|
|  |
| | Ingesproken bij raadscommissie | Rogier - 15.05.2007 16:29
Geachte leden van de raadscommissie stedelijke ontwikkeling,
Ik ben kraker, activist en anarchist. Dit is derhalve een vreemde plaats voor mij om mijn verhaal te doen. Naar mijn mening is politiek de minst effectieve manier om iets voor elkaar te krijgen. Een klein beetje effectief des al niet te min. Vandaar dat ik toch van deze mogelijkheid gebruik maak.
Onder uw aandacht is gebracht; verantwoording 2006. Op pagina 51 wordt terloops melding gemaakt van het rapportcijfer dat bewoners hun wijk geven; Overvecht is gezakt van 6,1 naar 5,1, Kanaleneiland van 5,4 naar 4,0 en Ondiep van 6,7 naar 5,6. Met dergelijke rapportcijfers hoefde ik vroeger echt niet thuis te komen. In de verantwoording wordt hierop slechts gereageerd met de constatering dat: “De effectdoelstelling.. (doelstelling 1; Kwaliteit woonwijken) ...is in 2006 zodoende niet gerealiseerd.” Ik denk dat het college zich ernstig achter de oren moet krabben of ze wel op de goede weg zit. Deze wijken hadden ruim voor 2006 al uitdrukkelijk de aandacht van landelijke en provinciale politiek. Toch zijn er problemen ontstaan.
Misschien is het toch niet de ideale oplossing om met een sloophamer door zo’n wijk te trekken. Dit zijn wijken waar de stadsvernieling, in uw kring ‘herstructurering’ genoemd, er heftig in hakt. Ik ben zelf geconfronteerd met de negatieve gevolgen van dergelijke projecten toen ik een woning kraakte in het Kleine Wijk, waar men ook sloopplannen koestert. Eerder hebben we aandacht gevestigd op de grootschalige leegstand (25%), meer recent op het probleem anti-kraak. Als het aan de Mitros ligt wordt deze wijk van oktober tot tenminste januari dichtgeplakt. Voor die problemen lijkt inmiddels een oplossing in zicht.
Op dit punt wil ik kort het volgende toevoegen
Uit de revarin in het Kleine Wij blijkt kraken een effectief drukmiddel. Blijkbaar kab de Mitros niet de zelfdicipline opbrengen die wijk fatsoenlijk te beheren. Zojuist kwam mij ter oren dat vergelijkbare problemathiek in de As van Kanaleneiland speelt. Daar is ander halve maand geleden een woning gekraakt. Deze totaal verwaarloode woning is eigendom van de gemeente Utrecht. Vandaag wil de politie daar ontruimen. Schijnbaar vond de gemeente het ineens nodig ontruiming te vorderen.
Het probleem dat ten grondslag ligt aan dit rapportcijfer zit dieper. Gedwongen verhuizing gaat niet in je koude kleren zitten, maar de daaraan voorafgaande onzekerheid is dodelijk. Aan de onzekerheid moet in een zo vroeg mogelijk stadium een einde gemaakt worden. Dit kan o.a. door verhuurders te bewegen open kaart te spelen richting haar huurders. Ook moet in een zo vroeg mogelijk stadium duidelijk worden of bewoners écht wel weg moeten en per wanneer. Voorkomen moet worden dat na gedwongen verhuizingen, of misschien zelfs na sloop zoals op de kop van Lombok, blijkt dat er helemaal niet gebouwd kan worden. Verbetering is ook mogelijk in de manier waarop plannen tot stand komen. Bewoner raken gefrustreerd omdat zij het gevoel hebben dat plannen hen van hoger hand worden opgedrongen. Zij zijn de controle over hún wijk volledig kwijt. De verantwoordelijkheid voor bewoners ondersteuning wordt binnen DUO vooral bij de de verhuurder gelegd. Zij hebben geen belang bij een goede bewoners ondersteuning.
Men moet zich niet verschuilen achter de schijnoplossing die ergens in de verre toekomst wordt gesuggereerd. De huidige problemen die voortkomen uit de plannen én de eventuele problemen die in de tijd ten grondslag lagen aan die plannen, moeten nu worden aangepakt. Ik hoop dat deze rapportcijfers volgend jaar weer ruim opgehaald zijn. In ieder geval wil ik met deze bijdrage iets meer aandacht op dit punt vestigen.
Dank voor uw aandacht.
| |
| aanvullingen | |
E-Mail: 
Website: