Liefs uit Londen: stop G8
Op bijna lege kamer met slaapzakken op kartonnen platen, probeer ik de slaap te vatten. Opeens klinkt een ringtone; het deuntje van Harry Potter. Welkom in het huis van de orde van de Fenix. Ook wel het tijdelijk onderkomen van de stop G8 activisten.
Met het enige verschil dat dit pand niet onzichtbaar is. Net stond ik nog mijn schoenen vast te knopen. Er stond politie voor de deur, het pand was in rep en roer. Nu is de rust weder gekeerd, maar de adrenaline blijft stromen. Plannen worden gesmeed om morgen in alle vroegte de stad in te trekken. Voorbereidingen worden getroffen voor het grote carnaval tegen onze eigen Voldemort; het kapitalisme. Grappend werd er gezegd vandaag: 'morgen brengen we het ten val'. Maar het afnemende geloof in de haalbaarheid van een betere wereld is onze eigen hij-die-niet-genoemd-mag-worden. Jongeren blijven onvermoeibaar rondrennen, terwijl voor anderen zulke bijeenkomsten eerder een gewoonte lijkt te worden, of een excuus voor een weerzien met bekenden. Doorgewinterde keukenveteranen voorzien beide groepen als huiselven van degelijke kost. Zodat er genoeg energie is om morgen af te dalen naar het financiële hart van London om de dooddoeners een poepie te laten ruiken. Ik draai me om en droom dat ik de weg-is-weg heb gevonden, met daar de uit-knop van het kapitalisme. Slaap zacht.