Voor het recht op bestaan: Terugslaan, terugslaan, terugslaan!

Hier kun je discussieren over Voor het recht op bestaan: Terugslaan, terugslaan, terugslaan!.
De burgemeester van Den Haag, van Aartsen, doet zijn best om Leers van dienst te zijn en het de volhouders in het tentenkamp Recht op Bestaan zo onmogelijk mogelijk te maken. Alles wordt verboden en gecontroleerd. De politie treitert en intimideert voortdurend. Regen of wind, beschutting is niet aan de orde. Al meerdere malen blies een storm het kamp omver. De volgende dag werd het weer opgebouwd. Toch heb ik met de volhouders geen medelijden. Geen medelijden, omdat ik respect heb voor hun volharding. Medelijden hebben zou hen tekort te doen, en respect is nog zacht uitgedrukt. Ik heb er bewondering voor. Doe het hen maar eens na.

“We zitten hier liever in de regen, dan in de kogelregen in Irak” zeggen ze, en “Als je nat bent, heb je geen last van de regen”. In de avonduren komen ze bijeen en zingen en vertellen verhalen. Op andere momenten zal hen het huilen nader staan, slaat de moedeloosheid toe, de wanhoop. Is er toekomst voor hen in dit land? Ik betwijfel het. Ligt er voor sommigen van hen misschien een verblijfsvergunning in het verschiet, dat verdomde papier dat je nodig hebt om hier te kunnen blijven? Waar kan een mens in geloven, als hij wordt opgejaagd en opgesloten? Dat de sympathisanten die het kamp ondersteunen hen aan dat felbegeerde document zullen helpen? Alsof zij bij machte zouden zijn... hoeveel goede wil en steun er ook is.

In Amsterdam is ook een kamp. In tegenstelling tot het kamp in Den Haag kwam dit kamp tot nu toe veel in de publiciteit. Maar wil je wel zulke publiciteit? 'Asielzoekers eisen WC', zo las ik in een krantenkop. Maar daar gaat het toch niet om? De eis is: Recht op Bestaan! Daar gaat de strijd toch om? De strijd gaat om rechtvaardigheid, de strijd gaat om menselijkheid, solidariteit. Het gaat erom, dat geen mens illegaal mag worden verklaard, enkel omdat die van een ander land komt dan het land waar hij of zij zich nu bevindt.
Het gaat erom, dat óók als iemand niet terug wíl, dat geen dwang mag worden toegepast door deze Nederlandse Staat die van uitbuiting van gevluchtte mensen uit arme landen rijk is geworden. Deze kolonialistische Staat die binnenhaalt wat het gebruiken kan, grondstoffen, productie, kennismigranten, en dumpt wat onwenselijk is, armoede, pijn, angst.
Het gaat erom, dat al die mensen een speelbal zijn van de Europese naties, de speelbal die Dublin akkoord heet. En dat prachtige Fort Europa dat binnen en buiten haar grenzen mensen als poppetjes heen en weer schuift en laat creperen in hun controle mechanismes, dat prachtige Fort Europa kreeg afgelopen week de Nobelprijs voor de Vrede...

Die hele Nobelprijs is geen knip voor de neus waard! Deportaties zijn aan de orde van de dag, massaal en gewelddadig, individueel en stiekem, niets- en niemandontziend. De EU voert een stille oorlog tegen migranten die een beter heenkomen zoeken. Frontex laat mensen verzuipen in de Middellandse Zee, mensen plegen zelfmoord door zich in brand te steken, zieken sterven een langzame dood op straat en in detentiecentra. Wat een vrede! Nee, het is oorlog, en in oorlogsituaties hebben mensen het recht zichzelf te verdedigen, zelfs om in de aanval te gaan. Leers' “terugkeer, terugkeer, terugkeer” zal dan ook op niks anders mogen rekenen dan “terugslaan, terugslaan, terugslaan, en vooral : niet weggaan”!

Terugkeer, noemt Leers het, als hij deportaties bedoelt. Er is een heuse dienst voor in het leven geroepen: de Dienst Terugkeer en Vertrek die ik in de loop der jaren de Dienst Terreur en Verrek ben gaan noemen. Terreur, omdat van Terugkeer geen sprake is, al zeker niet vrijwillig, door de voortdurende chantage met leven op straat of in gevangenschap. Verrek, omdat vertrekken verreken betekent, ergens in een land waar je niks meer te zoeken hebt, al is het alleen maar omdat je het hier gezocht hebt, omdat je de moeite hebt genomen om hier te komen voor zulke simpele dingen als werk, woning, rust, eten. Niks geen kogels om je kop, bomexplosies, vervolging om politieke of religieuze reden, voedseltekorten door droogte of overstroming. Gewoon, leven. Recht op Bestaan.

