|
|  |
De legitimiteit van humaan uitsluitingsbeleid
Werkgroep Vluchtelingen Vrij - 22.09.2005 14:18
De helft van de vluchtelingen die naar het vertrekcentrum zouden moeten gaan gaat niet. Net als tijdens het eerste vertrekcentrum Ter Apel in de jaren negentig. Ze durven niet terug naar hun land van herkomst omdat ze vervolging vrezen of ze weten dat ze sowieso op straat zullen belanden omdat ze niet terug kunnen. Tachtig procent van de vluchtelingen die wel naar het vertrekcentrum Ter Apel gaat, kan geen geldige papieren krijgen en dus niet terug. Na een verblijf in de gevangenis worden ook zij op straat gedropt.
Vrijdag 23 september vindt op initiatief van de PvdA, GroenLinks en de SP in Ter Apel een hoorzitting plaats over het aldaar gevestigde vertrekcentrum(VC), het sluitstuk van het terugkeerbeleid van minister Verdonk. De directe aanleiding hiervoor zijn de in toenemende mate verontrustende berichten en beelden vanuit het VC. Een 47 dagen durende hongerstaking van Iraanse vluchtelingen; op straat gedumpte vluchtelingen; een opstand tegen het met grof geweld afvoeren van een bewoner uit het VC naar een Penitentiaire Inrichting, waarbij tegen alle afspraken in de gemeentepolitie werd ingezet. Het gevolg hiervan was dat de gemeenteraad van Vlagtwedde – na eerst de komst van het VC met open armen te hebben binnengehaald – via een motie de regering en alle gemeenten oproept zich hard te maken voor een regeling om uitgeprocedeerde vluchtelingen die onder het project Terugkeer vallen alsnog een verblijfvergunning te geven. Alarmerende berichten alom. Voor de drie fracties voldoende redenen om deze hoorzitting te organiseren. Met als hoofdpunt het reilen en zeilen in het VC en uiteindelijk het project Terugkeer, met andere woorden het terugkeerbeleid van mevrouw Verdonk.
Minister Verdonk en mevrouw Vis , directeur van het project Terugkeer van het ministerie van Justitie, buitelen over elkaar heen in hun beweringen dat regionale en lokale bestuurders, actiegroepen en eenzijdig berichtende media hun terugkeerbeleid frustreren. Deze dwarsliggers zouden daarbij vluchtelingen valse hoop geven en belemmeren om 'vrijwillig' te vertrekken. Verdonk voert bij herhaling hierbij aan dat de argumenten van de tegenstanders van haar terugkeerbeleid louter gebaseerd zijn op misverstanden, zoals onder andere in de Trouw(29 04 05). Daarom zou volgens Verdonks website een onderzoek naar de gang van zaken in het vertrekcentrum en de consequenties van het terugkeerbeleid voor de vluchtelingen zelf dan ook volstrekt onnodig zijn. De vraag rijst echter wie er nu daadwerkelijk misverstanden creëert zoniet mist veroorzaakt.
Zo geeft de minister in haar terugkeernota van 21 november 2003 aan dat zij het draagvlak voor terugkeer "van ongeveer 26.000 asielzoekers" wil vergroten door: "het uitdragen van een centrale boodschap dat onrechtmatig verblijf van vreemdelingen niet wordt geaccepteerd. Uiteindelijk geldt dat wie terug wil ook terug kan."De werkelijkheid blijkt toch wat weerbarstiger. Met haar project Terugkeer is in een jaar tijd aan meer dan 5200 mensen een geïllegaliseerd bestaan opgedrongen. Ze meent zichzelf bij deze operatie op de borst te kunnen kloppen door aan te voeren dat uit haar doelgroep 5600 vluchteling een verblijfsvergunning hebben gekregen. Mensen die eerst vier tot vijftien jaar zijn gegijzeld in de procedure en gedoemd waren tot niets doen.
Om deze menselijke tragedie verder te verdoezelen worden we vanuit het ministerie en door het COA bestookt met versluierend taalgebruik, halve waarheden en leugens. Mevrouw Vis weet ons in de Volkskrant (26 08 05) voor te spiegelen dat het leven voor de vluchtelingen in het vertrekcentrum identiek is aan een normaal asielzoekerscentrum en dat de mensen er netjes worden behandeld. Verdonk is nog cynischer in haar antwoord op een petitie van de voormalige hongerstakers uit Ter Apel. Zij voert aan dat de overheid haar uiterste best doet om het verblijf en de procedure op het vertrekcentrum zo aangenaam mogelijk te laten verlopen.
Hoe valt dit te rijmen met haar rapportage aan de Tweede Kamer (23-01-04) waarin zij schrijft dat het verblijf in een vertrekcentrum een vrijheidsbeperkende maatregel is?
De vertrekcentrumbewoners worden volgens mevrouw Albayrak van het COA niet in de gemeentelijke basisadministratie opgenomen omdat zij vreemdelingen zijn die illegaal in Nederland verblijven en geen recht meer hebben op de reguliere asielopvang en de daarbij behorende medische voorzieningen. Kinderen mogen van haar in het vertrekcentrum het minst ervaren dat uitzetting aan de orde is, en dát terwijl ze dagelijks mensen met geblindeerde busjes van Justitie afgevoerd zien worden en hun schoolopleiding niet mogen vervolgen.
