|
|  |
exorbitante eisten rechtszaak stop deportaties
NN vrouw blond - 07.11.2007 18:50
Officier van Justitie is Stop Deportaties beu. Hij wil dat de blokkades stoppen en gooit de strafbeuk er in.
Vandaag, woensdag 7 november, moesten actievoerders van Stop Deportaties voorkomen voor de blokkades van Detentiecentrum Noorderzand (Heerhugowaard) in maart en juni 2007. Twee bijzonderheden aan deze zaken waren dat de actievoerders voor de meervoudige kamer moesten verschijnen en dat het strafrechtartikel 'ambtsdwang' (door de actie konden ambtenaren hun taken niet uitoefenen) uit de hoge hoed getoverd is.
De rechtszaak van de eerste blokkade (29 maart jl) vond in eerste instantie op 15 juni plaats. De Officier van Justitie liet toen weten dat hij de acties tegen het vluchtelingenbeleid 'beu' is en wil dat er hard opgetreden wordt.
Op 22 juni, tegelijkertijd met de tweede blokkadeactie, deed de politierechter uitspraak. Deze vond de zaken te gecompliceerd en verwees ze door naar behandeling voor de meervoudige kamer. Daar zijn ze nu tegelijkertijd behandeld met de zaken die voortvloeien uit de tweede actie.
Hier volgt een heel beknopt verslag; de uitgebreide versie komt vrijdag.
Eisen:
· Mevr. K: 100 uur werkstraf of 50 dagen gevangenisstraf + 1 maand voorw. gevangenisstraf
· NN vrouw blond: 100 uur werkstraf of 50 dagen gevangenisstraf + 1 maand voorw. gevangenisstraf
· Mevr. S: 60 uur werkstraf of 30 dagen gevangenisstraf + 2 weken voorw. gevangenisstraf
· Mevr. R: 60 uur werkstraf of 30 dagen gevangenisstraf + 2 weken voorw. gevangenisstraf
· Hr. A: ?????
· Overige NN-ers: 4 weken gevangenisstraf waarvan 2 voorwaardelijk
· mevr. P: zaak is aangehouden, vanwege het feit dat haar naam bekend is, maar de dagvaarding op NN staat.
Zoals jullie zien: de Officier van Justitie, de heer Van Swieten, ging er helemaal voor vandaag.
Hij is van mening dat demonstreren een groot goed is, zelfs een voorwaarde voor de democratie. Maar dat moet dan wel volgens de regels: ‘De wetten, die we met z’n allen hebben afgesproken, dienen te worden nageleefd’.
Hijzelf is een groot voorstander van demonstraties die worden gehouden zonder het plegen van strafbare feiten. Wat bij de blokkadeacties gebeurt is in feite zonde van de tijd van de politie, die zich namelijk beter nuttig kan maken met het vangen van boeven, dan tijd vrij te moeten maken om activisten op te pakken.
In de ogen van Van Swieten is er een grens overschreden als je als demonstrant meer doet dan je stem verheffen. Een blokkade is een middel om iets daadwerkelijk tegen te houden, en gaat dus te ver, aldus de Ovj.
Ook is de Ovj van mening dat het hek (dat een beetje kapot was na het bezoek van de activisten) dient om ‘diegenen die daar niets te zoeken hebben, buiten te houden’.
Ik dacht altijd dat een hek om een detentiecentrum was om de gevangenen binnen te houden…
Over de straffen:
De Ovj is het dus de blokkadeacties beu. Hij vroeg zich hardop af, of er bestraffing mogelijk was die zodanig zou afschrikken, dat er geen kans meer op recidive zou bestaan.
Zodoende kwam hij tot bovenstaande exorbitante strafeisen. Met de kanttekening dat de NN-ers de gevangenisstraf over zichzelf afgeroepen hebben door NN te blijven, want ‘NN-ers kun je geen boete geven, noch een taakstraf’. ???? De vraag is waarom geen boete, en waarom NN vrouw blond dan wel een taakstraf als eis krijgt. Maar daar heeft de Ovj vast wel goed over nagedacht.
Voorts sprak hij nog van een ‘goed voorbereide actie’. Er was sprake van een taakverdeling, mensen hadden bewust geen legitimatie meegenomen, en er was een bijna life verslaglegging van de actie op Indymedia te volgen.
De Ovj had uitgebreid op Indymedia zitten kijken, want hij vindt (onder meer) dat je op deze manier een beter beeld van de verdachte als persoon krijgt dan dat je dat tijdens de rechtszaak krijgt.
Over twee weken volgt de uitspraak.
Hieronder twee procesverklaringen, nr. drie volgt in de aanvulling
BEU
Het Openbaar Ministerie mag de acties tegen het vluchtelingenbeleid beu zijn, er zijn een hoop veel belangrijkere zaken die ik meer dan beu ben. In willekeurige volgorde:
Ik ben het beu dat er gesteld wordt dat acties als de vandaag aan de orde zijnde levens van vluchtelingen in gevaar brengen en overigens alleen maar last voor hen veroorzaken. Dit is je reinste demagogische onzin. Acties als de onderhavige worden op zorgvuldige en veilige wijze gevoerd, door mensen die zich wel druk maken over degenen die vastzitten in deportatiebajessen zoals Noorderzand.