Als ik die mensen in die tentenkampen zie, en dan om me heen kijk, dan zie ik de rijkdommen om ons heen die door 'onze' regering met zoveel verve worden verdedigd tegen die mensen in die tentenkampen, alsof zij dieven zijn, uitschot, verschoppelingen. Ik loop met hun demonstraties mee door de straten van Den Haag, omdat dat het minste is wat ik kan doen. We lopen door het stadscentrum met winkels vol luxe en overdaad, langs fraaie gevels met daarachter banken en makelaarskantoren, alles in stand gehouden door het kapitaal van dit land. Ik zie winkelend publiek met tassen vol naar de demonstratie kijken, luisteren naar de leuzen en het handen klappen. Die gapende blik, dat ongeloof. De kracht en de spirit van mensen die niks hebben, ze begrijpen het niet. Nooit zullen ze het begrijpen. Wat ze begrijpen is de verspilling in restaurants en supermarkten, de wegwerpmaatschappij die ik op mijn beurt niet begrijp. Wat ze begrijpen is de glitter reality op hun flatscreen, het touchscreen van hun I-pod, I-phone, alles met de letter I ervoor, ofwel 'IK'. Dat ver-van-mijn bed nu bij hen op de stoep zit, verandert hier niks aan.

De demonstraties in Den Haag konden tot nu toe op geen enkele publiciteit rekenen. Ze zijn te strijdbaar om aandacht aan te besteden. Teveel 'in your face', want de volhouders in de tentenkampen die de winter inmiddels aan zien komen, vertegenwoordigen iets dat de mainstream media niet in hun vijftien seconden beeld kunnen vatten: moed. Moed, terwijl alles in de richting wijst van een vergeefse poging. De Dienst Terreur en Verrek stuurt doodleuk een brief naar het tentenkamp in Den Haag, waarin de Dienst onderdak biedt, maar dan moet er wel worden meegewerkt aan terugkeer. Maar de strijd gaat niet om het schamel onderdak van een kale kamer in een Vrijheid Beperkende Locatie tot het vliegtuig vertrekt, net zo min als dat het ging over een WC. De strijd gaat om Recht op Bestaan.

De Dienst Terreur en Verrek is nog zo vriendelijk om te stellen dat “het enkele feit dat u illegaal in Nederland bent er niet toe zal leiden dat u na dit gesprek in vreemdelingenbewaring zal worden gesteld”. Het is een hele geruststelling, zo lijkt het. Maar voor vreemdelingenbewaring zijn de mensen in het tentenkamp niet eens zo bang. Het zou niet de eerste keer zijn. Nee, het ergste aan hun situatie is dat vreemdelingenbewaring slechts één van de twee kwaden is, waaruit het 'kiezen' is: de straat of de cel. Met dank aan, en dat kan niet genoeg benadrukt worden, PvdA staatssecretaris Albayrak die alle noodopvang sloot. Zij vervolmaakte de afpersing van mensen zonder papieren. Van een andere regering hoeft dan ook geen ander beleid verwacht te worden. En daarom is de actie van de vluchtelingen zo bewonderenswaardig en moedig: er valt niets te verwachten, er valt nergens op te hopen. Het doel van de actie, het zichtbaar maken van de vele verloren levens, is bereikt. En wat nu?

