De CGT radicaliseert meer en meer

Hier kun je discussieren over De CGT radicaliseert meer en meer.
,,Men heeft heel eenvoudig alléén die personen die lid waren van de CGT eruit gewerkt”, aldus Martinez, die toelichtte dat de CGT alleen al op de luchthaven Roissy zo’n 500 militanten heeft verloren, die in grote meerderheid ,, niet radicaal” waren. ,,Dat heeft ons toen de eerste plaats gekost bij de OR-verkiezingen bij Air France” (in maart 2015, waar de CGT destijds 3,8% verloor. Ze behaalde 14,3%). Sinds de aanslagen van 13 november laat de CGT, die een erg harde campagne voert tegen de regering-Valls, géén gelegenheid onbenut om te laten zien hoezeer ze daarbij is geradicaliseerd (tendens stijgend). Het doel is om zowel Sarkozy als Hollande te demonteren.

Op 14 november had de CGT nog de aanslagen veroordeeld – in een gemeenschappelijk communiqué met de CFDT, CFTC, CFE-CGC, UNSA, FSU en Solidaire. Vier dagen later echter was de toon al veranderd. In een verklaring van haar Comité confédéral national (CCN), uitgegeven op 18 november, veroordeelde de CGT de militaire avonturen in Irak, Libië en Syrië – ,,dat is juist de voedingsbodem voor het terrorisme” – en beklemtoonde ,,een inperking van de individuele en collectieve vrijheden” niet te zullen toe staan. ,,De CGT zegt met kracht ‘neen’ tegen elke beknotting van de sociale bewegingen en van het opkomen voor de rechten van de werkers.” ,,Zo min als er sprake is van een wapenstilstand m.b.t. de permanente aanvallen van het patronaat op de georganiseerde arbeidersbeweging, zo min is er ook sprake van een wapenstilstand m.b.t. de actie van de vakbeweging voor sociale vooruitgang.”

In de Huma (zondagsuitgave van 26 november) spreekt de secretaris-generaal nog duidelijker taal; Martinez: ,,Onder het voorwendsel van ‘oorlog tegen het terrorisme’ vindt er een verheviging plaats van de sociale repressie.” En hij vervolgt: ,, Het enige antwoord van deze regering is het verklaren van de oorlog. Verre van effectief te zijn zal deze strategie alleen maar contra-productief uitpakken.”

Terwijl de afgevaardigden van het Front de Gauche vóór de verlenging van de noodtoestand stemmen – PCF-leider Pierre Laurent onthoudt zich van stem in de Senaat – blijft het aan de leider van de CGT voorbehouden om de oppositie tegen het militair avonturisme en de permanente noodtoestand een stem te geven.

Op 20 november – tijdens het sociaal overleg met het patronaat en premier Valls – hekelt hij ‘de permanente noodtoestand’ en weigert hij toe te staan dat de vakbonden hand- en spandiensten verlenen aan het ‘zuiveren’ van de bedrijven (van ‘radicalen’). Op 27 november ontbreekt hij bij het nationaal eerbetoon aan de slachtoffers van de aanslagen.

De uiterst radicale federatie van chemie-arbeiders, heropgenomen in het communistische Wereldvakverbond (WVV), waar de CGT juist uit was gestapt in… 1995, riep in een verklaring ertoe op om Frankrijk, dat banden onderhoudt met ,,dictaturen als Saoedi-Arabië, Qatar en Israel”, voor het Internationale Strafhof in Den Haag te dagen vanwege haar militaire avonturisme in Syrië en Libië, wat er – samen met dat van de Verenigde Staten – voor heeft gezorgd dat ,,de hele wereld nu in brand staat.”