Het is daarentegen de staat die keer op keer bewijst dat mensenlevens er niet toe doen. Het is de overheid die prima in staat is op eigen houtje vluchtelingen te vermoorden: of het nu is door ze levend te verbranden in een uitzetcentrum of ze uit te zetten, zodat ze elders de dood ingejaagd kunnen worden. Over het eerste worden voor de vorm nog krokodillentranen gehuild, want natuurlijk heeft het tweede de voorkeur: laat anderen de laatste klap maar geven, dan zitten wij niet met de rotzooi. Wij wassen onze handen in onschuld.
Ik ben het vluchtelingenbeleid zelf meer dan beu. Wie enigszins zelfstandig kan nadenken kan tot geen andere conclusie komen dan dat het absurd is dat lijntjes op een landkaart bepalen waar iemand wel en niet mag wonen. Dat het absurd is dat iemand die zich niet aan die lijntjes houdt, door andere iemanden in uniformen in de cel gegooid mag worden en daarna op het vliegtuig gezet mag worden of weer op straat gegooid mag worden, om te wachten op een volgende aanhouding. Omdat 'ie hier niet hoort volgens degenen die vinden dat zij de macht hebben omdat te bepalen. Omdat 'ie maar lekker ergens anders vermoord, onderdrukt of uitgebuit moet worden. Omdat 'ie maar fijn elders arm of hongerig moet zijn. Wie zijn zij dat ze dat soort dingen mogen bepalen?
De Nederlandse staat vindt zichzelf een gidsland op het gebied van mensenrechten, maar ontzegt wel mensen het recht zelf te bepalen waar ze willen wonen. Stelt wel een moderne Gestapo, onder de noemers 'Vreemdelingenpolitie' en 'Koninklijke Marechaussee', aan om razzia's te houden; jacht op bij voorkeur mensen met een niet-blanke huidskleur. Sluit wel mensen die niets misdaan hebben op onder slechte omstandigheden, want het zijn toch maar 'illegalen'. Levert ze wel over aan kampbewaarders van particuliere bewakingsdiensten, die hun geringe intelligentie compenseren met het vrolijk op de gedetineerden losrammen. Ontzegt ze wel medische en juridische ondersteuning. Zet ze wel op vliegtuigen om ze ergens te dumpen om buiten ons zicht dood te gaan, te creperen of een ellendig leven te leiden.
Een staat die zulke dingen doet, verdient geen gehoorzaamheid maar moet op alle mogelijke manieren bestreden worden.
Ik ben het in het verlengde daarvan beu hoe “wij” als westerse landen met de rest van de wereld en met de aarde omgaan. Vanuit een zetel van zogenaamde welvaart, gebouwd op de onderdrukking, uitbuiting en uitsluiting van die rest van de wereld, de arrogantie ten toon spreiden om vluchtelingen af te schilderen als gelukzoekers, hen op te sluiten en te deporteren, is meer dan afkeuringswaardig; het is misselijkmakend hoogmoedig egoisme. De westerse hegemonie is veruit de grootste veroorzaker van ellende in de wereld en het valt te hopen dat er ooit een dag komt dat deze volledig in elkaar stort, dat er een einde komt aan het bestaan van machtsconcentraties die anderen hun wil op kunnen leggen.
Ik ben het beu in een maatschappij te leven waarin het gros van de mensen zich eigenlijk alleen maar druk kan maken om zichzelf. Waar de keuze van de Idols-jury of het duurder worden van de benzine op meer verontwaardiging kan rekenen dan hoe wij als westerse landen omgaan met de rest van de wereld. Waar neo-facisten als Wilders en Verdonk op een grote aanhang kunnen rekenen.
We leven in een land waar mensen het de normaalste zaak van de wereld vinden om meer dan genoeg te hebben en dan nog steeds meer te willen hebben. Waar mensen zich avond aan avond vol zitten te vreten achter tv of computer, om vandaar uit hun egoïstische visie te geven: over illegalen die moeten oprotten, over 'regels zijn regels', over het dichtgooien van de grenzen; zonder enige acht te slaan op de consequenties die dat heeft voor mensen die er veel en veel slechter aan toe zijn. We verdrinken liever in onze welvaart, dan die met anderen te delen. Het kan aan mij liggen, maar ik vind dat niet normaal.
Ik ben het beu geconfronteerd te worden met en aangehouden te worden door mensen die zich er op beroepen 'ook maar gewoon hun werk te doen' en elke verantwoordelijkheid voor de inhoudelijke gevolgen van hun handelen negeren en van zich afwerpen. De geschiedenis wemelt van de mensen 'die ook maar gewoon hun werk deden', waarmee zij de meest afschuwelijke uitwassen mogelijk gemaakt hebben. De slagvelden in de Eerste Wereldoorlog, de concentratie- en vernietigingsskampen in de Tweede Wereldoorlog, de Goelag Archipel, de martelkamers in het Zuidafrikaanse apartheidsregime, het Cambodja van Pol Pot en in de Spaanse, Griekse, Argentijnse en Chileense militaire dictaturen: allemaal draaiende gehouden door mensen die 'gewoon hun werk deden'. Van de piloten die atoombommen afwierpen op Hiroshima en Nagasaki, via degenen die chemische wapens uitstortten over de Vietnameze bevolking naar de Nederlandse soldaten die nu onder het mom van 'wederopbouw' Afghaanse burgers afslachten; altijd zijn het bevelen van hogerhand, nooit zijn zij zelf verantwoordelijk.
