De onheilspellende akkoord van Sykes-Picot
De onheilspellende akkoord van Sykes-Picot
De geschiedenis herhaalt zich in het Midden-Oosten
De huidige Nederlandse generatie weten er weinig van, terwijl het gesprek van de dag is tussen hun Koerdische leeftijdsgenoten. met veel gestelde vragen en discussies die amper tot resultaten leiden.
Het verdrag, die ook wel de onheilspellende akkoord of een verdeel-en-heers politiek wordt genoemd, wordt deze dagen door de Koerden afgekeurd. Maar wie zijn deze Sykes-Picot die de hele boel in het midden-Oosten verknoeid hebben en waarom hebben zij Koerdistan over vier landen verdeeld.
Precies honderd jaar geleden hertekenden Frankrijk en Groot-Brittannië met het akkoord van Sykes-Picot de grenzen van het Midden-Oosten. Dat verdrag blijft de vruchtbare voedingsbodem waarin veel conflicten, én de IS gedijen. Bracht een aantal resultaten aan het licht en vooral de Koerden en palestijnen waren het grootste verliezer.
Volgens KNACk het akkoord van Sykes-Picot is geen voetnoot in de geschiedenis. In het Westen is bijna iedereen het vergeten, maar in het Midden-Oosten blijft het de gemoederen beroeren. Zo zei Abu Bakr al-Baghdadi, de leider van de IS, in 2014: 'We stoppen slechts met onze heilige opmars wanneer we de laatste nagel in de doodskist van het Sykes-Picotcomplot hebben geslagen.' De grenzen die in 1916 door dat akkoord bepaald werden, trokken etnische en religieuze gemeenschappen uit elkaar. Dat de Koerden vandaag over verschillende naties wonen en nog steeds voor een onafhankelijk Koerdistan vechten, is een rechtstreeks gevolg van Sykes-Picot. En ook het Israëlisch-Palestijnse conflict kwam in de nasleep van dat verdrag tot stand. Hoe ontstond Sykes-Picot en hoe kon het zulke ingrijpende gevolgen hebben.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog sluiten Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk in het geheim een verdrag van verdeel-en- heers politiek in het Midden-Oosten.
Het is opgesteld door de Franse onderhandelaar Georges Picot en de Brit Mark Sykes. De Italianen en de Russen gaan ermee akkoord.
In de Eerste wereldoorlog wordt in de Arabische staten een onafhankelijkheidsoorlog gevoerd tegen de Turkse overheersing.
Dit gebeurt onder leiding van sharif Hussein. In 1916 wordt een onafhankelijke Arabisch staat uitgeroepen. Zowel Fransen als Britten voorzien in 1916 de nederlaag van Turkije tijdens de oorlog. Ze besluiten in het Sykes-Picotverdrag dat als Turkije inderdaad als verliezer uit de bus komt, de onafhankelijkheid van de Arabische staten door de beide landen niet erkend zal worden. Ook worden de staten verdeeld onder de zeggenschap van de beide Europese mogendheden.
Volgens de overeenkomst krijgt Frankrijk het gezag over Syrië en Libanon. Engeland krijgt Irak en Trans-Jordanië. In deze gebieden mogen de staten zowel indirect als direct heersen. De verdeling is bedoeld om zo op te kunnen treden tegen eventuele Turkse agressie. Syrië en Libanon blijven tot 1943-44 inderdaad onder leiding van de Fransen. Irak blijft tot 1932 onder invloed van de Engelsen en Trans-Jordanië tot 1946. Aan Jeruzalem en Palestina wordt een “internationaal statuut” toebedacht. Een derde macht is in het Midden-Oosten niet toegestaan. En nu na honderd jaar De geschiedenis herhaalt zich, maar tussen nieuwe spelers Amerikaanse kerry en de Russische Lavrov .En zoals Churchill reeds opmerkte, het enige dat men van de geschiedenis geleerd heeft is dat men er niets van geleerd heeft.
Salman Hussein
16-05-2016