Dit is waar wij, die een thuis en een bed hebben, in actie zullen moeten komen. Om ervoor te zorgen dat de volhouders in regen, sneeuw en vorst de komende winter zich niet alleen aan materiële zaken als dekens, tenten, kachels, warme kleding en voedsel kunnen warmen, maar ook aan een groeiend aantal krachtige solidariteitsacties die ervoor moeten zorgen dat niemand de andere kant op kan kijken, dat zij niet vergeten en veronachtzaamd kunnen worden. De vluchtelingen in de tentenkampen hebben besloten niet meer te vluchten, maar te vechten, niet meer zich te verschuilen, maar zich te vertonen . Het is een gevecht in een oorlog die de Staat tegen hen voert. Een Staat die over kapitalen beschikt om die oorlog te voeren, maar zegt dat er geen geld en geen plaats is voor mensen die een leven op willen bouwen. Wat zijn de wapens van de vluchtelingen? Hun zichtbaarheid, hun tenten, hun verhalen, hun gezicht. Wat zijn onze wapens? Minstens: een grote bek, een geheven vuist, een spandoek, het bestormen van een startbaan vanwaar een vliegtuig met onwillige passagiers vertrekt... Wie zal het zeggen? Misschien is er wat moed voor nodig, al is het maar het ondergaan van de hoon van zoveel mensen die vinden dat zij meer rechten hebben en dat wij gek zijn om het op te nemen voor mensen zonder verblijfsvergunning, een klap van een gummiknuppel, een cel voor een dag. Dan nog, we mogen niet zwijgen, niet de stilte het opnieuw laten overnemen van het rumoer! Zodat de zichtbaarheid, die de ongedocumenteerde medemensen nu hebben opgeëist en gewonnen, op een dag ergens toe zal leiden. Is het niet deze winter, dan de volgende, of de volgende. Schreeuwen, vechten, muren slechten. Terugslaan terugslaan terugslaan. Voor niets meer en niet minder dan het Recht op Bestaan.

Joke Kaviaar, 14 oktober 2012


Ondertussen aan de Notweg

Ondertussen aan de Notweg

Uitgeprocedeerde asielzoekers leven al weken in tenten midden in deze woonwijk. Eerst een bericht dat ik opnam zoals ik ook ander nieuws beschouw, soms geraakt en soms afstandelijker.

Ik weet niet wat ik verwachtte toen ik deze week besloot het tentenkamp aan de Notweg in Amsterdam Osdorp te bezoeken. Ik wilde iets doen omdat het nu kon. Ze zitten in mijn wijk, praktisch om de hoek. Als trouwe donateur van diverse goede doelen heb ik steevast het gevoel dat je met donaties ook je onmacht afkoopt. Nu kon ik concreet zelf iets doen, iets geven, spullen, levensmiddelen, erheen gaan.

Lees verder:
http://www.mariellesblog.nl/79022049/620102/posting/ondertussen-aan-de-n...

Joke, je schrijft wat ik

Joke, je schrijft wat ik denk, ik had het alleen nooit in zulke mooie woorden kunnen uitdrukken.

marielle wat een mooi

marielle wat een mooi stuk:

"Langzaam werd mij duidelijk, dat wij, hulpvaardige bloggers, petitietekenaars, publicisten, journalisten en buurtbewoners, onze opvattingen over wat nodig is refereren aan onze eigen normen. Deze mannen waren helemaal niet bezig met spullen en betere opvang, zij waren er. De oproep van een twitteraar om kaarsjes te brengen om het wat gezelliger te maken ’s avonds, gonsde door mijn hoofd. Wat een onzin. In dit kamp met mensen zonder verwachtingen, zijn kaarsjes en gezelligheid het laatste wat nodig is. Een typisch Nederlandse opvatting over hoe het hoort in koude tijden.
Er was helemaal niets gezellig daar en ik bespeurde ook geen enkele behoefte daaraan.

Eigenlijk bespeurde ik geen enkele emotie bij deze mannen. Geen leed, geen hoop, geen lach, geen verdriet, alleen maar een vorm van hier en nu. “Wat heb je nodig?” besloot ik te vragen. “We hebben goede ideeën nodig. Vertel dit door, laat het zien, praat erover, dat hebben we nodig.” Ik beloofde dat ik dat zou doen. We namen afscheid en vertrokken. Doorweekt waren we, merkte ik nu pas."

Dat is het inderdaad. Ideeen en mogelijkheden voor een betere toekomst. Niet even een ietwat betere of tijdelijke oplossing, maar een "echte" oplossing, die ervoor zorgt dat we mensen als "mensen" zien in plaats van onderscheid te maken tussen autochtoon/"legaal" en de ander/"illegaal". Helaas is een dergelijke oplossing in de huidige maatschappij ver te zoeken. Dit kan alleen maar als het op natiestaat, kapitalisme en hebzucht gerichte systeem op de schop gaat. En hiervoor in de plaats een samenleving gericht op solidariteit, behulpzaamheid, vrijwillige samenwerking, autonomie en naar ieders behoefte in plaats van hebzucht.

