|
|  |
Gaat u stemmen?
Ernst - 11.01.2003 09:22
De Dusnieuws Aanklachten Top-tien tegen de Liberaaldemocratie
Wie het democratisch doet, doet het goed. Maar wat geassocieerd wordt met democratie, is doorgaans een slap aftreksel van echte burgerinvloed - of zelfs dat nog niet eens. Vandaar dat Dusnieuws voor de lezer nog even haar 10 anarchistische aanklachten tegen de representatieve, parlementaire democratie op een rijtje zet.
1) paternalisme
“Gaat u maar rustig slapen”
Van alle grootse representatieve politici die Nederland gekend heeft, heeft VVD-representant Te Veldhuis misschien wel het duidelijkst uitgesproken waar het om draait in een liberale, parlementaire democratie. “Een combinatie van inspraak vooraf en uitspraak achteraf [bedoeld wordt een stemming, bijvoorbeeld een referendum], doet de Nederlandse strooppot van besluitvorming overlopen en leidt tot besluiteloosheid.” (1) Democratie gaat niet samen met participatie, zegt Te Veldhuis eigenlijk, en al helemaal niet met burgerbesluitvorming. Meningen en belangen zijn alleen maar lastig en leiden tot ‘besluiteloosheid’ – waarmee hij waarschijnlijk onbeheersbaarheid bedoelt, want met een referendum, bijvoorbeeld, komt men natuurlijk wel degelijk tot een besluit. Wat eigenlijk de indirect uitgesproken boodschap van Te Veldhuis is, is dat autoritair beslissingen nemen zonder gezeur en invloed van buitenaf veel effectiever werkt voor de besluitnemers aan de hiërarchische top.
Burgers moeten dus, incapabel als ze zijn, het maken van beslissingen vooral overlaten aan de “besten”, de experts of een “leidinggevende richtinggevende elite”, zoals Marcel van Dam onlangs nog in zijn Volkskrantcolumn betoogde in weerstand tegen de LPF-proleten. Wat met die “besten” precies bedoeld wordt, is niet helemaal duidelijk. Het mensbeeld van paternalisten is doorgaans nogal doorspekt van ideeën dat elk mens tot zonde (de christelijke tak) of egoïsme (de liberale tak) is geneigd, dus wat “besten” dan zou moeten betekenen in die context? Zijn zij niet gewoon de beste overlevers in de politieke hiërarchie? De beste hielenlikkers, naar benedentrappers of ellebogenwerkers? De beste stemmenvangers en netwerkers misschien? Of de stroopgladste, dus meest dictatoriale besluitnemers dan?
Niemand weet het precies. Maar met Jip-en-Janneke-taal worden de burgers, 6-jarige kleuters, ingelicht dat de besten, zoals de omhooggewerkte bovenhoofdzondigen zich dus noemen, in ieder geval ongeremd over hun kinderkopjes moeten kunnen beslissen.
2) elitisme
“We rule this country!”
De massa moet zich dus vooral niet bemoeien met het nemen van besluiten die haar eigen leven aangaan, dat lijkt inmiddels wel duidelijk over wat als idee binnen de politieke elite circuleert. De vraag is wat dan het democratische zou kunnen zijn aan deze bestuursvorm, hoe volksinvloed nog zou kunnen worden ingepast.
Daar is wat op gevonden. Zoals de enige vrijheid onder kapitalisme feitelijk het recht is te mogen wisselen van baas, zo is het democratische recht van het volk dat zij van dictator of regeerders kunnen veranderen. De bevolking mag om de zoveel tijd legitiem zijn absolute vorsten afzetten. Heel vooruitstrevend in de negentiende eeuw, dat is waar, maar in de oren van een enkele kritisch doordenkende burger klinkt deze minimale burgerinvloed tegenwoordig misschien wat mager. Democratie is zo toch een beetje uitgekleed tot een politieke methode, een handig recept om uit te maken welke beleidselite - van alle elites die op een rivaliserende politieke markt met elkaar concurreren om het mandaat van absolute zeggenschap - gaat regeren over de natie. Omdat de machtsoverdracht ritueel wordt begeleid door de stemgerechtigde bevolking, worden alle absolute besluiten die de komende periode door de tijdelijke dictators worden genomen, als het ware heilig- en schoongewassen, gezalfd, betalkpoeierd, gepamperd en van een democratisch label voorzien. Een democratisch gekozen dictator is een goede dictator. We denken bijvoorbeeld aan George W. die van het Congress een absoluut mandaat kreeg voor oorlogvoering zoals de Romeinse senaat die ooit aan haar caesars gaf.
