| BOYCOTT VAN ISRAELISCHE PRODUCTEN | DeWaarheid.nu - 09.04.2002 12:45
Op de Palestijnse solidariteitsbetoging van zondag 7 april in Brussel werden pamfletten verspreid met een oproep om Israëlische producten te boycotten. Het betreft onder meer de volgende producten:
JAFFA: fruit, fruitsappen, vruchtencake,...
TOP: fruit en groenten
CARMEL: groenten (cherrytomaten), fruit (avocado,
pompelmoezen,...), wijn, cognac, likeur, vruchtensap, bloemen,...
HASAT: citrusvruchten
SABRA: kant-en-klaargerechten, Middellandse Zeeproducten,...
TIVALL: vegetarische producten
OSEM: snacks, soep, koekjes, kant-en-klaargerechten
BEIGEL: aperitiefkoekjes uit de kolonie Barkan
DAGIR: visconserven
HOLYLAND: honing, kruiden,...
AMBA: conserven
GREEN VALLEY: wijn
EPILADY: haarverwijderingsproducten
GOTTEX: zwem- en sportkledij
MILONIT: software
WORD POINT: software
DAGESH: software
EL AL: luchtvaarmaatschappij
ALLE TOERISME NAAR ISRAEL
 Website: http://www.DeWaarheid.nu
| | Stop de oorlog tegen Joden | Tony - 09.04.2002 13:16
STOP DE OORLOG TEGEN JODEN!!!!!!
Waarom word er niks gezegd over de oorlog tegen Joden die al 2000 jaar aan de gang is?
Wanneer demonstreren de antifa´s eens tegen de fascistische massa partij Hamas die willekeurig mensen opblazen?
Stop godverdomme eens met die eenzijdige politiek dat ´de vrije en linkse Palestijnen´ onderdrukt worden door die ´bloeddorstige Israelische kindermoordenaars´.
De anti-semitische traditie om altijd de Joden overal de schuld van te geven gaat nu al zover dat de, door links geliefde, nationalistische superboer en Arafathugger Jose Bove de Mossad de schuld geeft van de aanslagen op synagoges in Frankrijk. What´s next? Joden zijn zelf schuldig aan de Sjoa?
STOP ONDERDRUKKING WERELDWIJD!!
TEGEN NATIONALISME, ANTI-SEMITISME EN HET PATRIARCHAAT!!
Tony
| | Arafat is de enige oplossing. | Chris - 09.04.2002 13:29
Het Palestijns-Israëlisch conflict lijkt onafzienbaar op een dramatische escalatie af te stevenen. Palestijnen en Israëliërs staan onverzoenlijker dan ooit tegenover elkaar. Nog belangrijker is de positie van landen die eigenlijk helemaal geen partij zijn, maar die op grond van hun economische belangen iedere mogelijke oplossing in de weg staan. De VS en de EU vervullen deze rol en zijn daarmee eigenlijk de grootste boosdoeners in het Midden-Oosten.
Het Midden-Oosten is nog steeds van groot economisch belang vanwege de olie. De VS doen er alles aan om hun afhankelijkheid van deze oliebron te verminderen. De oorlogen die door de VS op de Balkan en in Afghanistan worden gevoerd, hebben niets te maken met strijd voor mensenrechten of tegen terrorisme. Ze zijn alleen maar bedoeld om toegang te krijgen tot nieuwe oliegebieden in de voormalige Sovjet-Unie. Maar tot die toegang er is, blijft de VS in het Midden-Oosten bij een verdeel-en-heers-politiek. Voor de VS zou het een ramp zijn wanneer de olieproducerende Arabische landen tot een eenheid zouden komen. Zelfs als een enkel Arabisch land, zoals Irak, te sterk dreigt te worden, komt de positie van de VS al in gevaar. Israël is voor de VS daarbij van cruciaal belang omdat het onder de huidige omstandigheden een constante bedreiging voor zijn Arabische buren vormt. De machthebbers in de VS kijken ernaar en zijn tevreden. Als de spanningen dreigen af te nemen, zijn ze er als de kippen bij om het vuur weer aan te wakkeren.