Het gebrek aan moreel besef dat iemand al ten toon spreidt door uberhaupt werkzaam te worden bij een onderdrukkend instituut als de politie of een bewakingsdienst, ontslaat degene nog altijd niet van individuele verantwoordelijkheid voor het eigen handelen. En diegenen die hun bijdrage leveren aan het facistische vluchtelingenbeleid, door vluchtelingen aan te houden, op te sluiten en uit te zetten, of aan de ongestoorde doorgang hiervan, door protest ertegen de kop in te drukken, verdienen niets dan de diepste minachting.
En tenslotte ben ik het beu vervolgd te worden door Officieren van Justitie die lijden aan een hoge mate van morele inversie. Want laten we wel wezen: wie het bestaansrecht van hekken boven dat van mensen stelt, zou geen baan moeten hebben die enig moreel besef vergt, maar hoort als gevaar voor de maatschappij thuis op de gesloten afdeling van een psychiatrische inrichting.
Hoe gemoedelijk kan een gevangenis zijn?
Detentiecentrum ‘Noorderzand’ heeft de naam een ‘gemoedelijk’ detentiecentrum te zijn. Dat roept onmiddellijk vraagtekens op. Is dat mogelijk, een ‘gemoedelijke’ bajes? En zo ja, wat valt dan onder de noemer: ‘gemoedelijk’? De bewakers? Het regime? De gevangenen? Het gebouw? De cellen?
Van de buitenkant ziet Noorderzand er uiterst armetierig uit. Het complex bestaat uit aftandse gebouwen die hard aan een verfje toe zijn. Omgeven door hekken, gaas en ondoorzichtig doek. Eenmaal binnen is het zicht op de buitenwereld verdwenen. Kan deze accommodatie ‘gemoedelijk’ genoemd worden? Nou nee.
Vanaf het hek zagen we op 22 juni j.l. een aantal gevangen vrouwen die vanuit een kamer in het centrum naar ons zwaaiden. Een liet ons haar baby zien. Zodra de bewaking ontdekte dat de vrouwen ons zagen, deden ze meteen de luiken dicht en werden de vrouwen weg-gedirigeerd. Contact met ons, de buitenwereld, werd acuut de kop ingedrukt. Gemoedelijk?
Een paar maanden geleden is mij, dankzij een wat vrije interpretatie van de wet door de Vreemdelingenpolitie Utrecht, de unieke kans geboden als gevangene de gemoedelijkheid van Noorderzand te kunnen testen. Een soort undercover burgerinspectie, zeg maar.
Ik heb kennis kunnen nemen van de unieke, gemoedelijke sfeer van bewakers jegens mij als gevangene.
Bij binnenkomst werd ik opgesloten in de kinderkamer. Een klein kamertje met wat speelgoed voor de kinderen en wat beduimelde tijdschriften voor de mama’s. Nederlandse kinderdagverblijven dienen er aantrekkelijk uit te zien en zijn aan allerlei regels gebonden. Die worden met voeten getreden in Noorderzand. Die regels gelden niet voor kinderen van illegalen, blijkbaar.
In de kinderkamer kreeg ik bezoek van de directeur. Hij heette me welkom in het centrum. ‘Er heerst hier een gemoedelijke sfeer. Er zijn natuurlijk wel regels, maar die heeft u thuis ook’. Waarop hij besloot met te zeggen: ‘U kunt altijd beter hier binnen bij ons zitten dan buiten aan het hek’.
Ik begrijp zo’n opmerking niet - in mijn ogen is vrijheid altijd verre te prefereren boven gevangen zitten. Is hier sprake van een tunnelvisie? Beroepsdeformatie? Is het feit dat gevangenen ‘bewoonsters’ worden genoemd en de bewaking ‘verzorging’ iets wat de situatie wezenlijk anders maakt? Is dat nou: gemoedelijkheid?
Op de badafdeling van Noorderzand werkt ene Carla. Omdat ik mijn identiteit niet wilde prijsgeven (reden van mijn vreemdelingenbewaring) had ik een nummer gekregen. Ik stelde Carla voor dat ik een naam voor mezelf zou bedenken, maar daar wilde Carla niets van weten: ‘Uw naam is NN 9129. Onder die naam staat u nu bekend en onder die naam zullen wij u ook aanspreken’.
Er zullen wel meer vrouwen in Noorderzand zijn zonder naam. Die zullen dan allemaal met hun nummer worden aangesproken. Gemoedelijk? Alles behalve.