Begin vorige eeuw kregen de vertegenwoordigers van dit ‘competitieve elitisme’ nog de hoon over zich heen dat men bezig was oligarchie goed te praten. Inmiddels is die kritiek volledig uitgestorven en wordt deze gekozen vorm van dictatuur volledig geaccepteerd. Vandaar dat Dusnieuws het in deze aanklachten top-tien graag even in herinnering wil brengen.
3) cliëntelisme
“Beste Els …”
We zijn er inmiddels achtergekomen dat er een efficiënt, dat wil zeggen onbelemmerd politiek machtscentrum moet bestaan dat, hoewel het bestaat uit rivaliserende fracties, alleen door de zogenaamd besten te bereiken is. Het recht politieke besluiten te mogen nemen is een privilege voor tijdelijke regeerders, de andere besten zwaaien hun scepters in die andere hiërarchie, de kapitalistische economische sfeer.
Dat biedt mogelijkheden voor een slimme uitwisseling van onderlinge belangenbehartiging. In ruil voor politieke invloed wordt een economische gunst geleverd, zou je kunnen zeggen; I scratch your back, you scratch mine. Op individueel niveau is natuurlijk het “Beste Els” briefje bekend, een memo van Bolkestein in zijn functie als lobbyist van een groot farmacieconcern aan minister van volksgezondheid Borst. Laatst waren daar bijvoorbeeld de grindkongsi’s in Limburg, de corruptie binnen Rijkswaterstaat Gelderland en natuurlijk de bouwfraude. (Heel bestuurlijk representatief Nederland schijnt bouw-, grind- en kanaaltechnisch opgekalefaterd te zijn door de karteleconomie).
Volgens de SP is er geen cliëntelisme in Nederland (2). Dat hoorde zij toen zij de wijken in trok om naar de burgers te luisteren in ruil voor hun stem bij de verkiezingen. Toch lijkt het ons dat deze aanklacht niet mag ontbreken in de Dusnieuws top-tien.
4) de petitie
“Mag ik u deze handtekeningen aanbieden, excellentie?”
Een van de meest treurige consequenties van deze vorm van democratie is toch wel dat de directe invloed van de burger zo’n beetje is beperkt tot het aanbieden van een petitie. Met zijn honderden, duizenden, tien- of honderdduizenden gezagsgetrouw op het matje bij een bestuurder of representant of hij of zij alsjeblieft zijn of haar privileges in de politieke besluitvorming wil gebruiken om al deze mensen enige invloed te geven met betrekking tot kennelijk nogal brandende kwesties van groot burgerbelang. De schaamte over zoveel vernedering wordt meestal verdrongen door zich in carnavaleske outfits te hijsen en met veel ludiek bedoelde toeters en bellen door de straten te bewegen op weg naar het machtscentrum. Of door snel een voorgedrukte, van een handtekening voorziene ansicht de postgleuf in te mieteren, dat kan ook nog, want zo wordt de martelgang naar Canossa dan tenminste nog beperkt tot die naar de brievenbus.
Met de pet in de hand naar de patroon, het bestaat eigenlijk nog steeds, maar dan verhuld in luchtige maskerades, ludieke kaartenacties en zo meer. Het is een trieste aanblik. De petitie is de bedelbrief van de liberale democratie en verdient daarom volgens ons heel terecht zijn plaats in deze lijst.
5) de speelruimte
“Even doorrekenen aub”
Erg veel speelruimte is er overigens niet voor de ivoren torenwachters van onze liberaaldemocratie - ze zouden waarschijnlijk ook niet anders willen. De politiek bestuurt slechts de natie van staatsburgers in de politieke ruimte, de managers besturen de werknemers in de marktruimte en moeten zoveel mogelijk hun gang kunnen gaan (“laissez faire”). Ongewild hebben liberalen toch het idee van Marx moeten overnemen dat, zeker onder kapitalisme, de “economische bovenbouw” de verhoudingen in de andere sferen van de samenleving bepaalt - inclusief die in de politieke democratie.
