|
|  |
A'damse leden ABVAKABO wijzen akkoord af
Patrick - 08.10.2005 10:30
“Veel te mager”, “dekt de inflatie niet”, “te veel open eindjes”, “hebben we hier acties voor gevoerd?” Dit is nog maar een fractie van de ontevreden geluiden die te horen waren op de Amsterdamse ABVAKABO ledenvergadering op woensdag 5 oktober in het Amsterdamse Wibauthuis.
Amsterdamse ledenvergadering ABVAKABO wijst akkoord CAO-Gemeenten af
Verslag door Ron Blom, ABVAKABO kaderlid Amsterdam (tevens lid Offensief)
Een honderdtal brandweerlieden, gepensioneerden, Maatwerkmensen, GVB werknemers en anderen was op de ledenvergadering van Amsterdam in de regio Noord West afgekomen. De kritiek concentreerde zich op de looptijd van de CAO, de “loonsverhoging” van 1%, de tijdsdruk die er nu ligt om voor 1 december dit jaar een nieuwe (slechtere) regeling van de FLO (vooral in de zware beroepen van belang!) uit te onderhandelen (anders is er het dreigement van een externe bemiddelaar), de gepensioneerden die geen werkgeversbijdrage meer krijgen voor de ziektekosten en de gestaakte dagen die niet uitbetaald worden.
Grofweg stuitend was de wijze van optreden van diverse vrijgestelde kaderleden die in de Landelijke Advies Commissie LAC) van de ABVAKABO zitting hebben en opriepen om toch vooral voor het akkoord te stemmen. We zouden ons in Amsterdam isoleren van de rest van de bondsleden in het land, het had nog veel slechter uit kunnen pakken en het was onze eigen schuld! Nota bene een van de LAC-leden ging zover om nog eens te stellen dat “we voor 80, 90, 98% (het werden er steeds meer) nu eenmaal voor het sociaal akkoord hadden gestemd in het door de FNV georganiseerde referendum na de massale opkomst van meer dan 300.000 mensen op het Museumplein op 2 oktober vorig jaar.
In werkelijkheid had een groot deel van de mensen niet gestemd en bovendien ging een fikse minderheid van de stemmers niet mee met de FNV-leiding. De twee LAC-leden hadden bovendien boter op hun hoofd, omdat ze beiden op een ABVAKABO vergadering in Amsterdam opriepen om voor het akkoord tussen regering, werkgevers en vakbeweging te stemmen. Maar het ging nog verder. Het lag niet aan Amsterdam (“altijd strijdbaar”), maar aan de rest van het land waar de actiebereidheid minder zou zijn. Met een fiks portie misplaatst Amsterdams chauvinisme werd gepoogd om de vergadering toch nog zover te krijgen om in te stemmen met het CAO-akkoord.
Dat was tevergeefs. Slechts 29 van de aanwezigen stemden voor het akkoord, de rest tegen. Hoewel er hier en daar plaatselijk, zoals in Amsterdam, nog verzet gepleegd wordt, moeten we constateren dat de vakbondsleiding er in geslaagd is, om de gigantische brede eensgezinde mobilisatie zoals we die in het najaar rond 2 oktober vorig jaar zagen, te ontwapenen. Mensen kwamen vanuit het hele land naar het Amsterdamse Museumplein om hun onvrede over het kabinetsbeleid te uiten. Het ging niet alleen om de afbraak van de pensioenregelingen. De demonstranten waren woedend over de afbouw van het welzijnswerk, over de privatisering van de gezondheidszorg, de oorlog in Irak en Afghanistan, de werkloosheid en de armoede, het aangewakkerde racisme, de afbouw van de WAO en nog veel meer. Een oproep vanuit de vakbeweging, gesteund door anderen om het kabinet weg te staken had ons veel sores kunnen schelen.
In plaats daarvan greep de vakbondsleiding deze toegeworpen reddingsboei van 2 oktober aan om haar eigen gezicht als partner in het poldermodel te redden. Het ging haar erom door de regering en werkgevers erkend te blijven worden als onderhandelingspartner en niet om fundamenteel iets te doen aan deze roll-back politiek van het kabinet Balkenende II. Na 2 oktober ging iedere maatschappelijke sector op eigen kracht het gevecht met het kabinetsbeleid aan. De vakbeweging legde zich toe op de diverse CAO-onderhandelingen. In alle gevallen ging het om het herverdelen van de pijn, zonder dat er fundamenteel een halt is toegezegd aan de afbraak van de verworvenheden van de laatste decennia.
Het is duidelijk dat we ons niet tevreden kunnen stellen met de wederopstanding van de vakbeweging zoals we die op 2 oktober vorig jaar zagen. We zullen de verkalkte structuren moeten vervangen door dynamische vormen van vakbondsactivisme aan de basis. Daarbij moet ook ruimte gemaakt worden voor jongeren. Socialistische militanten zullen daarbij een essentiële rol spelen. Economische en vakbondsstrijd kan alleen werkelijk succesvol zijn als die verbonden wordt met een socialistisch perspectief gebruikmakend van overgangseisen. De socialistische organisatie Offensief zal hier aan bijdrage aan leveren.
 E-Mail: info@offensief.nl  Website: http://www.offensief.nl
|
| supplements | | |