De fouilleringsmethoden van Noorderzand zijn bijzonder grondig en op het vernederende af. Mijn eerste kennismaking betrof de keer dat ik buiten werd gefouilleerd na de actie. Tegenover Noorderzand is een mannengevangenis. In het zicht van die mannen, zonder de beschutting van een busje of iets dergelijks, werd ik in mijn kruis getast door een van de ‘verzorgsters’ van Noorderzand. Die trouwens van een van mijn collega-actievoerders eiste dat ze zich van boven geheel zou ontkleden. Ook in het zicht van die mannen. Gelukkig weigerde mijn collega.
Carla kan er ook wat van. Meer dan een stukje oud speelgoed had ik niet mee kunnen nemen, dus was het nou echt nodig om mijn haar te doorzoeken en stevig mijn borsten te betasten? Niet míjn idee van gemoedelijkheid.
Uiteindelijk moest ik op de gang gaan staan wachten op de chauffeur van het DJI-busje. Ik moest stil blijven staan van de chauffeur, en Carla zag daar streng op toe. ‘Ik doe alleen wat me word opgedragen’, zei ze. Als dat zo is, dan is niet alleen Carla niet gemoedelijk, maar het hele centrum niet, inclusief de regels en het opdrachtgevende hogere kader.
Maar hoe kan het ook anders? Een gemoedelijke bajes is een contradictio in terminis - laat staan een vreemdelingenbajes! Hoe durf je het woord ‘gemoedelijk’ in de mond te nemen als het gaat om het opsluiten van onschuldige mensen. Onschuldige vrouwen mét kinderen. Opgesloten voor onbepaalde tijd. Ik heb het zelf een beetje meegemaakt, hoe dat voelt.
Onvoorstelbaar, dat dat kán. Zonder dat je een strafbaar feit gepleegd hebt gaan ze met je aan de gang. De trein, eenmaal in beweging, kan niet worden gestopt. Bergafwaarts gaat het met je. De ene dag na de andere zit je daar. Je leven als volwassene is verdwenen. Je wordt geleefd, je wordt heropgevoed. Je moet je maar aanpassen aan de regels van het centrum en aan de luimen van de bewakers. Doe je dat niet, wacht de isoleercel.
Natuurlijk, dit is precies waar het eigenlijk om gaat. Het is de bedóeling, de opzet, om mensen kapot te maken. Zodat ze mee gaan werken aan hun ‘vertrek’. Vrijwillig vertrek, wordt dat dan genoemd. Maar hoe kan een beslissing vrijwillig zijn, als die gemanipuleerd tot stand is gekomen, onder druk, onder een vorm van psychische folter?
Het hele systeem is hierop gebaseerd. Daar is in het geheel niets gemoedelijks aan.
En geloof me, dit justitiële regime laat zijn sporen na. Niemand is bestand tegen een dergelijke langdurige behandeling als die Nederland zijn illegale gevangenen aanbiedt. Eenmaal vrijgelaten blijken de mensen in meer of mindere mate getraumatiseerd. Ik ken een heleboel geklinkerde mensen zonder papieren. Allemaal hebben ze psychische problemen. De meesten zijn verslaafd aan drugs of alcohol. Allen zijn depressief.
Dit beleid moet stoppen. In mijn ogen zijn de mensen die NIETS doen schuldig. De mensen die dit allemaal willens en wetens laten gebeuren.
Justitie, die telkens meer trucjes en wetten bedenkt om onschuldige mensen ‘keihard aan te pakken’.
Natuurlijk, je kunt zeggen: Nederland doet dit niet alleen, dat hebben we in Europees verband ‘met z’n allen afgesproken’.
Maar WIE in godsnaam neemt nu eens de verantwoording voor de ellende?
Het hogere kader dat zegt: ‘Wij zijn ook maar een radertje in het grote geheel’?
De bewakers? Die gebruiken het excuus: ‘Ik doe alleen maar mijn werk’. Onder dat werk valt blijkbaar ook machtsmisbruik en pesterijen, ook wel sadisme genoemd.
De politieke partijen? Die beperken zich op z’n gunstigs tot het stellen van kritische vragen, nadat ze wel ingestemd hebben met de bouw van nieuwe vreemdelingenbajessen.
Als niemand zich verantwoordelijk voelt, moet de burger zelf zijn stem laten horen. En meer dan dat: geen woorden maar daden. Ik laat door middel van acties zien dat ik tegen het vreemdelingenbeleid ben. Geen mens is illegaal, dezelfde rechten voor iedereen. Schaf de Vreemdelingenwet af!
NN vrouw blond
Blokkade maart:  http://www.indymedia.nl/nl/2007/03/43433.shtml
Blokkade juni: http://www.indymedia.nl/nl/2007/06/45554.shtml
Verslag rechtszaak 15 juni: http://www.indymedia.nl/nl/2007/06/45443.shtml
Doorverwijzing naar meervoudige kamer: http://www.indymedia.nl/nl/2007/06/45627.shtml
E-Mail:  stopdeportaties@yahoo.com Website: http://stop_deportaties.mahost.org
|
| aanvullingen | | uit dit artikel zijn aanvullingen verplaatst naar de ruispagina | | | procesverklaring Joke | Joke - 07.11.2007 19:03
Procesverklaring bij rechtszaak d.d. 15 juni 2007 over blokkade Noorderzand:
Vooraf, uit eigen ervaring:
Ik bevind me momenteel in Kamp Zeist, net als Noorderzand een detentiecentrum voor mensen zonder papieren.