“Wat goed is voor de economie, is goed voor ons allemaal” is dan ook het meest gekoesterde en geworshipte mantra van onze bestuurders. Loonmatiging is bijvoorbeeld goed voor de economie, vertellen zij de burgers, en hoewel minder loon minder koopkracht lijkt te betekenen, gaat men er vreemd genoeg toch maar vanuit dat dat goed is voor allen. De onvermijdelijke discipline die uitgaat van het dogma der concurrentiepositie (lees erbij: van het nationale investeringskapitaal) bepaalt gelukkig voor hen de onaantastbaarheid van deze paradox.
Naast matiging van werknemers zijn ook “deregulering” (dat wil zeggen: het verminderen van regels die democratische controle over de marktsfeer vaststellen) en “privatisering” (het stimuleren van private controle en monopolies over economische bronnen) populair bij het stempelen van goed- voor-de-economie certificaten. Dit alles vindt op zijn beurt weer plaats onder de immense vleugels van noodzakelijke regionale blokvorming op de wereldmarkt, de Europese Unie, ook al zo’n vallend rotsblok van een onvermijdelijk in gang gezette reeks beleidsbeslissingen.
Laissez faire dus voor de “besten”, matiging van de rest, dat moet dan grofweg het leidende principe zijn voor elke bestuurder of representant in een liberaalkapitalistische democratie. Een linkse(re) koers wordt onmiddellijk in de kiem gesmoord en afgestraft door investeerders, waarna de winstwaarschuwingen van topmannen, centrale banken, liberale apologeten, formele en minder formele commissies, intergouvernementele overlegrondes, enzovoort, weer over onze daken zullen schallen. Dat betekent dus dat elk politiek programma dat door een elite op de politieke markt wordt aangeboden, zal moeten worden doorgerekend aan de hand van de eisen die aan het “wat goed is voor de investeerders, is goed voor de economie, is goed voor ons allemaal” dogma kleven. En omdat elke partij dat ook met volle overtuiging bij het CPB schijnt te doen, kunnen wij niet anders dan de aanklachten top-tien vullen met dit extra punt.
6) de kiesconsumentenmarkt
“Mag het een onsje minder zijn?”
Hoewel de politieke sfeer onder liberaalkapitalisme op abstract niveau is gescheiden van de economische sfeer – er is een publieke ruimte en een marktruimte – heeft de parlementaire politiek onvermijdelijk de contouren gekregen van een massaconsumptiemarkt. Zoals gezegd beconcurreren rivaliserende beleidsproducerende elites elkaar als het ware met een politiek product op een kiezersmarkt van passieve beleidsconsumenten. Dat politieke product, dat bestaat uit een leidersprofiel, professionele (de “beste”) bestuurders en een beleidsprogramma, wordt zoals elk nieuw en beloftevol wondermiddel via de massamedia aan de man gebracht door middel van imagomanagement en logovorming. De reden dat momenteel bekende Nederlanders en masse als opgefokte gen-schapen de politiek in hollen is dezelfde reden als waarom programma’s als Starmaker en Idols uit de grond worden gestampt: voordat het product wordt aangeboden op de markt is het logo al volledig gereed en verspreid in het bewustzijn van de kiesconsument. Heinsbroek liep als een beginneling te schutteren toen hij zelfgenoegzaam met zijn plannen koketteerde het product ‘normen en waarden’ aan de klant-burger te brengen via marketingtechnieken. Het was oud nieuws over een stokoude methode.
Wanna-be politici die zich ophopen rond de enkele democratische zeggenschapsrechten die zijn te vergeven, wisselen even schaamteloos van partij of programma als van wasmiddel. Waar de politieke niche zich in de markt bevindt, daar stromen de politieke winstzoekers toe. De PvdA is het zieligste voorbeeld: zij heeft geen ideologie meer waarmee in goede en in slechte tijden de boer wordt opgegaan, zij kiest eerst de lijm waaraan de meeste kiesconsumenten blijven plakken en past daar dan de inhoud op aan. Pure machtswellust; de marktrealiteit is het democratische idee van emancipatie door representatie volledig voorbij geschoten en misstaat daarom ook niet in deze lijst, vinden wij.