Deze radicalisering heeft ook zijn gevolgen gehad bij de regionale verkiezingen. De CGT heeft altijd het Front National bestreden, dat terrein heeft gewonnen op zijn tegenstanders. Bij de Europese verkiezingen van 2014 gaf (volgens een onderzoek van het IFOP in opdracht van de Huma) 22% van de werkers, georganiseerd bij de CGT, haar stem aan het FN tegen 16% bij de presidentsverkiezingen van 2012. Op 5 juni (2015) ondertekende de CGT nog een oproep – samen met CFDT, CFTC, CFE-CGC, UNSA, FSU en Solidaire – getiteld ‘Na de 11e januari 2015 – Samenleven, Samenwerken’, waarin de werkers werden aangespoord om ‘zich aaneen te sluiten in de bedrijven om de weg naar het populisme, naar extreem rechts gedachtengoed en demagogie, te versperren en resoluut op te komen voor de waarden van het syndicalisme en de republikeinse principes’.

Deze keer, op een moment dat het FN in staat geacht dient te worden om diverse regio’s te veroveren, is er géén enkele gemeenschappelijke vakbondsoproep. ,,Gezien de huidige stand van zaken bij de CGT is er momenteel geen land met haar te bezeilen”, aldus een CFDT-bons (op voorwaarde van anonimiteit). CFDT, UNSA en FSU hebben, elk afzonderlijk, communiqué’s gepubliceerd waarin wordt opgeroepen om het FN tot staan te brengen. Bij de CGT blijft het echter stil. ,,Dit wordt momenteel niet overwogen”, heet het overeenstemmend in de CGT-centrale in Montreuil.

Op haar beurt publiceerde de Huma (op 23 november) een oproep van vakbondsmilitanten om ,,te stemmen en massaal te stemmen” voor het Front de Gauche bij de regionale verkiezingen in Île-de-France. Onder de ondertekenaars, die zich uitspraken op persoonlijke titel en nièt op grond van hun vakbondslidmaatschap, figureren diverse verantwoordelijken van de CGT, zoals Marie-Claire Cailletaud (energie) en de secretarissen-generaal van de federatie van openbare diensten (Baptiste Talbot), die van openbare functies (Jean-Marc Canon) of ook die van landbouw en voeding [tevens aangesloten bij het WVV] (Jean-Luc Bindel). De tekst zelf doet er wat oppositie tegen de regering-Valls betreft nog een schepje bovenop: ,,In het eenstemmige koor van Medef (het patronaat), burgerlijk rechts, de eerste minister (Valls) en Macron (minister van Economische Zaken) ontbrak ook het FN niet in haar hetze tegen de vakbeweging in het algemeen en de CGT in het bijzonder.” (Gedoeld wordt hier op de reacties in het burgerlijke kamp naar aanleiding van de gebeurtenissen bij Air France op 5 okt.). Het 51e Congres, van 18-22 april a.s. in Marseille, zal uitwijzen òf, en zo ja, in welke mate, de CGT nog verder zal radicaliseren.


De gebruikelijke linkse

De gebruikelijke linkse illusies over de vakbonden... Vakbonden kunnen niet radicaliseren, omdat ze per definitie niet radicaal zijn. De functie van vakbonden binnen het kapitalisme is slechts die van makelaars van arbeidskrachten en hun taak draagt slechts bij aan de bestendiging van het kapitalisme. Een radicale breuk met het kapitalistische systeem is derhalve uitgesloten.
Waar het momenteel naar uitziet is, dat deze vakbond (in dit geval gerecyclede stalinisten) zich radicaler voor gaat doen dan zij is, onder druk van de reele en zich verhevigende sociale strijd, zoals die tegen de nieuwe arbeidswet (de zogenaamde Loi El Khomri). Door zich voor te doen als bondgenoot in deze strijd, zal zij uiteindelijk beter in staat zijn om deze in te kapselen, waardoor deze strijd wordt geneutraliseerd. Uiteindelijk is iedere vakbond namelijk een bondgenoot van de bestaande orde. Je kunt slechts spreken van radicalisering wanneer mensen deze functie gaan doorzien, wanneer zij de bonden nemen voor wat ze zijn, namelijk: de smerissen van de loonarbeid. Radicaal is slechts, wanneer de arbeiders zich tegen de vakbonden keren!

Vakbonden

Volgens mij heb ik nog niet eerder zo'n goede reactie gelezen over de rol van de vakbonden.
Je brengt het prima onder woorden. Zo is het en niet anders.