Wat ik gisteren bij aankomst aantrof kan ik het beste beschrijven als een menselijke kippenren: opeengepakte mensen.
In de afdelingen C en D van gebouw 50: smalle gangen, 6-persoonscellen, veel drukte en lawaai. Geen enkele mogelijkheid om je ergens terug te trekken, geen privacy.
Er zitten vooral vrouwen zonder papieren, één meisje al bijna een jaar, iemand in de cel naast mij 11 maanden, degene die gisteren voor mij op mijn plaats zat, zat er 9 maanden. Er is veel verdriet bij de vrouwen.
Ik zit er voor 10 dagen, dat is maar kort, maar genoeg om te weten hoe het er is.
Van brandveiligheid is géén sprake. Er is géén sprinklerinstallatie. De cellen zijn voorzien van verlaagde plafonds, met platen van geperst hout, waarin TL verlichting hangt.
Op de afdeling zelf is géén bewaking aanwezig na insluiting om 17.00 uur. Dit blijkt uit het feit dat het langer dan twee minuten duurt voor er in reactie op bellen iemand komt.
Tot slot: de Ovj begon met een betoog over vrijheid van meningsuiting. Daarvan is in Kamp Zeist geen sprake. Een t-shirt met de tekst ‘GEEN MENS IS ILLEGAAL’ kreeg ik niet mee naar binnen. Dit zegt alles over de repressieve situatie daarbinnen! En in het algemeen de repressie van mensen zonder papieren!
DE ENIGE JUISTE KEUS IS DIE, DIE DE MUREN OMVER WERPT!
Het opsluiten van mensen in grensgevangenissen zoals detentiecentrum Noorderzand in Heerhugowaard dient één doel: mensen er zo murw maken dat ze mee gaan werken aan hun deportatie. De mensen die in centra als deze aan het werk zijn, slagen er niettemin in zich mooi voor te doen, zoals ook het beleid zich mooi voordoet.
Zo noemt men gevangenen: "bewoners".
Zo noemt men bewakers: "verzorgers", of "detentietoezichthouders".
Zo noemt men cellen: "kamers".
Zo noemt men het op slot draaien van de deur en het eten geven aan de opgeslotenen: "verzorgen".
In Noorderzand worden vrouwen en kinderen opgesloten. Net zo lang tot zij zich niet meer verzetten tegen de uitvoering van het beleid. Net zo lang tot ze nog liever gedeporteerd worden naar een land waar zij gevaar lopen of niet welkom zijn of geen thuis meer hebben, dan dat zij nog langer in het o zo gastvrije Neederland verblijven. Want de gastvrije muren, rond de gastvrije "kamers" en hun gastvrije "verzorgers", maken mensen gek, hoe vriendelijk zij zich ook voordoen. Als het verzet binnen de muren van Noorderzand gebroken is door stelselmatige intimidatie en vernedering, worden mensen verhuisd naar deportatiekamp Zestienhoven. Of zoals de Neederlandse regering het noemt: uitzetcentrum Zestienhoven.
Vandaag ben ik hier aanwezig vanwege twee blokkade acties die werden gehouden bij Noorderzand. In de dossiers lees ik een aangifte door een afdelingshoofd, ook al zo iemand die zichzelf de rol van verzorgster aanmeet. Zij, en haar collega's roepen dat zij tijdens de blokkade acties hun werk niet goed konden doen. Hun werk, zijnde: het opgesloten houden van mensen.
Niets meer en niets minder.
Het gesol met mensen die heen en weer worden gezeuld tussen instanties in de hoop deportaties gedaan te krijgen, dient als we haar zouden willen geloven dit doel: het vrijlaten van mensen. En zo zijn volgens de redenatie van de perverse geest van deze cipier de mensen die protesteren aan de poort degenen die de repressie uitvoeren.
Geen woord over: hoe lang mensen daar zitten in Noorderzand.
Geen woord over: de dagelijkse onzekerheid en angst in Noorderzand.
Geen woord over: de eigen verantwoordelijkheid van de bewaakster die kiest voor dit werk, die kiest voor iedere beslissing die ze er neemt, en die tenslotte al haar keuzes afdoet als afgedwongen:
En vooral: het zou niet het beleid zijn dat haar tot een keuze dwingt, maar een actiegroep op de stoep van haar o zo vriendelijke centrum. En zo wordt getracht vandaag hier de rollen om te draaien.
Ik zou op elk van de opgevoerde verhalen in kunnen gaan. Maar het gaat niet om een persoon, of drie, of vier, of vijf. Het gaat om al die vrouwen, die daar zitten in Noorderzand. Het is nogal makkelijk de wat latere vrijlating van één vrouw in de schoenen van activisten aan een hek te schuiven. In feite draait het hierom: de wil om mensen te laten gaan, die al langer dan die dag hun vrijheid hadden horen terug te krijgen, die wil, die is er niet. Want wie wil, kan het doen. Bijvoorbeeld door een gat in het hek.