7) de partij als bedrijf
“Gezocht: missiemanager die ons politieke product naar de kiesklant toe kan vertalen”
Ooit werden politieke partijen voorgesteld als organisaties die de emancipatie van bevolkingsgroepen moesten bevorderen, als verenigingen waarbinnen men politiek bewustzijn kweekte en opkwam voor belangen die kennelijk niet door de “allerbesten” werden behartigd. Van een eerste poging tot participatie van bevolkingsgroepen in het liberale politieke stelsel is de partij inmiddels een gelikte verkiezingsmachine geworden die een brand in de kiezersmarkt zet, een politiek product verkoopt en missiemanagers aanstelt om het vertrouwen van de kiesconsument te winnen. Kortom, de partij is een bedrijf geworden. Het is geen vereniging meer die – hoe gering ook – burgers nog enigszins bij de politiek betrekt, het is een strak centralistisch top-down geleide hiërarchische applausgenerator die de politieke missiemanager moet voorbereiden op de leiderspektakels die in de voor de burger afgeschermde politieke arena plaatsvinden en de schijn van democratie moeten ophouden.
Hier kunnen we verder kort over zijn: een politieke markt met partijen als politieke bedrijven lijkt ons niet echt de beste omgeving voor een idee over democratie dat individuele autonomie als leidraad heeft.
8) populisme
“Tsjakaaaaaa!!!!”
Omdat de rivaliserende elites van besten overeengekomen zijn het infantiel geachte volk als een Rad van Fortuin te laten beslissen over wie zal gaan regeren, zal op de politieke markt met alle mogelijke middelen stemmen van kiesconsumenten moeten worden binnengehaald. Verzamelaars moeten verzamelen, dus roept u maar!
De populist is als het ware het vleesgeworden compromis van (sommige) lagere en hogere lagen in de maatschappij. Hij beschermt de status-quo in ruil voor gunsten aan de lagere echelons. Onvermijdelijke ingrediënten van populisme in een hiërarchisch representatief stelsel zijn dan ook de rustgevende sociale brokken die het volk worden toegeworpen naast de cultivering van de roep om orde en gezag. Generaal Boulanger deed het eind negentiende eeuw al in de Franse Republiek. Hij werd gefinancierd door een elite van koningsgezinden en zorgde met zijn programma van radicaal nationalisme, anti-democratie en sociale retoriek voor een gemeenschappelijk kristallisatiepunt van ontevredenheid en op die manier voor een verticaal verbond van verschillende klassen.
Ook het pimmisme blijkt dezelfde sociaal-economische basis te hebben als waar populisten doorgaans op mogen rekenen om zich met een zegekar de politiek binnen te laten rijden: zakenlieden, ordehandhavers (leger, politie) en lagere middenklasse zijn oververtegenwoordigd in deze stroming. De LPF en aanverwanten mogen in het tijdperk van de Nieuwe Open Politiek rustig fascistisch worden genoemd, vinden wij. Een beetje hypocriet is wel de kritiek die vanuit de oude elites wordt geleverd op pimmisten, nl.conservatieven en ratel-bandieten. Zij kunnen natuurlijk niet met goed fatsoen idioten van hun parlementaire representatie afhouden.
Met Boulanger liep het overigens niet goed af. De generaal werd speelbal in een gevecht tussen rivaliserende elites om de staatsmacht en zijn fractie verloor uiteindelijk de strijd van de zittende machthebbers. Gebroken en als landverrader gebrandmerkt, beroofde hij zich van het leven op het graf van zijn minnares in Brussel …
9) de minderhedenhiërarchie
“Ah, uw CV zegt dat u homo bent?”
Representatie betekent niet meer dat de allerbesten in het parlement de belangen van de natie behartigen, zoals in het tijdperk van Thorbecke de gewoonte was. De besten zijn tegenwoordig de slimmeriken die op basis van een bepaalde persoonlijke eigenschap een bepaald belang of groep zouden kunnen voorstellen in het beperkte kringetje van 150 mensen met stemprivileges. Individuen tellen niet zozeer in een representatief stelsel, het gaat om groepsafkomst. Je moet dus de beste (hielenlikker, ellebogenwerker, stemmenvanger, netwerker, dictatoriale besluitnemer, enz) zijn van de groep die je zegt te vertegenwoordigen. Het levert vreemde staaltjes politiek gekonkel op. Peter Rehwinkel, PvdA, staat op een slecht verkiesbare plaats en herinnert zich plotseling dat hij eigenlijk op de PvdA-lijst de homoseksuelen zou moeten representeren. Rehwinkel is de beste PvdA-homo.