Een radicaal streven misschien, maar de enige echte oplossing...

Comment was hidden

Deze aanvulling voldeed niet aan de spelregels. "nicolas" en cornuiten opgerot.

Reactie op Marielle's blogbericht:

Wat me in het blogbericht van Marielle het meest op viel, was feitelijk de machteloosheid van haar; tenslotte feitelijk een onbegrip over hetgeen er werkelijk aan de hand is. Zoals ze schreef, hadden de uitgeprocedeerden op het kamp alles al. Zoals ze ook schreef, werd haar langzaam duidelijk dat de (ik copy paste:) “hulpvaardige bloggers, petitietekenaars, publicisten, journalisten en buurtbewoners, onze opvattingen over wat nodig is refereren aan onze eigen normen.” Met die normen bedoelde ze (natuurlijk) de Nederlandse normen. De normen (en behoeftes) die je hanteert als je het zo comfortabel als mogelijk voor jezelf wilt maken tijdens een verblijf op een kampement als de uitgeprocedeerdenkampementen die er nu zijn. Die normen liggen in het vlak van de humanitaire hulpverlening (tenslotte). Natuurlijk (denk ik dan) “weten we" wel, dat alleen humanitaire hulpverlening feitelijk niks bijdraagt aan hetgeen waar het werkelijk om draait. Dat blijkt ook te duidelijk uit de woorden van Marielle.

Feitelijk wist Marielle, hoewel ze het niet direct en nogal “omslachtig” omschreef, een duidelijke “taak” mee te geven. Met de zin “Hij heeft geen hulp nodig van mensen die hem zielig vinden, hij wil goede ideeën. Voor zijn toekomst. Maar ik heb geen enkel idee.” eindigde ze haar blogbericht. Daar is die taakomschrijving omschreven namelijk. De “taak” die Marielle tenslotte meegeeft, is dat er een heel grote nood is aan ideeën (bij hem -hun-, bij haar). Maar die ideeën zijn er al, die ideeën zijn de demonstratie, de “politieke eisen” zelf namelijk.

Het is daarom dan ook, dat er op de gestelde politieke eisen veel en veel meer nadruk gelegd moet gaan worden. Eigenlijk zou bij elk bericht dat naar “buiten” gaat (waarmee ik bedoel als reactie op een geplaatst artikel gaande over de kampen in de main stream media, als ingezonden brief ergens, als petitie voor het een of andere humanitaire doel naar hun toe, als...enz enz), de politieke eisen vermeld moeten worden. Doen “we” dat niet, dan zijn "wij" feitelijk de demonstratie zelf aan het ontkennen. Het valt (me, jullie ook?) namelijk veel te veel op, dat de politieke dimensie (haast) nergens aan bod komt. Het meest zijn de uitgeprocedeerden dan ook -mijns inziens- geholpen met het verspreiden van juist die politieke boodschap (al dan niet uitgebreid omschreven).

Een aanzet:

De politieke eisen die de uitgeprocedeerde asielzoekers, die nu momenteel (weeral) een tweetal kampementen hebben opgezet (in Amsterdam Osdorp -Notweg- en in Den Haag -Koekamp-), echter (nog steeds en weer) stellen, zijn legitiem: vrije toegang tot onze maatschappij. Dat betekent dat ze kunnen beschikken over alle noodzakelijke financiële, juridische, sociale, educatieve en medische voorzieningen. Dat zijn de minimumvoorwaarden.

Deze uitgeprocedeerde vluchtelingen die momenteel op de voorgenoemde kampementen verblijven, kunnen niet terug naar het land waar ze vandaan komen. Ze zijn niet uitzetbaar, maar krijgen ook geen verblijfsvergunning. Hierdoor zijn ze rechteloos en kunnen ze het mensenrecht, wat voor iedereen zou moeten gelden, nergens halen. Ze strijden echter niet alleen voor de mensen die in deze situatie zitten, maar voor alle vluchtelingen die in plaats van opgevangen te worden, worden weggestopt in AZC’s, detentiecentra of aan hun lot worden overgelaten op straat zonder zorg, zonder huis, zonder uitzicht op een waardig bestaan. Een land als Nederland zou mensen moeten opvangen die huis en haard verlaten om een normaal leven te kunnen opbouwen. Dit is ieders recht! Mensen vluchten niet zonder reden!