Ik zou me af kunnen vragen wat er die dag van de eerste blokkade zou zijn gebeurd met die drie vrouwen, gevangenen, indien er géén actie had plaatsgevonden, indien zij wèl op transport waren gesteld. Volgens de bewaakster is één van hen vier dagen later vrijgelaten. Maar wat is er van de andere twee geworden? Het zal niet voor niets zijn dat de bewaakster zich hier níet over uitlaat in haar verklaring. Ik vraag me af welke rechtbank welke beslissing zou hebben genomen die dag. Zou die ene rechtbank, die de vrouw in vrijheid stelde, dezelfde zijn geweest als die van vier dagen eerder, die tijdens de blokkade zitting had?
Zou de beslissing vier dagen eerder een andere zijn geweest, of dezelfde?
Het zijn vragen die onbeantwoord zullen blijven. En wat is de waarheid? De bedrieglijke praktijken van de IND en de vreemdelingendienst, de slechte behandeling in de grensgevangenissen; het is één grote doofpot, die opengebroken moet worden. En zo roept ook de verklaring van een uitvoerster van dit beleid alleen maar meer vragen op.
Oprecht begaan met het lot van haar gevangenen kan de bewaakster niet zijn. Echter, zij tracht nog harder te huilen dan alle slachtoffers van dit beleid bij elkaar. Zij huilt zó hard dat we de mensen die daar in de cellen zitten, nooit zullen kunnen horen huilen. Zij, de bewaakster, die zich opwerpt als verdedigster van rechten.
Maar tijdens die blokkades, had zij de beslissing kunnen nemen zich achter het protest te scharen. Die dag had zij kunnen roepen dat het openzetten van alle deuren de daad was, waartoe zij gedwongen werd. Die dag had zij aan kunnen grijpen om het enige goede te doen.
Zij koos voor het tegenovergestelde, zoals al haar collega's in Noorderzand en andere deportatiebajessen in Neederland, zoals de ambtenaren bij de dienst justitiële instellingen, de dienst vervoer en ondersteuning, de IND, de vreemdelingenpolitie, de marechaussee, de beleidsmakers bij het IOM, het ministerie van justitie... Ben ik nog iemand vergeten die aan dit beleid meewerkt en die telkens weer tegen de vrijheid kiest? Ongetwijfeld.
Die dag van de eerste blokkade sloten de bewakers de vrouwen en kinderen op in hun cellen, om te voorkomen dat zij contact met tegenstanders van het beleid zouden kunnen krijgen. Nadat aanvankelijk de vrouwen binnen zwaaiden naar de activisten op het dak, bleven de gordijnen dicht. Allicht op bevel van de "verzorgers". Die dag werd de repressie opgevoerd, met de beschuldigende vinger naar het protest. Waag het niet te protesteren, zo luidt hiermee de boodschap, want protest leidt tot meer repressie binnen. Pure intimidatie. De bewakers reageren hun frustratie af op degenen die ze pakken kunnen, botvieren hun woede op hun gevangenen, intimideren onschuldig vastzittende mensen. Het is te ziek voor woorden!
Verdeel en heers tactiek, anders niet. Op deze tactiek is alles gestoeld. Op deze wijze worden bevolkingsgroepen tegen elkaar uitgespeeld, mensen gecriminaliseerd en geïllegaliseerd, de rechten ontnomen, het leven gestolen. En wij, daar aan die poort, vastgeketend, worden beschuldigd van het in gevaar brengen van mensen omdat de poort niet open zou kunnen. En weer jammert de bewaakster.. Zij doet mij denken aan voormalig minister Verdonk, toen zij krokodillentranen huilde om de doden van de Schipholbrand, toen zij een krans legde, plechtig medeleven toonde, het monument onthulde.
Het gaat er onder de nieuwe regering niet veel anders aan toe. Albayrak is in wezen geen haar beter, nu nog altijd aan meer deportatiebajessen de voorrang wordt gegeven, bij wijze van noodopvang, nu het generaal pardon geen generaal pardon is maar een stoplap om verdere immigratie met harde hand te kunnen bestrijden, nu alles dat moet helpen van Europa een fort te bouwen eindelijk samenvalt; de nieuwe asielwet ingevoerd in 2001, de identificatieplicht ingevoerd in 2005, het prestatiecontract voor de politie om zoveel mogelijk mensen zonder papieren te vangen, getekend in de nadagen van Verdonk, en dat alles onder het mom van democratie.
Dit is waarom ik nog aan menig poort vastgeketend zal staan, of de hekken ervan zal openknippen, verwijderen, omverwerpen: want mijn vrijheid is mij zo net lief als die van een ander, en is bij de onvrijheid van een ander van generlei waarde. Zou ik mijn vrijheid stellen boven die van een ander, dan zou ik zelf bewaker zijn, sleuteldrager, uitvoerder, iemand die excuus na excuus aanvoert om vooral de poorten, hekken en grenzen dicht te kunnen houden.
