicken op de skinheadfilm American History X, waarvan ze de antiracistische boodschap grotendeels missen of gewoon negeren. Enkele van de jongeren die ik sprak verhaalden vol ontzag over gabbers die rode veters in hun kisten droegen als teken dat ze een allochtoon in het ziekenhuis hadden geslagen (rood = bloed). Maar ik ben ze nog nergens tegengekomen.
Dat een deel van de Nederlandse jeugd zich tegen allochtone leeftijdsgenoten afzet door kleding te dragen die door allochtonen mogelijk als discriminerend wordt ervaren, heeft heel veel te maken met het creëren van een eigen identiteit. Zoals de meisjes op het ROC in Amsterdam die per se met een niqaab naar school wilden waarschijnlijk meer met hun identiteit bezig zijn dan met een strikte naleving van de Koran. Het creëren van een identiteit is in mij ogen de reden dat autochtone jongeren in Lonsdale en allochtone jongeren in FuBu soms tegenover elkaar staan. Niet een diepe wederzijdse afkeer. Beide groepen profileren zich en daarom botsen ze.
Consdaple
In Duitsland wordt een aantal kledingmerken vervaardigd die, in tegenstelling tot Lonsdale, wél expliciet bedoeld zijn om een rechts-extremistische boodschap over te brengen. Alleen al de namen van deze kledinglijnen laten weinig aan de verbeelding over: Patriot, Masterrace, Walhalla, Hate Core, Endzeit. Het bekendste merk is Consdaple. De vormgeving van de merknaam is nagenoeg hetzelfde als die van Lonsdale en als deze kleding onder een open jack wordt gedragen worden de letters NSDAP zichtbaar. De merknaam is in handen van een oud-functionaris van de NPD en de Republikaner. Voor alle duidelijkheid: het merk heeft niets van doen met de echte firma Lonsdale.
Verder zijn ook bewerkingen van Fred Perry in omloop. Het logo van Fred Perry is een lauwerkrans en er bestaat kleding waarop de lauwerkrans is voorzien van het cijfer ‘88’. Een kenner zal in de cijfercombinatie direct de boodschap HH = Heil Hitler herkennen (de ‘H’ is de achtste letter van het alfabet). (Er zijn meer cijfercombinaties die een dergelijke boodschap uitdrukken: 18 = Adolf Hitler; 311 = 3x11 = Klu Klux Klan; 25 = Blut und Ehre; 28 = Blood and Honour; 192 = Adolf is Back). Sporadisch wordt ook wel de kleding van het merk Helly Hansen voor dit doel misbruikt, omdat het logo bestaat uit de lettercombinatie ‘HH’.
Conclusie
Zaken zijn minder simpel dan ze op het eerste gezicht lijken. Er doen onder jongeren veel verhalen de ronde over Lonsdale en de betekenis van dit merk. Maar niemand weet er echt het fijne van. Mogelijk worden we binnenkort geconfronteerd met dezelfde commotie als in 1995 toen de Nederlandse vlaggetjes in het middelpunt van de belangstelling stonden. Net als toen wordt er veel geroepen, maar weten slechts weinigen hoe de vork werkelijk in de steel zit.
Johan Vermeeren
(De auteur is werkzaam als infomedewerker bij Bureau Jeugdzaken van Politie Haaglanden.)
| |
| aanvullingen | |
Website: