Elke verwijzing naar straf, eergevoel, wraak, afschrikking toont een wens om het strafrechtsysteem in stand te houden, of daar een "progressieve" variant die net zo slecht is voor te ontwikkelen. Ik zou alle "anarchisten" die verwijzen naar straf, eergevoel, wraak, afschrikking en de schuld-onschuld vraag willen aanraden zich te verdiepen in de werken van bijvoorbeeld Clara Wichman, of Louk Hulsman. Zowel het A-team (en hun medestanders) als M (en zijn medestanders) zijn hier een stuk anti-anarchistischer en conservatiever dan het ministerie van veiligheid en justitie dat op dit moment actief kijkt naar alternatieven voor het strafrecht waarbij veel meer gefocust wordt op het herstellen van onderlinge verstandhouding tussen de betrokkenen en het voorkomen van excessen in de toekomst. (Ja het is inderdaad eng dat Fred T. hierin verstandiger is dan de gemiddelde indy-reageerder.)
De roep om bewijs doet geen recht aan de realiteit. Het feit dat iemand meldt een probleem met iemand anders te hebben betekent dat er een probleem is tussen deze mensen. Daar is helemaal geen bewijs voor nodig. Als er geen probleem zou zijn dan zou geen van de betrokkenen immers zeggen dat er een probleem is. Wij als gemeenschap hebben de verantwoordelijkheid zulke problemen hanteerbaar te houden/maken en als het even kan zelfs op te lossen. Vaak blijkt daarbij dat het handig is als de partijen eerst een beetje uit elkaars buurt blijven zodat het niet verder escaleert. Elke situatie is verschillend dus ook de "beste" manier van uit elkaars buurt blijven zal dus verschillen. Problemen tussen mensen liggen vaak complex en niet alles is schriftelijk gedaan of op video opgenomen, ook zijn er niet van alles getuigen. Een complete set aan bewijs bestaat dus niet. Dat betekent niet dat er geen problemen zijn.
De afgelopen 15 jaar heeft "de scene" weggekeken bij problemen tussen mensen binnen "de scene". Het was doorgaans de "minder dominante", "meer gediscrimineerde" of "minder sterke" partij die uiteindelijk weggepest of weggejaagd wordt. Als tegenreactie hierop is het concept "power of definition" ontstaan, Dit neemt alle mogelijkheden tot nuance en dialoog weg en is dus ook niet een echte oplossing. De roep om alles maar bij het oude te laten en mensen weg te laten pesten of weg te laten jagen is echter nog erger dan "power of definition".
Laten we als gemeenschap nu eens gaan werken aan oplossingen voor persoonlijke conflicten!
De plank misgeslagen
En weer wordt de plank volledig misgeslagen.
Elke verwijzing naar straf, eergevoel, wraak, afschrikking toont een wens om het strafrechtsysteem in stand te houden, of daar een "progressieve" variant die net zo slecht is voor te ontwikkelen. Ik zou alle "anarchisten" die verwijzen naar straf, eergevoel, wraak, afschrikking en de schuld-onschuld vraag willen aanraden zich te verdiepen in de werken van bijvoorbeeld Clara Wichman, of Louk Hulsman. Zowel het A-team (en hun medestanders) als M (en zijn medestanders) zijn hier een stuk anti-anarchistischer en conservatiever dan het ministerie van veiligheid en justitie dat op dit moment actief kijkt naar alternatieven voor het strafrecht waarbij veel meer gefocust wordt op het herstellen van onderlinge verstandhouding tussen de betrokkenen en het voorkomen van excessen in de toekomst. (Ja het is inderdaad eng dat Fred T. hierin verstandiger is dan de gemiddelde indy-reageerder.)
De roep om bewijs doet geen recht aan de realiteit. Het feit dat iemand meldt een probleem met iemand anders te hebben betekent dat er een probleem is tussen deze mensen. Daar is helemaal geen bewijs voor nodig. Als er geen probleem zou zijn dan zou geen van de betrokkenen immers zeggen dat er een probleem is. Wij als gemeenschap hebben de verantwoordelijkheid zulke problemen hanteerbaar te houden/maken en als het even kan zelfs op te lossen. Vaak blijkt daarbij dat het handig is als de partijen eerst een beetje uit elkaars buurt blijven zodat het niet verder escaleert. Elke situatie is verschillend dus ook de "beste" manier van uit elkaars buurt blijven zal dus verschillen. Problemen tussen mensen liggen vaak complex en niet alles is schriftelijk gedaan of op video opgenomen, ook zijn er niet van alles getuigen. Een complete set aan bewijs bestaat dus niet. Dat betekent niet dat er geen problemen zijn.
De afgelopen 15 jaar heeft "de scene" weggekeken bij problemen tussen mensen binnen "de scene". Het was doorgaans de "minder dominante", "meer gediscrimineerde" of "minder sterke" partij die uiteindelijk weggepest of weggejaagd wordt. Als tegenreactie hierop is het concept "power of definition" ontstaan, Dit neemt alle mogelijkheden tot nuance en dialoog weg en is dus ook niet een echte oplossing. De roep om alles maar bij het oude te laten en mensen weg te laten pesten of weg te laten jagen is echter nog erger dan "power of definition".
Laten we als gemeenschap nu eens gaan werken aan oplossingen voor persoonlijke conflicten!