|
|  |
In de jungle van Calais tijdens de uitzetting
Autonome Rijselse activisten - 25.09.2009 13:57
We zijn een groep mensen die al een paar maanden aan het werk zijn bij de migranten en deel uitmaken van het No Border-netwerk. Als we 's morgens op dinsdag 22 september de migranten in de jungle zijn gaan steunen op het moment van hun uitzetting door de politie, dan is dat voor alles omdat onder hen echte vrienden hebben.
Reeds maanden zijn we getuigen van de willekeurigheid van de politie in Calais, het systematisch gebruik van intimidatie, gas en matrakken. We hebben de ongerijmdheid van het Dublin II-systeem vastgesteld, dat de migranten als pingpong-ballen van het ene land naar het andere rondkaatst omdat geen enkel land bereid is de aanvragen voor asiel te behandelen.
We hebben kunnen vaststellen hoezeer het gevaar van de mensensmokkelaars wordt opgeklopt om de repressie tegen de migranten te wettigen. We hebben vooral gezien in welke mate de migranten op ons lijken en alleen maar, gelijk waar, aan een behoorlijke en vreedzame toekomst willen bouwen. We zagen ook hoe de clichés die over hen de ronde doen als bladeren neerdwarrelen bij het contact met hen, wanneer men de moeite doet hen de hand te schudden, een thee met hen te drinken en de oorzaken en verschrikkelijke omstandigheden van hun verbanning te begrijpen. Toen we de beslissing van de regering hebben vernomen om de jungle van Sangatte te sluiten (Eric Besson, 16 september 2009), waren we met grond woedend.
We waren met een tiental aanwezig van 3 uur 's morgens om het onmogelijke te proberen, 't is te zeggen de migranten beschermen tegen het geweld dat we konden verwachten van de politie. We stelden vast dat ongeveer 150 migranten rond de kampvuren waren samengetroept, gesteund door heel wat activisten, met spandoeken waarop in het Engels en het Pashtun stond dat ze wilden blijven en gerespecteerd worden, in een geladen atmosfeer, wachtend op de vernieling.
Paniek en omsingeling
Om 7h30, zagen we de eerste politievoertuigen posities innemen rond de jungle om de toegangen af te sluiten, zodat veel mensen van Calais niet meer in de zone van "les Dunes" konden komen. Toen de politie binnendrong op het terrein, maakte paniek zich meester van de migranten. Enkelen probeerden te vluchten, maar de meesten bleven samen. Onze eerste refleks, samen met die van andere activisten, was van rond de migranten te gaan staan met koorden en spandoeken om hen te beschermen, wat slechts symbolisch kon zijn tegenover de afschuwelijke en onverbiddelijke vastbeslotenheid van de Staat.
We hebben allen gemeenschappelijke herinneringen met de migranten, op dat ogenblik kwamen ons de momenten voor de geest die we met hen doorbrachten. Er waren jongens van 15 en 16 jaar achter ons die zich aan onze rug vastklampten, doodsbang en in tranen, terwijl de politie probeerde ons weg te werken. Toen ze ons koord hadden weggetrokken, hebben we een menselijke ketting gevormd die de flikken hebben verbroken door ons aan armen, schouders, hoofden en alles wat ze konden vastpakken, uiteen te trekken.
Tegenover het sterker wordende geweld van de flikken, werd de benardheid van de migranten erger en daartegenover voelden we een haat en een woede die ons elke vrees voor fysieke of juridische risico's deed vergeten. Dit stelde ons in staat om ongeveer 25 minuten het hoofd te bieden aan de repressie, de mensen onder ons die verwijderd werden kwamen terug om verder verzet te bieden.
Europa tast hun waardigheid aan.
De flikken trokken de migranten bij de groep weg, sommigen werden over de grond gesleurd, ze keken ons smekend en doodsbang aan. Deze blikken waren voor ons onverdraaglijk want eerder hadden we er de hoop in gezien, toen dezelfde jongens ons hun dromen en ambities voor de toekomst vertelden. Tijdens deze klopjacht werden de migranten als opgejaagd wild behandeld, ontmenselijkt en voor lange tijd vernederd. Zij zullen ook niet snel vergeten wat hen die ochtend werd aangedaan. Europa heeft hun waardigheid aangetast.