Aan de hand van de tijdspanne die is verstreken nadat een bepaalde groep geëmancipeerd is geraakt in de betreffende politieke elite, kan de opgestelde verkiezingslijst van een partij worden geanalyseerd. Een voorbeeld. Eerst bestonden de lijsten uit mannen, toen uit mannen en vrouwen, toen uit witte mannen, witte vrouwen en allochtonen, toen uit witte heteromannen, witte heterovrouwen, allochtone mannen, allochtone vrouwen en homoseksuelen, enzovoort … De partijlijst is zo een aardige afspiegeling van de minderhedenhiërarchie in de samenleving.
Misschien is het uiteindelijk toch handiger en vooral rechtvaardiger en democratischer ieder zijn eigen direct democratische recht te laten uitoefenen en gewoon in zijn directe sociale verbanden zijn eigen stem te laten horen. Daarom neemt Dusnieuws uiteraard dit punt op in haar top-tien.
10) Nieuwe Politiek
“‘Den Haag’ moet wakker geschud worden!”
Nieuw Links en D66 uit de zestiger en zeventiger jaren, de volgende generatie jongeren binnen de PvdA en D66, ‘Niet-Nix’ en ‘Opschudding’ geheten, de tegentomaatstem, het pimmisme, er is altijd wel weer ruimte voor nieuwe elites die hun plaatsje willen verwerven tussen oude elites en daarvoor zonder scrupules gebruik maken van de opstuwende vaart die periodiek opwelt vanuit de inherente ontevredenheid der machtelozen. IJdeltuiten, carrièrejagers en machtwellustigen: het is allemaal oude wijn in nieuwe zakken, het zijn allemaal zelfverklaarde kloofdichters die er voor de burger zijn met frisfruitige ideeën en nieuw elan. Dat het belangrijkste doel eigenlijk is te integreren binnen de bestaande partijelites heeft Niet-Nix bijvoorbeeld laten zien. De naam zegt het al: zij zijn echt wel wat; dit is echt een goede generatie nieuwe bestuurders die door de partijtop serieus genomen zou moeten worden.
De SP ook? Ja, natuurlijk ook de SP. De gimmick van de SP is dat ze net doet alsof ze er niet echt bij hoort, zoals de Niet-Nix’ers echt niet stoffig en regentesk zijn en Pim’s apostelen echt naar de burgers gaan luisteren om open nieuwe politiek te voeren. Zo zijn de tomaatjes inmiddels stiekem toch op weg naar een behoorlijk grote hap uit de representatieve taart om haar taak van geïnstitutionaliseerde oppositie binnen het liberaal-democratische stelsel te gaan vervullen. Zoals het hoort in een veelzijdig liberaal politiek landschap. En dus horen ze wat ons betreft ook in deze top-tien thuis.
Noten:
(1) Te Veldhuis’ meest aansprekende uitspraak zoals hij liet optekenen in “Politieke Wijsheden”, een uitgave van het Instituut voor Publiek en Politiek (1996);
(2) Jan Marijnissen op www.sp.nl, 17 februari 2001.
Ernst.
 Website: http://eurodusnie.nl
|
| supplements | | | Wie betaald uitkering? | 11.01.2003 14:31
Ik wordt altijd zo moe van anarchistjes die me vertellen dat ik schuldig ben omdat ik links stem en zij niet.
Maar wie betaald hun uitkering?
| | Moe | M02 - 11.01.2003 15:51
Ik wordt altijd zo moe van reactionaire conservatisjes die vertellen dat ze vol met domme vooroordelen zitten en denken dat ze de enige zijn die werken.
Maar wie betaald hun loon?
| | uitkering | thijs - 11.01.2003 15:54
Dat van die uitkering ben ik niet met je eens omdat als argument te gebruiken tegen mensen die niet stemmen vanuit anarchistisch perspectief. Ik denk echter wel dat ze er eens over zouden moeten nadenken dat als ze iet gaan stemmen het veel moeilijker zal worden om hun levensstijl en idealen vol te houden (sluiting kraakpanden, meer repressie tov. subversieve groeperingen, meer verbod op demonstratie ed.).
| | anarchisten | 11.01.2003 17:10
De doorsnee anarchist die ik ken heeft gewoon een uitkering omdathij of zij "daar recht" op heeft.
Gewoon gebruik maken van wat je zegt te willen afschaffen, daar is toch een nederlands woord voor?