De rol van de EU is nog misdadiger. Niet alleen hebben de machthebbers in de EU dezelfde belangen in het Midden-Oosten als de VS, Europa kent ook nog een eeuwenlange geschiedenis van antisemitisme. Zonder dit antisemitisme zou het zionisme, en daarmee de staat Israël, nooit zijn ontstaan. De politieke machten in West-Europa hebben de Europese joden door de eeuwen heen tot op de dag van vandaag in feite altijd voor de keus gesteld om te integreren of om op te rotten. Dat joden, en andere religieuze en culturele minderheden, een gerespecteerde plaats in een overwegend christelijke samenleving zouden kunnen innemen, is nooit bij hen opgekomen. Het in de 19e eeuw opkomende zionisme werd dan ook van harte omarmd, eindelijk leek het erop dat de joden eieren voor hun geld zouden kiezen en uit Europa zouden vertrekken. Het is dus niet voor niets dat de meest uitgesproken antisemieten fel zionistisch waren. Een voorbeeld uit die tijd is Dr. Karl Lueger, vele jaren burgemeester van Wenen, oprichter van een christelijk-sociale partij, antisemiet, zionist en lichtend voorbeeld voor niemand minder dan Adolf Hitler. Het probleem daarbij was echter dat de grote meerderheid der joden net weer antizionistisch was. In de joodsorthodoxe visie zal de Messias immers ooit terugkeren op aarde en de joden hun beloofde land teruggeven. Het is niet aan de mensen zelf om zich dat beloofde land toe te eigenen. Na 1945 is er van de orthodoxe weerstand tegen een joodse staat niet veel overgebleven. De reden ligt voor de hand. De eerste zionisten spitsten hun wensen naar een joodse staat overigens niet toe op Palestijns grondgebied. Zuid-Amerika, Australië en Madagaskar kwamen het eerst in beeld. Ook nu blijkt weer van de hechte band tussen zionisten en antisemieten. Eichmann heeft in de dertiger jaren van de vorige eeuw het Madagaskar-idee opgenomen en uitgewerkt. Hij achtte het echter niet haalbaar. Het afblazen van dit idee was één van de noodlottige stappen die uiteindelijk geleid hebben tot de Shoah.
Inmiddels leeft bij veel Europeanen de overtuiging dat de joden recht zouden hebben op het grondgebied van Palestina. Voor een deel zal dat te maken hebben met schuldgevoel. Christenfundamentalisten beroepen zich daarbij ook nog op de bijbel, niemand minder dan god zelf zou het land voor de joden bestemd hebben. Een dergelijk standpunt, dat geen enkele ruimte biedt aan andere invalshoeken, kan alleen maar tot bloedvergieten leiden. De harde waarheid is dat joden, uitgezonderd degenen die er altijd zijn blijven wonen, geen recht hadden op het grondgebied van Palestina. Volkeren kunnen niet claimen dat ze het recht hebben andere volkeren van een bepaald grondgebied te verdrijven met het argument dat ze daar eeuwen geleden een keer gewoond hebben en toen zelf verdreven zijn. Als een dergelijk recht wel zou bestaan, zou geen enkel volk nog zeker zijn van zijn plek. De Europeanen die het stichten van een joodse staat als oplossing voor hun eigen antisemitisme zien, zijn overigens nooit op het idee gekomen om een stuk van Europa aan de joden af te staan. Het is uitermate wrang dat Arabieren, die altijd wegen hebben gevonden om joodse minderheden wel een gerespecteerde plaats in hun samenleving te laten innemen, nu worden opgescheept met de gevolgen van het onvermogen en de misdadigheid van Europeanen. De huidige Europese machthebbers hebben echter geen oog voor de verantwoordelijkheden die ze op grond van de historische ontwikkelingen dragen. Olie, daar gaat het om.
