|
|  |
Palestijnen in Nahr al-Bared schietschijf als in Gaza
Ed - 22.05.2007 15:17
De gebeurtenissen in Libanon van de afgelopen dagen roepen veel vragen op. Vragen en de constatering dat de meeste media wederom slechts als doorgeefluik voor propaganda fungeren.
Als eerste valt op hoe er in Libanon zelf gereageerd wordt op het beschieten van een vluchtelingenkamp. Terwijl er altijd heftige verontwaardiging is over beschietingen van Israel van de Gazastrook of vorig jaar van Libanon, waarbij burgerslachtoffers voor lief worden genomen, hoor je nu nauwelijks kritiek op het Libanese leger. Vreemd, want het gaat om dezelfde vorm van optreden waarbij je rustig kunt zeggen dat mensenrechten geschonden worden. Hoe kun je nu in ‘s hemelsnaam geloven dat het Libanese leger, slecht getraind en met verouderde tanks, op kilometers afstand precisie-beschietingen zou kunnen uitvoeren op doelen binnen een dichtbevolkt gebied? Aannemelijk is dat men ongeveer ziet van waaruit geschoten wordt en vervolgens in die richting het vuur opent met tanks en mortieren. Gevolg is een snel toenemend aantal burgerslachtoffers. Volgens getuigen liggen lijken en gewonden op straat in Nahr el-Bared. Er is nauwelijks medische hulp en de electra is afgesneden. Water is er ook nauwelijks. De 40.000 burgers zijn het slachtoffer van een prestige- strijd tussen Fatah al-Islam en het Libanese leger. Beide zijn volledig verantwoordelijk voor de burgerslachtoffers.
De informatie die tot nu toe naar buiten komt over wie nu die 150 tot 300 strijders van Fatah al-Islam zijn, geeft niet het beeld van een Palestijnse groepering. Volgens de Libanese minister van informatie, Ghazi Aridi, zijn de meeste gedode militanten niet Palestijns, maar hebben zij diverse nationaliteiten. De bureauchef van Al Jazeera zegt dat er zich onder de gedode miltanten geen enkele Palestijn bevindt, maar Libanezen, Saoudiers, Tunesiers, Syriers, Afghanen, etc..
De Libanese krant An Nahar citeert dinsdag 22 mei veiligheidsfunctionarissen, dat de gedode Fatah al-Islam militanten uit Saudi Arabia, Yemen, Bangladesh, Syria en Lebanon komen.
Er zijn meerdere bronnen die melden dat er juist Libanezen lid zijn van Fatah al-Islam.
Maandag werd een documentaire over Fatah al-Islam uitgezonden op New-TV, het was een herhaling van een uitzending van twee maanden geleden. In de documentaire is een geheime ontmoeting van een aantal leden van Fatah al-Islam te zien. Wat opvalt is, dat het Arabisch dat zij spreken Noord-Libanese, Saoudie-Arabische en Syrische accenten heeft en geen Palestijnse. Verder ageren ze onder andere tegen het Syrische bewind.
Hoe kan zo’n internationale gewapende groep bestaan op Libanees grondgebied? Dat kan alleen maar doordat op hoog niveau hier wetenschap van is, bescherming en zelfs steun voor zijn.
Hier wordt dan ook veel over gespeculeerd. Het regeringskamp noemt zoals bij elk verschijnsel van geweld in Libanon direct dat Syrië er achter zit zonder enig bewijs te leveren. Aan de andere kant is er de beschuldiging dat Saoudi Arabië en diverse Golfstaten onder toeziend oog van de VS extremistische soennitische groepen als Fatah al-Islam steunen, om zo een wapen in handen te hebben tegen de opkomende Shiitische machtvorming die in Libanon door Hezbollah gevormd wordt. Binnen sommige Soennitische kringen in Libanon wordt deze steun verwelkomd. Seymon Hirsch heeft in zijn artikel Rederection gepubliceerd in The New Yorker hier melding van gemaakt. Kanttekening hier is dat dit vooral gebaseerd is op slechts een bron. Westerse veiligheidsdiensten hebben het over honderden soennitische extremisten die uit verschillende landen naar Libanon trekken.
Er zijn tevens verschillende berichten verschenen over Hariri en zijn omgeving die in het verleden vaak Soennitische extremisten hebben gsteund of gezorgd hebben voor amnestie.
Het lijkt er in ieder geval op dat er op hoog nivo steun is gegeven aan Fatah al-Islam en de vraag is of wat er nu gebeurt gepland is of dat er net als indertijd met de steun aan Bin Laden in Afghanistan een pragmatische keus is gemaakt die zich wreekt.
Feiten krijgen we nauwelijks, op niets gebaseerde speculaties of veronderstellingen meer dan genoeg. Het aantal strijders is onduidelijk, het aantal doden varieert constant maar ook het aantal Palestijnse bewoners van Nahr el-Bared varieert tussen 30.000 en 40.000. Alsof 10.000 mensen meer of minder slechts een getal is. De halve wereld heeft het over een aan Al-Qaida gelieerde groep terwijl vertegenwoordigers van Fatah al-Islam dit ontkennen. Libanese ministers, Bush, Blair etc., ze doen allemaal uitspraken die op zijn minst dubieus zijn, maar veelal ook regelrechte leugens. Wordt Libanon hiermee in het strijdperk van de oorlog tegen terreur getrokken?
De minister van informatie, Ghazi Aridi, weet in een persconferentie maandagavond ook nog te zeggen: ‘het is nodig het phenomeen terrorisme te bestrijden dat vreemd is aan de waarden en natuur van het Palestijnse volk’. Dit stelt hij dus op het moment dat dit Palestijnse volk in Nahr el-Bared beschoten wordt door het Libanese leger.
Als er al een terechte angst is voor een veel breder conflict in Libanon en zelfs een burgeroorlog, dan is dit wel door het optreden van Libanese politici en de bevelhebbers van het leger. De kans dat er radicalisering plaatsvindt in de Palestijnse kampen is groot.
Vandaag, dinsdag 22 mei heeft Sultan Abul Ainain van Fatah vanuit het Beddawi vluchtelingenkamp aan Agence France Presse verklaard dat als de bombardementen op Nahr al-Bared niet stoppen er een opstand komt in alle Palestijnse vluchtelingenkampen. "No Palestinian or Palestinian faction in Lebanon will accept seeing the Palestinian people slaughtered in a collective punishment as is happening in Nahr al-Bared." .
De simplistische uitleg van de gebeurtenissen en het bewust gebruiken van de gebeurtenissen voor de sectarische onderlinge politieke strijd zorgt voor verdere tegenstellingen. Angst en onzekerheid nemen toe onder de bevolking, hoop op verbetering vervliegt, het zijn ingrediënten die gewelddadige confrontaties mogelijk maken
Waar alle partijen zich nu schuldig aan maken, is een beroep te doen op een gevoel van nationalisme, dat nu eindelijk eens boven de sectes uitstijgt. Allen scharen zich achter het leger tegenover de meest hulpeloze groep in de Libanese samenleving: de Palestijnse vluchtelingen. Libanon is het land waar Palestijnse vluchtelingen geen enkele rechten hebben, dit in tegenstelling met bijvoorbeeld Jordanië en Syrië. Maandag avond waren er al meldingen dat in en rond Tripoli burgers met wapens liepen, die samen met het leger de Palestijnen wel even een lesje willen gaan geven.
Ed Hollants
 Website: http://www.d4net.nl
|
| Read more about: vrijheid, repressie & mensenrechten | | supplements | |