Mijn loon wordt betaald door diegene aan wie ik mijn arbeid verkoop. Ik moet dat verdienen. Niet ideaal maar in ieder geval niet hypocriet.
| | "doorsnee anarchist" | Door Snee - 11.01.2003 17:38
spreek dat eens harop uit!
hahahahaa!!!
Ik verdien zelf trouwens echt enorm veel, alleen krijg ik het (nog) niet allemaal op m'n bankrekening ;-)
| | wel eens een zwart blok gezien? | 11.01.2003 18:39
Zien er toch allemaal identiek uit..
| | By the way ... | vivi - 11.01.2003 21:03
... wat vinden de messengerkillers nu eigenlijk van de inhoud??
| | natuurlijk gaan we stemmen | filipo - 12.01.2003 02:08
natuurlijk gaan we stemmen, we leven hier en willen hier het beste, dus anarchisten en monarchisten gaan wel stemen, natuurlijk op een linkse partij ncpn of groen links of sp of we stemmen voor de grap op pvdt
of geven de dierenpartij een stem.
gaat eerst stemmen en laater onder en links belijd doen we de rest.
| | Wel Filipo ... | Vivi - 12.01.2003 08:48
... dan omzeil je toch de inhoud van het artikel een beetje, want er valt weinig te verwachten van een parlementaire democratie. Of moeten we wachten tot "na de revolutie ..."??
| | omzeilen | thijs - 12.01.2003 09:27
Ik ben het met veel punten uit de inhoud zeler eens, ik vind ook dat de parlementaire democratie een ondemocratische farce is waarbij een stel elitaire machthebbers de wijsheid denken te hebben om te kunnen beslissen en het volk zowat te negeren. Alleen op het moment dat we afstevenen op een ziekelijk rechts kabinet met VVD en CDA dan denk ik toch dat links nederland er toch verstandig aan doet om te gaan stemmen. Zie bijvoorbeeld de VS met de verkiezingen, vantevoren dacht ik ook "ach, Bush of Gore, tis een pot nat" maar ik denk achteraf dat het toch echt beer Gore had kunnen worden.
| | gewoon communisten stemmen dus! | schavuitje - 12.01.2003 18:06
Niet stemmen is bij voorbaat een stem op rechts en verdere afbraak van openbare voorzieningen. Tuurlijk is deze parlementaire democratie een grote farce, waarin het kapitaal de touwtjes in handen heeft. Maar laten we het parlement gebruiken waar het voor is in deze kapitalistische samenleving: een podium om verzet tegen uitbuiting, oorlog en onrecht een stem te geven.
Dus gewoon communisten stemmen, NCPN lijst 12!!!
 http://www.ncpn.nl
| | Stem! | 12.01.2003 22:22
Als je dan toch gaat stemmen stem dan op een partij die zeker in de tweede kamer komt. Stem dan SP of GroenLinks. Een stem op de NCPN is een weggegooide stem!
| | goed zo schavuitje! | produktiewerker - 13.01.2003 01:05
ik doe mee en roep de mensen op om weer eens een goed communistisch geluid tussen al dat gekonkel te laten horen in de Tweede Kamer.
Website: http://www.ncpn.nl
| | mooie woorden | Frans - 13.01.2003 01:49
De kritiekpunten van de schrijver zijn, hoewel goed verwoord, geen van allen nieuw. Dat is op zich niet zo erg maar helaas biedt ook hij weer geen alternatief anders dan de oproep niet te stemmen. Natuurlijk is democratie, en zeker in de vorm zoals die in ons landje bestaat, niet zaligmakend.
Ik lees tussen de regels echter wel weer de gedachte dat we vooral de boel in de soep moeten laten lopen om zo "de revolutie" af te dwingen. Is een prachtige gedachte en menig zelfbenoemd verzetstrijder hier zal zich in die chaos waarschijnlijk wel overeind weten te houden, maar ik zie voor bijvoorbeeld mijn ouders, en wat dat betreft zeker voor die van hen, grote problemen oprijzen die ik ze liever zou besparen.
Zolang anarchistisch Nederland nog geen antwoord heeft weten te formuleren op de vraag hoe binnen een maatschappij in chaos ook de toekomst van de zwaksten hierin op redelijke wijze zeker te stellen, houd ik het toch maar bij een stem op de SP.