Zowel Israëliërs als Palestijnen hebben dus niets te verwachten van de VS en de EU als ze hun onderling conflict willen oplossen. Het lijkt er ook steeds minder op dat ze aan zo´n oplossing toe komen. De Israëliërs hebben bij de laatst gehouden verkiezingen in meerderheid gekozen voor Sharon met zijn Blut-und-Boden-politiek. Zoals Hitler in Mein Kampf er van uit ging dat de Slavische volkeren minderwaardig zijn aan het Germaanse "ras" en daarom zondermeer van hun grondgebied zouden kunnen worden verdreven, zo stelt Sharon zich op het standpunt dat Palestijnen maar te wijken hebben voor Israëliërs. De hele politieke loopbaan van Sharon is daarvan doordrongen. Anderzijds raken de Palestijnen in toenemende mate in de greep van religieuze fanatici die door willen gaan met zelfmoordaanslagen totdat de laatste Israëliër van Palestijns grondgebied verdreven is. Daarmee boeken ze succes, steeds meer vooral jonge Israëlische gezinnen houden het voor gezien en vertrekken naar elders. Een van de weinige politieke leiders die een uitweg uit deze impasse kan vinden, Yasser Arafat, komt internationaal steeds meer onder druk te staan. Het is zelfs niet uitgesloten dat hij één dezer dagen gewoon wordt afgeknald. De verwijten richting Arafat zijn zeer onterecht. Op de eerste plaats is Arafat feitelijk niet in staat om met gewelddadig ingrijpen een einde aan de zelfmoordaanslagen te maken. Indien dat wel zo zou zijn, zou Sharon het zelf immers beter en sneller kunnen doen. Zelfmoordaanslagen zijn uitingen van mensen die ten einde raad zijn. De enige oplossing is deze mensen een bestaan te bieden waarin ze een toekomst voor zichzelf en hun kinderen zien weggelegd. Een Palestijnse staat, waar Arafat al decennialang met veel tact en grote vastberadenheid voor vecht, is een eerste noodzakelijke stap in die richting. Ten tweede zal men zich, ondanks de hele voorgeschiedenis, moeten afvragen of de miljoenen Israëliërs die al ruim een halve eeuw op Palestijns grondgebied leven niet inmiddels het recht hebben verworven daar te kunnen blijven. Arafat heeft die vraag allang geleden met een volmondig ja beantwoord. Hij heeft verder in zijn lange loopbaan bewezen in staat te zijn een dergelijk belangrijk uitgangspunt in de praktijk te kunnen uitwerken. Arafat is daarmee een van de weinigen die op de langere termijn voor rust en stabiliteit in het gebied kan zorgen, en dat voor zowel Palestijnen als voor Israëliërs. Maar zoals al eerder gesteld, dat past niet in de belangen van de VS en de EU. We moeten terecht vrezen voor zijn leven.
| | Sharon en anti-semitisme helpen elkaar | 09.04.2002 14:51
Beste Tony,
Je schreef over Hamas. Die is indertijd opgekomen met steun van de geheime diensten van Israel, VS, en Saoedi-Arabië, om linkse, seculiere krachten onder de Palestijnen te bestrijden.
Vandaag sprak minister Peres van Israel zelf over een "bloedbad" door het Israelische leger onder vluchtelingen in Jenin, dat bezig is [bron: NOS TT].
Je schrijft:
TEGEN NATIONALISME,
Is Sharon volgens jou wel of geen nationalist? En Peres op zijn manier?
ANTI-SEMITISME
Natuurlijk. Maar hoe je vindt je het dan als een Israelisch generaal in een dagbladinterview de slachting van het opstandige ghetto van Warschau door de nazis ten voorbeeld aan zijn leger stelt? Geeft zo´n generaal geen Godsgeschenk aan anti-semieten?
EN HET PATRIARCHAAT!!
Natuurlijk, inclusief in Israel
Website: http://www.omslag.nl
| | Inderdaad | Gerard - 10.04.2002 13:20
Je hebt gelijk,
Sharon is een nationalist, ook Israel is een patriarchale staat, enz enz.
Maar waarom is er dan op indymedia alleen kritiek op Israel te vinden, en worden de Palestijnse moslimfundamentalistische organisaties niet langs diezelfde meetlat gelegd?
Vroeger liepen grote delen van autoritair links aan achter Pol Pot, achter Mao, Stalin, en noem maar op. Nu weer achter Hamas, Arafat enzovoorts. Leert links het dan nooit?
Laten we a.j.b. het nationalisme van Arafat en zijn collega´s net zo scherp veroordelen als dat van Israel, het zionisme. (En dat van Nederland als eerste!)
Groetjes,
| |