De enige juiste keus is die, die de muren en hekken omver werpt en de deuren open zet!
Joke Kuijt 3/11/07
| | Uitgebreider verslagje | Een van de 'verdachten' - 09.11.2007 17:12
Er werden zaken behandeld van twee blokkades bij detentiecentrum Noorderzand in Heerhugowaard (29 maart en 22 juni jl). De zaken van de eerste blokkade waren al op 15 juni voor de politierechter geweest, maar die besloot uiteindelijk ze door te verwijzen naar de meervoudige kamer.
De aanklachten:
- vernieling in vereniging (vernieling omheining, onbruikbaar maken toegangshek)
- niet opvolgen van een bevel
- ambtsdwang
Er waren drie 'verdachten' en twee advocaten komen opdagen. Verder aanwezig: een Officier van Justitie (LJA ('Lodewijk') van Zwieten, hierna: OvJ), drie rechters, een griffier, parketpolitie en wat publiek.
Een persoon was op NN-nummer gedagvaard, terwijl haar naam wel achterhaald was door justitie. Vanwege deze onzorgvuldigheid werd na kort beraad door de rechters besloten dat de oproeping in haar geval nietig was.
De 'feiten' van de zaken werden doorgenomen. Kort en bondig, want de 'verdachten' beriepen zich consequent op hun zwijgrecht.
Bij het doorlopen van de justitiele documentatie van de 'verdachten' viel de ijver van de OvJ wederom op: hij was er door contacten met justitie her en der in het land achter gekomen dat een aantal van de eerdere veroordelingen ook al met blokkades te maken hadden. Recidivisten dus!
Omdat 'ie Indymedia ook leest: blokkades van de Vliegbasis Volkel? Dan 'weet je meer dan dat degenen die daarvoor veroordeeld zouden zijn weten.
En dat iemand juist de week ervoor in hoger beroep vrijgesproken was in zaak rond een blokkadeactie was hem dan wel weer ontgaan. Hij had er nog een week voorwaardelijke gevangenisstraf voor staan...
Daarna de bijdragen van OvJ en de beide advocaten. In telegramstijl:
OvJ:
Demonstreren is een groot goed in een democratisch land als Nederland. Maar je mag natuurlijk geen strafbare feiten plegen of de rechten van anderen schenden.
Alle aanklachten zijn wettig en overtuigend bewezen.
Als mensen op het dak gaan staan (29 maart), dan kan het dagprogramma niet doorgaan omdat de veiligheid dan in het geding komt. Daardoor, en door de blokkade van het hek ('transporten konden niet doorgaan'), is er sprake van ambtsdwang: ambtenaren (lees de kampbewaarders van Securicor) konden hun wettige taken niet naar behoren uitvoeren!
(De verklaring van een persoon, afdelingshoofd op Noorderzand mevr. Alesi (zelf niet aanwezig bij het eerste deel van de blokkades), was bij dit alles het bijkans heilige uitgangspunt.)
En als de verdediging het er niet mee eens is, dan moet ze maar getuigen oproepen en het tegendeel van wat ik beweer bewijzen.
De Wet Openbare Manifestaties is niet van toepassing, want het terrein van het detentiecentrum is geen openbaar terrein.
Ook nieuw: het 'schakelbewijs'. Dat er op 22 juni gezien is dat actievoerders het hek openknippen, is voldoende bewijs dat ze dat op 29 maart ook hebben gedaan. En het hek mag natuurlijk niet opengeknipt worden, want dat staat er om mensen buiten te houden!
'In een democratische samenleving kan niet getolereerd worden dat meningsuiting tot het plegen van strafbare feiten leidt.' En de tijd van de politie wordt ook nog eens nutteloos verspild, want die vangt liever 'echte boeven' dan activisten van hekken weg te halen.
De verdachten mogen menen dat ze een hoger doel dienen, daarmee vervalt niet de strafbaarheid van hun handelen. Als zij menen dat hard roepen dat je het ergens niet mee eens bent niet voldoende is, dan worden belangrijke grenzen overschreden.
Geldboetes hebben bij mensen die uit overtuiging handelen onvoldoende afschrikwekkende werking. Zo blijkt uit de regelmaat waarmee blokkades e.d. voorkomen en het aantal mensen dat bereid is hieraan mee te doen.
Bij NN'ers zijn geldboetes en taakstraffen niet uitvoerbaar, dus daar moeten direct gevangenisstraffen opgelegd worden. Behalve bij de NN'er die wel bij rechtszaken komt opdagen (???).
Daarmee volgen de volgende eisen, ook afhankelijk van het strafblad:
- 1 bekend persoon, voor beide acties: 100 uur taakstraf (of 50 dagen zitten) en een maand voorwaardelijke gevangenisstraf
- 1 NN'er, voor beide acties: 100 uur taakstraf (of 50 dagen) en een maand voorwaardelijk
- 1 bekend personen, voor 1 actie: 60 uur taakstraf (of 30 dagen) en 1 maand voorwaardelijk
- 1 bekend persoon, voor 1 actie: 60 uur taakstraf (of 30 dagen) en 2 weken voorwaardelijk
- 1 bekend persoon, voor 1 actie: 60 uur taakstraf (of 30 dagen)
- alle andere NN'ers, steeds voor 1 actie: 4 weken gevangenisstraf, waarvan 2 weken voorwaardelijk
In beslag genomen spandoeken, touw en een ladder mogen teruggegeven worden, lock-ons, kettingen en tangen niet.