Verder veel geluk met je revolutie. (ik zie het wel op het journaal)
| | Communistische verlossing in het Hiernumaals? | Ernst - 13.01.2003 11:57
Wel Frans, een aardig compliment wordt helaas gevolgd door behoorlijk wat eigen invullingen over de onderliggende bedoelingen van het artikel. Nergens wordt bijvoorbeeld in het stuk gesproken over wel of niet te gaan stemmen.
Daarnaast onttrek je je helaas niet aan wat machthebbers al jarenlang proberen te doen: anarchisme associëren met chaos, dus de afwezigheid van heersers koppelen aan het bestaan wanorde of "de boel in de soep te laten lopen". De linkse bonzen, voornamelijk in het strak hiërarchische communisme, plakken daar dan wel weer een rechtvaardiging aan dat daar vooral de "zwaksten" het meeste last van zouden hebben. Zonder gestaalde orde zijn de 'zwaksten' kennelijk slecht af. Als zij, de "beste" communisten dus, aan de macht zouden zijn, dan zou de hiërarchie natuurlijk heel anders aangewend worden dan nu door de liberaalkapitalisten wordt gedaan. Tja ...
Ergelijk wordt de kritiek als je suggereert dat anarchisten geen oplossingen hebben of antwoorden hebben geformuleerd; juist anarchisten, basis-democraten en andere libertairen wachten niet tot "na de revolutie", zij proberen hun leven in het hier en nu al vorm te geven.
Maar goed, als jij denkt je ouders of de afbraak van sociale voorzieningen te kunnen beschermen met geloof in de SP-top met haar stemprivileges en de Tweede Kamer, dan moet je vooral je stem-aflaat bij hen gaan storten. Maar is dat eigenlijk niet het ultieme wachten op verlossing...?
| | stem communistisch | Joeri - 13.01.2003 16:26
Stem communistisch onder het motto: one man one vote, once"
Stem communistisch, en bij gebrek aan verdere verkiezingen moeten we deze domme discussie later niet meer voeren.
Stem communistisch en reserveer je plaatsje in de Goelag.
Wat zijn de ncpn stemmenronselaars weer actief op Indymedia.
Natuurlijk moet je gaan stemmen: niet stemmen is juist wat de gevestigde partijen het liefst hebben: "als jullie ons niet lastigvallen met foute stemmen, zullen wij ons ook niets van jullie aantrekken, deal?"
In afwachting van de revolutie kan je gerust een stemmetje gaan uitbrengen, maar doe het dan wel op een partij die voldoende gewicht en ernst zal heben om ook gehoord te worden.
| | Stem communistisch | Jan - 13.01.2003 17:30
Stemt allen communistisch!
Wordt allen een slaaf van de staat, en offert uw vrijheid op. Laat ons allen leven in zo'n prachtige staat, die wij kennen uit de geschiedenis!
| | mensheid | dokwerker - 13.01.2003 22:49
Joeri en Jan zijn zeker op de herdenking van de Februaristaking? Of is dat ook vijandig of stalinistisch?
| | beschuldigingen | Joeri - 14.01.2003 00:06
Kijk daar gaan we weer, ongefundeerde beschuldigingen. Wie zegt er dat we geen respect hebben voor het communistisch verzet en voor de slachtoffers die onder hun rangen zijn gevallen? Maar betekent dat dan dat we maar moeten zwijgen over de fouten en misdaden van het communisme?
| | Februaristaking | Ketchup - 14.01.2003 00:46
HERDENK DE FEBRUARISTAKING 1941
Op dinsdag 25 februari aanstaande wordt in Amsterdam zoals ieder jaar de Februaristaking 1941 herdacht.
De Februaristaking is een belangrijk moment in de geschiedenis van ons land. Immers, het was het eerste en grootscheepse protest van de bevolking tegen het antisemitisme en de terreur van de Duitse bezetters. De staking was een geduchte tegenslag voor hen, die dachten ons land met vervolging, intimidatie en geweld te kunnen overheersen en gaf een impuls aan het verzet.
De protestdaad van toen wordt jaarlijks herdacht in het besef dat bescherming van vrijheden en rechten geboden blijft. In dit opzicht is het eerste artikel van de Grondwet richtinggevend. Deze luidt: "Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld. Discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht, of op welke grond dan ook, is niet toegestaan."
