De Egyptische bevolking heeft onze steun nodig
Beno Klee - 30.01.2011 22:08
De houding van de Europese en de Amerikaanse regeringen
ten aanzien van de Egyptische vrijheidsbeweging is beschamend.. Enkel harde diplomatieke maatregelen zal zoden aan de dijk brengen. Die dwingen we niet af door voor de Egyptische ambassade te gaan demonstreren, maar voor onze parlementen en onze partijbureaus .
De houding van de Europese en de Amerikaanse regeringen (zie ook  http://www.youtube.com/watch?v=m0eIqgpeZrI)
ten aanzien van de Egyptische vrijheidsbeweging is beschamend.. Gedurende decennia hebben zowel onze linkse als onze rechtse regeringen verkrachters van de mensenrechten à la Mubarak gesteund, er zaken mee gedaan, en werden zodoende medeplichtig.
Om hun reactie nu te begrijpen, moet men de diplomatieke taal verstaan. Deze heeft grofweg 3 graderingen. Graad 1 zijn uitlatingen zoals "Wij zijn bezorgd en doe iets" (vertaald : wij leggen u niets in de weg en hopen dat de protesten vlug stoppen, zoals Clinton nu). Graad 2 betreft het invriezen van de diplomatieke betrekkingen door bijvoorbeeld het terugroepen van de ambassadeur (vertaald : "wij zijn echt kwaad", maar na een tijd herneemt alles meestal zijn gewone gang, zoals tussen Nederland en Iran nu, naar aanleiding van de moord op Zahra Bahrami) Graad 3 betreft het nemen van economische maatregelen (beetje economische boycot tot totale economische boycot) en andere maatregelen (blokkeren van rekeningen, internationale aanhoudingsbevelen, in beslagname van vliegtuigen, reisverbod voor diplomaten, etc...), al dan niet internationaal gecoördineerd.
De huidige diplomatieke houding van Europa en de Verenigde Staten is er één van graad 1, betekent vertaald, "Wij leggen u niets in de weg, en zorg ervoor dat het vlug stopt." Wanneer de vakbonden nu hun steun uitroepen voor de Egyptische vrijheidsbeweging , zonder harde diplomatieke acties te eisen, zijn ze hypocriet, want ze weten maar al te goed dat enkel harde diplomatieke druk (blokkeren rekeningen, in beslagname vliegtuigen, reisverboden, ....) zoden aan de dijk brengt.
Daarbovenop komt dat de dictaturen van de Maghreb en het Midden-Oosten er alles aan gaan doen dat zich geen tweede Tunesie voordoet. De Egyptische militairen gaan in bergen van petro-dollars zwemmen wanneer ze de vrijheidsbewegingen in bloed smoren...
Daarom heeft de Egyptische vrijheidsbeweging juist nu heel hard onze steun nodig. Enkel harde druk van het Westen op Mubarak kan hen redden. De sleutel ligt bij onze regeringen. Wij moeten dus niet voor de Egyptische ambassade gaan demonstreren maar voor onze parlamenten en voor de partijbureau's van onze regeringspartijen. De doelstelling moet zijn diplomatieke maatregelen van graad 3.
De Europese Unie en de Verenigde Staten moeten eisen dat het internetverkeer terug hersteld wordt, dat de censuur gestopt wordt, dat alle politieke gevangenen vrijgelaten worden, dat het huisarrest van leiders van de oppositie ingetrokken wordt, dat ook de president een stap terugzet, en binnen afzienbare tijd vrije verkiezingen georganiseerd worden. Dit binnen een termijn van 48 uren, op straffe van harde diplomatieke sancties (bevriezen rekeningen, reisverbod diplomaten, ...) Iedere andere diplomatieke taal komt neer op een goedkeuring van het neerslaan van de vrijheidsbeweging.
De Europese unie en de Verenigde Staten hebben een geschiedkundige schuld aan de Egyptische bevolking goed te maken. De tijd is nu gekomen...
|