Is het ooit in je puberende

Is het ooit in je puberende brein opgekomen dat er mensen bij de vakbonden actief zijn die deze mening delen en die van binnenuit dit instituut terug strijdbaar willen maken of past dat niet in je kraam ? Wat je zegt is waar voor vele hoge kaders, anderzijds is de vakbond voor velen op de werkplek de enigste steun en is de mate van militantheid sterk plaatselijk en contextueel bepaald.

Mijn brein is al best een

Mijn brein is al best een heel stuk uitgepuberd hoor, of moet ik dit als compliment opvatten? Vleier...
Maar ik begrijp wel ongeveer wat je bedoelt en ik heb ook aardig wat hiervan waargenomen. Er bestaat in de bonden overal behoorlijk wat lager en middenkader dat de allerbeste bedoelingen heeft. Maar ja, het is bekend waarheen de weg leidt die met die bedoelingen is geplaveid. Het gaat niet zozeer om de subjectieve waarneming van die kaders of individuele leden, het gaat om de objectieve vaststelling van de functie van de bonden en die is per definitie niet radicaal, dwz: die verandert niets aan de wortel van het probleem. In tegendeel! Zelfs wanneer al die kaderleden met al hun goede bedoelingen een revolutie zouden willen, dan bewerkstelligden ze uiteindelijk het tegendeel. Zelfs de meest uitgesproken radicale en revolutionaire vakbond produceerde op het moment dat het er op aan kwam slechts een bureaucratie die meehielp om de revolutie om zeep te helpen (te weten: de CNT in Spanje in 1937). In Frankrijk in 1968 was het niet anders en overal waar het proletariaat dit probleem begreep heeft het zich tegen de vakbonden gekeerd. Dat is de historische context die de objectieve voorwaarden van de sociale strijd bepaalt.

Vakbonden

In Duitsland wordt het verraad van de vakbonden haarfijn gedocumenteerd.
In de 1980 jaren was ik een keer in Duitsland in Baden-Württemberg
in het kader van de aktie voor een 35 Stunden Woche door IG Metall.
IG Metall is inmiddels volledig ontmaskerd en haarfijn is vastgelegd
hoe deze vakbond volledig achter de werkgevers staat.

Global IMC Network www.indymedia.org Afrika Ambazonia Canarias Estrecho / Madiaq Kenya South Africa Canada London, Ontario Maritimes Quebec Oost Azië Japan Manila QC Saint-Petersburg Europa Abruzzo Alacant Antwerpen Athens Austria Barcelona Belarus Belgium Bristol Brussels Bulgaria Calabrië Cyprus Emilia-Romagna Estrecho / Madiaq Euskal Herria Galiza Duitsland grenoble Hungary Ireland Istanbul Italy La Plana Liege liguria Lille Linksunten Lombardia London Madrid Malta Marseille Nantes Napoli Netherlands Northern England Norway Nottingham Oost-Vlaanderen Paris/Île-de-France Piemonte Poland Portugal Roma Roemenië Russia Scotland Sverige Switzerland Torun Toscana Ukraine UK-GB Latijns Amerika Argentina Bolivia Chiapas Chile Sur Braszilië Sucre Colombia Ecuador Mexico Peru Puerto Rico Qollasuyu Rosario santiago Uruguay Valparaiso Venezuela Oceanië Aotearoa Manila Melbourne Perth QC Sydney Zuid-Azië India Verenigde Staten Arizona Atlanta Austin Baltimore Big Muddy Binghamton Buffalo Charlottesville Chicago Cleveland Colorado Columbus DC Hawaii Houston Hudson Mohawk LA Madison Michigan Milwaukee Minneapolis/St. Paul New Mexico New Orleans NYC Philadelphia Pittsburgh Portland Richmond Rochester Rogue Valley San Diego San Francisco Bay Area Santa Cruz, CA Sarasota Seattle Urbana-Champaign Worcester West Azië Beirut Israel Palestine Process FBI/Legal Updates Mailing Lists Process & IMC Docs Projecten Print Radio Video Regio's United States Topics Biotech