Juist nu is het nodig dit in herinnering te roepen, zeker wanneer uitingen van onverdraagzaamheid en van discriminatie tot uiting komen. Allen, overheden en individuele burgers, dragen een gezamelijke en een eigen verantwoordelijkheid. Respect, solidariteit en medemenselijkheid zijn waarden die altijd hoog gehouden moeten worden. Aantasting van democratische verworvenheden dient ten allen tijde te worden afgewezen.
Het is tegen deze achtergrond dat wij u oproepen om op 25 februari 2003 deel te nemen aan het defilé langs de Dokwerker op het Jonas Daniël Meijerplein. De aanvang van het defilé is om 17.00 uur.
Website: http://www.februaristaking.nl
| | Dokwerker = productiewerker = schavuitje | vivi - 14.01.2003 12:33
... zo lijkt het net alsof de communistische nationale enorm groeit :-)
BTW, waar halen die autoritairen toch telkens weer het lef vandaan bewegingen, acties, stakingen enzovoort voor zichzelf op te eisen en van een rood (tomaat)stempel te voorzien??
| | tomaatje? | dokwerker - 14.01.2003 17:31
jammer voor je, Vivi, ken andere inzenders niet...
Spijtig voor je, dat je zo denkt. Echter harde werkers zijn ook vaak te vinden in de voorste rijen van de vakbeweging en comités en respecteren anderen (en slikken allerlei beledigingen) om de eensgezindheid te behouden. Laten we vooral als lezers van Indymedia trachten het ideaal van dit unieke medium hoog te houden en elkaars mening te respecteren.
| | Meningen respecteren ... | vivi - 14.01.2003 18:47
= bek houden? = geen kritiek leveren? = "eenheid bewaren"?
| | Stemmen Ja/Nee | 15.01.2003 07:23
Lekker interessant terwijl het onrecht in Palestina door gaat, terwijl uit naam van de democratie bommen worend gegooid, mensen worden opgesloten/uitgeleverd/gemarteld/gexecuteerd
vanwege "anti-terrorisme" wetten etc. Organiseren de anarchisten een avond over verkiezingen.
Holland: Shaken not steard
| | Verkizingen | 15.01.2003 07:28
Kijk eens in Den Haag: Internationaal gerechtshof farce, amerikaans geinspireerd. Nieuwe internationaal gerechsthof: tegen gehouden etc door de amerikanen. Mensen worden gemarteld, verdwijnen, Israel wordt de hand boven het hoofd gehouden etc. Waar hebben de nederlandse witte anarchisten het over: DE verkiezingen in Nederland.
BOEIE!
HET IS OORLOG!
Voor of tegen de nieuwe holocaust?!
| | Leedparasitisme? | Vivi - 15.01.2003 11:09
De aantijgingen worden steeds merkwaardiger. Nu mogen anarchisten en anderen al niet meer debatteren - overigens niet over stemmen ja/nee, maar over (buiten)parlementaire strategieën - omdat er ergens elders op de wereld nog leed is. Waarom zit de schrijver van dat stukje niet in Palestina met een geweer in plaats van hier op het leed van anderen te parasiteren?
| | Voorproefje van wat ons te wachten staat? | simon s. - 15.01.2003 12:40
de agressie en verwijten die nu op dit forum door de 'productiewerkers' en 'bondsleden' worden gebruikt om het NCPN-gelijk erin te rammen zijn een voorbode van wat 'andersdenkende' Linxe mensen te wachten staat als de Rode Fascisten van de NCPN ooit politieke macht krijgen.
Er komen dan van die grappige luidsprekers aan alle lantarenpalen te hangen, opdat wij allen INTEGRAAL de toespraken van 'Commandante e Jefe' Alejandro de Lullo kunnen volgen, en bij Indymedia benoemen ze een 'Directoraat Ideologische Zuiverheid' die alle uitingen die hen niet bevalt censureert.
Pas maar op, vivi.
We komen elkaar nog weleens tegen in het Her-opvoedingskamp op dat Aardappelveld in Oost-Grunning'n, waar het Standbeeld van de Geliefde Leider Vladimir Illitsj
trots overheen kijkt.
Voor Eenheid in Denken en Handelen!
Dood aan alle Klasse-vijanden.
Die Partei hat immer Recht...
Waar hebben wij dat eerder gehoord?
Website: http://www.marx2mao.org/Stalin/RFFYP33.html
| |
| supplements | |