Geen mens is illegaal.

Comment was hidden

Deze aanvulling voldeed niet aan de spelregels.

Art brut

Moet bij de tekeningen van Joke K. altijd denken aan het werk van psychiatrische patiënten.

grappig

Dat heb ik altijd als ik haar teksten lees

krankzinnig

Je zou er dan ook behoorlijk krankzinnig van worden als je weet wat die "illegalen" allemaal moeten meemaken.

Bij het lezen van dit soort

Bij het lezen van dit soort ongelooflijke oerdomme reacties krijg kotsneigingen maar eigenlijk zijn het interessante casi: het is algemeen bekend dat hen die het bangst zijn voor 'gekte' meestal juist last hebben van de wetenschap dat ze zelf een instabiele psyche hebben. Vertaald in politieke termen (want daar gaat hier om, JK wordt voor 'gek' versleten omdat ze dapper een afwijkend standpunt verdedigt) betekent dat hoe scherper en doeltreffender JK's artikelen zijn, hoe meer de domme rechtse trollen hier in de gordijnen klimmen. Ze weten immers dat hun mooie liberaal-kapitalistische kaartenhuizen heel goed om zou kunnen vallen. Ikzelf hoop dat het er snel van komt, als er meer mensen zijn die zo 'gek' durfen zijn dat ze Somalië verlaten, zo 'psychisch gestoord' zijn dat ze een manifestatie organiseren, of zo 'abnormaal' durven zijn als een Joke Kaviaar.

een lekker visje

Zo is het, laat ze maar in die lekke bootjes stappen. En tenten hou je des winters goed warm door op je brander een omgekeerde bloempot te zetten.
Als ik meteen een rechtse trol ben dan is het inderdaad goed dat jullie het niet voor het zeggen hebben.
Moet ik nog solidair zijn met iemand als JK vraag ik me af.
En dan ook nog die censuur, wat heb ik toch een zwaar leven.

Wanneer gaan de mods nu

Wanneer gaan de mods nu ingrijpen?
Wat is het beleid, wat willen jullie nu met indy? Ik wordt het spuugzat dat gebrek aan moderatie en de trolls.

Modereer of gooi de discussie mogelijkheid eraf, want schijnbaar is hier niet genoeg capaciteit voor of een gebrek aan 1 lijn, waardoor een discussie woed waar nooit iemand uitgaat komen. Het nieuwe is er af, tijd om aan te passen.

.

.

Global IMC Network www.indymedia.org Afrika Ambazonia Canarias Estrecho / Madiaq Kenya South Africa Canada London, Ontario Maritimes Quebec Oost Azië Japan Manila QC Saint-Petersburg Europa Abruzzo Alacant Antwerpen Athens Austria Barcelona Belarus Belgium Bristol Brussels Bulgaria Calabrië Cyprus Emilia-Romagna Estrecho / Madiaq Euskal Herria Galiza Duitsland grenoble Hungary Ireland Istanbul Italy La Plana Liege liguria Lille Linksunten Lombardia London Madrid Malta Marseille Nantes Napoli Netherlands Northern England Norway Nottingham Oost-Vlaanderen Paris/Île-de-France Piemonte Poland Portugal Roma Roemenië Russia Scotland Sverige Switzerland Torun Toscana Ukraine UK-GB Latijns Amerika Argentina Bolivia Chiapas Chile Sur Braszilië Sucre Colombia Ecuador Mexico Peru Puerto Rico Qollasuyu Rosario santiago Uruguay Valparaiso Venezuela Oceanië Aotearoa Manila Melbourne Perth QC Sydney Zuid-Azië India Verenigde Staten Arizona Atlanta Austin Baltimore Big Muddy Binghamton Buffalo Charlottesville Chicago Cleveland Colorado Columbus DC Hawaii Houston Hudson Mohawk LA Madison Michigan Milwaukee Minneapolis/St. Paul New Mexico New Orleans NYC Philadelphia Pittsburgh Portland Richmond Rochester Rogue Valley San Diego San Francisco Bay Area Santa Cruz, CA Sarasota Seattle Urbana-Champaign Worcester West Azië Beirut Israel Palestine Process FBI/Legal Updates Mailing Lists Process & IMC Docs Projecten Print Radio Video Regio's United States Topics Biotech