Advocaat 1:
De Wet Openbare Manifestaties is in ieder geval wel van toepassing voor mensen die zich buiten het terrein van het detentiecentrum bevonden.
Artikel 2 van de Politiewet ('handhaving openbare orde') is onvoldoende wettelijke basis voor de door de politie gegeven bevelen.
'Schakelbewijs' is een vreemde constructie, kan zeker geen bewijs vormen tav mensen die niet bij beide acties aanwezig waren.
Advocaat 2:
Doet een beroep op het ontbreken van de materiele wederrechtelijkheid en verwijst hierbij naar het schandalige Nederlandse vluchtelingenbeleid waartegen acties gerechtvaardigd zijn. Er is sprake van een redelijk middel (blokkade) voor een redelijk doel (veranderen vluchtelingenbeleid).
Het hek is niet onbruikbaar gemaakt in de zin van art. 350 Wetboek van Strafrecht. Hoogstens is de 'toegang' onbruikbaar gemaakt, maar dat is geen goed, zoals bedoeld in datzelfde wetsartikel.
De verklaring van mevr. Alesi kan onmogelijk als voldoende bewijs dienen en is zeer tendentieus. Zij is geen opsporingsambtenaar en heeft de meeste zaken maar van horen zeggen.
Er zijn veel zaken in de processen-verbaal en in de verklaringen zeer onduidelijk (geen tijdstippen genoemd, onvoldoende uitgelegd wat waarom nagelaten moest worden, zaken niet aan personen gekoppeld enzovoort).
Het was de eigen keuze van de bewaking op Noorderzand om het dagprogramma voor de gedetineerde vrouwen en kinderen niet door te laten gaan. De activisten kan dit niet verweten worden.
Er is een volslagen gebrek aan bewijs, mensen worden aangeklaagd voor zaken die gebeurden nadat ze al aangehouden waren, soms zelfs voor zaken die plaatsvonden terwijl ze allang niet meer op de locatie aanwezig waren. En hoe kunnen mensen die volgens de OvJ aan het hek vastzitten tegelijkertijd tientallen meters verderop de omheining doorknippen?
De strafeisen zijn niet te volgen. Een gevangenisstraf kan bij zulke lichte vergrijpen niet aan de orde zijn. Dat de OvJ dat toch eist, geeft aan dat hier sprake is van een politieke zaak. Van politieke justitie, omdat 'er een eind aan de acties moet komen'. Ook wordt er gevraagd om collectieve bestraffing, terwijl individuele bestraffing het uitgangspunt van het strafrecht is. Ook het overleg met andere arrondissementen binnen justitie is zeer overdreven en geeft aan dat dit als een bijzondere zaak wordt gezien, waarin jurisprudentie gekweekt moet worden.
OvJ:
Het is juist heel zorgvuldig dat ik contact opneem met andere arrondissementen, want zo kan ik een beeld krijgen van de 'mens' achter de verdachte. Verdachten in dit soort zaken zijn namelijk zeer zwijgzaam en als ze wel wat zeggen dan doen ze zich vaak anders voor dan ze werkelijk zijn. (Ja, hij zei het echt)
Dat ik 'politieke justitie' zou bedrijven is een zeer lachwekkende bewering; en beledigend.
Er zijn genoeg wel redelijke middelen te bedenken om je ongenoegen duidelijk te maken: ga staan roepen voor de poort en houd een spandoekje op.
Er is geen reden te twijfelen aan de verklaringen van mevr. Alesi. Zij is in haar functie als afdelingshoofd een ambtenaar, heeft daarom een ambtseed afgelegd en liegt dus nooit.
Voor alle voorgelegde feiten geldt dat er sprake is van medeplegen. Het gaat om één goed voorbereide groep, die vantevoren een taakverdeling heeft afgesproken (zie ook berichtgeving op Indymedia). Ook wordt er afgesproken dat mensen geen identiteitsbewijs meenemen.
Advocaat 2:
Het gaat om hele lichte strafbare feiten. Met dat in het achterhoofd, worden de zaken wel degelijk anders dan normaal aangepakt. Het moet afgeschrikt worden dat er nog langer opgekomen wordt voor mensen die vastzitten in detentiecentra. De verklaringen van de OvJ over zijn interesse in de 'mens' achter de verdachte zijn hypocriet.
Rechter: nu ruimte voor de laatste woorden van de verdachte. Niet te lang, want we hebben nog meer zaken af te handelen vandaag.
En zowaar mochten de drie aanwezigen hun laatste woorden (zie hierboven) ongestoord voordragen.
Uitspraak op woensdag 21 november, om 13.30 uur.
| |
| aanvullingen | |