Verdonk heeft begin 2004 de vier grote gemeenten (G4) over de streep gekregen in te stemmen met de komst van vertrekcentra met de toezegging dat er niemand via het Project Terugkeer op straat zou belanden. In dit kader heeft mevrouw Vis afgelopen juli nog aan de in opstand gekomen gemeenteraad van Vlagtwedde - tegen het veelvuldig op straat belanden van vluchtelingen uit het vertrekcentrum - laten weten: "Ik kan echter niet volledig uitsluiten dat vreemdelingen die niet meewerken uiteindelijk op straat belanden".
De helft van de vluchtelingen die naar het vertrekcentrum zouden moeten gaan gaat niet. Net als tijdens het eerste vertrekcentrum Ter Apel in de jaren negentig. Ze durven niet terug naar hun land van herkomst omdat ze vervolging vrezen of ze weten dat ze sowieso op straat zullen belanden omdat ze niet terug kunnen. Tachtig procent van de vluchtelingen die wel naar het vertrekcentrum Ter Apel gaat, kan geen geldige papieren krijgen en dus niet terug. Juist deze groep is in de terugkeergesprekken door de IND en het COA in een regulier asielzoekerscentrum toegezegd dat ze met een gerust hart naar een vertrekcentrum kunnen gaan, omdat ze daar voor een verblijfsvergunning 'buitenschuld' in aanmerking zullen komen. In het afgelopen jaar is deze belofte door de IND en het COA in het vertrekcentrum Ter Apel niet één keer nagekomen. Sterker nog. Als de vluchtelingen aan het buitenschuldcriterium refereren krijgen ze per definitie te horen dat ze te laat hier mee komen aanzetten. Ze krijgen van de IND zelfs te horen dat ze voordat ze uitgeprocedeerd waren al hun terugkeer hadden moeten regelen. Minister Verdonk blijft op 2 september in antwoord op vragen van mevrouw Karimi de Tweede Kamer voorliegen. Ze stelt dat gedurende het hele terugkeer Project bezien wordt of er sprake is van een situatie waarin een vreemdeling buiten zijn/haar schuld niet uit Nederland kan vertrekken. Deze mensen werden tot voor kort zonder voorzieningen op straat gezet. Sinds 2 augustus worden ze in Ter Apel niet meer op straat gezet maar naar een gevangenis afgevoerd. Door tussenkomst van de rechter belanden deze mensen later alsnog zonder voorzieningen op straat omdat ze onrechtmatig zijn opgesloten.
Minister Verdonk zal vanuit de door haar gehanteerde logica naar voren brengen dat geen mens meer in Ter Apel op straat beland en de 'onafhankelijke rechter' hen de illegaliteit in stuurt. Voor een weldenkend mens heeft dit terugkeerbeleid niets van doen met een humane behandeling van vluchtelingen op basis van vrijwilligheid, maar gaat het om een beleid dat er op gericht is om mensen die geen kant op kunnen uit de voorzieningen te krijgen en de illegaliteit in te drijven.Wie kan ons onomwonden uitleggen dat deze vorm van schending van mensenrechten voor de Tweede Kamer aanleiding was om het vorige vertrekcentrum Ter Apel in 2000 te sluiten en het huidige vertrekcentrum niet?
Dit artikel is de inleiding van het verslag ‘Vertrekcentrum Ter Apel - Kamp van rechtelozen' dat vanaf 23 september op onze website  http://home.wanadoo.nl/werkvluchtvrij/ is te vinden.
 E-Mail: werkvluchtvrij@hetnet.nl  Website: http://home.wanadoo.nl/werkvluchtvrij/
|
| Lees meer over: anti-fascisme / racisme media | | aanvullingen | | | Nurten Albayrak | Pita Verbonk - 22.09.2005 17:24
Mevrouw Nurten Albayrak wordt opeens plompverloren opgevoerd in bovenstaand bericht. Wie is deze vrouw, tevens zuster van PvdA-kamerlid
Nebahat Albayek?
Nurten Albayrak start als algemeen directeur COA
Nurten Albayrak-Temur startte haar eerste werkdag als algemeen directeur van het COA vrijdag 1 oktober 2004 om 7.00 uur met een interview in Goedemorgen Nederland.
Ze kreeg vragen over het terugkeerbeleid van minister Verdonk in het algemeen en over de uitvoerende rol van het COA in het bijzonder. Ze benadrukte dat het COA zijn taken heel goed kan uitvoeren. Het COA-personeel werkt professioneel en is zeer ervaren in het opvangen en begeleiden van asielzoekers. Dat geldt ook voor het opvangen en begeleiden van uitgeprocedeerde asielzoekers in het vertrekcentrum in Vlagtwedde. Het vertrekcentrum is zeker geen gevangenis.
Mevrouw Albayrak wees er op dat medewerkers van het COA het terugkeerbeleid niet alleen uitvoeren maar dat ze dat samen doen met medewerkers van IND en VP. COA, IND, VP begeleiden de uitgeprocedeerde asielzoeker in het vertrekcentrum intensief op weg naar terugkeer. Nurten vertelde ook dat het COA nog steeds in onderhandeling is met een aantal gemeenten voor het vestigen van een tweede vertrekcentrum.
Het interview eindigde met de vraag of ze zin heeft in haar nieuwe werk. Ja antwoorden was eigenlijk niet nodig. Die zin straalde ze al voldoende uit.
Website: http://www.coa.nl
| | inspirerend | // - 23.09.2005 23:51
Een mooi, inhoudelijk en goed geschreven stuk van de WVV. Het toont de essentie aan en zet aan tot kritsch denken en handelen! Hier mogen veel andere linkse actiegroepen een voorbeeld aan nemen.
| |
| aanvullingen | |