Terwijl de bewoners van de wijk blij zijn met het "succes" van de operatie, betreuren we dat migranten en activisten het onderwerp uitmaakten van een spektakel georganiseerd voor de media en de publieke opinie, met de bedoeling een politieke maskerade in scene te zetten om te laten geloven in een oplossing voor het probleem, terwijl het enkel om een trieste communicatie-operatie gaat van de regering en de Europese Unie.
Journalisten werden met evenveel geweld weggedreven en een camera werd vernield toen de flikken hun geduld begonnen te verliezen tegenover het standvastig verzet van migranten en activisten. De migranten die ook probeerden zich te verzetten werden het voornaamste doelwit van de flikken toen ze probeerden stand te houden met ons.
We stellen de vraag: wat hebben de autoriteiten te vrezen van de aanwezigheid van journalisten? Waarom werden die verwijderd? We verdenken de Staat ervan voor het publiek haar actiemethoden en haar manieren om de kwestie van de migranten op te lossen, te willen verbergen.
We leggen er de nadruk op dat we sommige beelden van gewelddaden en hoge nood niet zullen vergeten, dat ze onze vastberadenheid en onze minachting voor dit systeem dat elke dag meer onrechtvaardigheid creeërt, alleen maar versterken. Voortaan zijn we ons bewust van de omvang van onze onmacht en een uitgesproken walging voor de huidige politiek.
Het is meer dan tijd om opnieuw de grenzen in vraag te stellen, opdat iedereen zou verstaan dat de sluiting noch een oplossing is, noch een democratische manier om de economische catastrofe die we dankzij het kapitalisme beleven, op te lossen. De crisis is niet het werk van de migranten, legaal of niet, ze maakt integraal deel uit van een systeem dat zich bedient van werkloosheid en ontslagen als fijnafstemming voor een bank-machine.
We vechten dagelijks tegen het huidige immigratiebeleid, want het is slechts de uitdrukking van een onverdraaglijk en jammer genoeg doodgewoon individualisme dat ernaar neigt van de vreemdeling een indringer te maken die verantwoordelijk is voor alle kwalen van het kapitalisme. De stigmatisering van een bevolkingsgroep, gevolgd door wettelijke en repressieve maatregelen tegen die groep (vingerafdrukken nemen, systematisch ficheren, controles naargelang de huidskleur, het niet respecteren van basisrechten, het oprichten van speciale polities, groepsarrestaties en razzia's...) leiden onvermijdelijk naar de barbarij.
Wat deze morgen in Calais gebeurde is geen resultaat, maar een precedent. Europa is noch aan haar eerste noch aan haar laatste slag onder de gordel toe...
 Website: http://nobordersbxl.noblogs.org
|
| aanvullingen | | | Bezetting hoofdbureau politie Calais | nn - 25.09.2009 16:22
Friday 25th September 2009, 1320h (BST)
NO BORDERS GROUP OCCUPY CHIEF OF POLICE OFFICES IN CALAIS
Currently, twenty No Borders activists including some from the UK are occupying the *sous-prefecture* in Calais, demanding an immediate end to the persecution of migrants and calling for freedom of movement for all.
The activists unfurled a banner proclaiming “Human Rights have No Borders,” alongside others made by migrants in response to their eviction on Tuesday. One banner read, “The jungle is our house, please don't destroy it. If you do, so then where is the place to go?”
The clearances which began on Tuesday were due to end today. However, Besson has now admitted that the operation is likely to continue for weeks. One activist commented, “Since the destruction of squats and jungles doesn't offer a viable solution, the harsh repression of migrants has no end in sight.”
A fellow activist added, “Instead of attacking migrants, Western governments need to address the problems of war and economic inequality which force people into exile.”
 http://calaismigrantsolidarity.wordpress.com
http://noborders.org.uk/
Note:
*sous-prefecture* roughly translates as Chief of Police for the region.
| | nn | nn - 25.09.2009 17:32
"NO BORDERS GROUP OCCUPY CHIEF OF POLICE OFFICES IN CALAIS"
Cool! If you can occupy it you sure as hell can burn it down =D
| | allen gearresteerd | nn - 25.09.2009 17:50
bezetting is van korte duur geweest en iedereen is aangehouden
| |
| aanvullingen | |
