| Gezellig antisemitisch samenzijn | Kees - 16.04.2002 15:50
Gezellig dat het was.... Hier een verslagje...
Dag van stenen en van Palestijnse poëzie
PAUL VUGTS EN MALIKA SEVIL
AMSTERDAM - De jongens die op deze demonstratiedag eens lekker wilden zieken, waren amper onderweg of ze hadden al een schietschijf. Halverwege het Rokin hing een bord uit het raam met de tekst: ´De meeste Joden zijn al vermoord. Daarom is een contrademonstratie onmogelijk´. Dat lieten ze niet zomaar aan zich voorbijgaan.
Binnen de korste keren stond er een flinke groep voor het huis. Binnen was niemand te zien. Er werd geschreeuwd. ´Joden, joden´. Achter hen werden kinderwagens voortgeduwd, groepen vrouwen met hoofddoeken kwamen voorbij, mannen in kaftans, meisjes op enorme hakken. Het was een demonstratie voor het hele gezin, zeg maar, daar onder dat woud aan vlaggen en borden. Maar het geschreeuw naar het raam ging door, totdat een agent het huis binnenging en het bord weghaalde - onder luid gejuich.
Nog geen tien meter verder had groep een ander feestje. Ditmaal met een Amerikaanse vlag. Daar moest de hens in, zoveel was duidelijk. Een vrouw met een hoofddoek probeerde dat tegen te houden en werd daarop geïntimideerd met flinke duwen en een scheldpartij. Ze werd door vrijwilligers van de ordedienst afgeschermd, maar dat nam niet weg dat ze totaal overstuur en met dikke tranen in haar ogen moest aanschouwen hoe de vlag alsnog in de fik vloog.
De toon was gezet. De groep van honderd à tweehonderd jongens, waarvan burgemeester Job Cohen zegt dat ze van meet af aan op zoek waren naar rotzooi, waren aan hun missie begonnen. In plukjes holden ze langs de stoet heen en weer. Mobiele telefoons aan het oor, onrustig rondkijkend.
Hier en daar hielpen jongens elkaar bij het omdoen van een Palestijnse sjaal, waarbij het de bedoeling was dat alleen de ogen vrijbleven. De ordedienst vroeg dan weer of ze die doeken weer af wilden doen, zodat ze herkenbaar waren.
De hele demonstratie grepen ze elke kans aan ruiten in te gooien, abri´s kapot te slaan en vlaggen in brand te steken. Bij het Weteringcircuit probeerden ze het ME-kordon te breken, om richting Museumplein te kunnen - naar het Amerikaanse consulaat. Bij de It gooiden ze een molotovcocktail naar binnen, onder het slaken van kreten als ´homo´s, homo´s´. Ook in de steegjes tussen Rembrandtplein en Amstel werden homokroegen belaagd.
Van de twintig arrestanten, zaten er vanmorgen nog veertien vast voor openlijke geweldpleging, brandstichting, vernieling en plundering.
Op de Dam sloeg de vlam pas echt in de pan. De rotzooizoekers schaarden zich op en rondom het Nationaal Monument, op zoek naar nieuwe doelwitten. Dat werd een joodse man die voorbij liep. Hij werd aangevallen. Nadat zijn keppeltje was afgepakt, vluchtte hij Krasnapolsky in, waarna de groep zich op het hotel richtte. Eerst alleen met stenen en flessen, later vlogen zelfs fietsen door de lucht.
Politie te paard stelde zich op voor het hotel en werd bekogeld worden met stenen, beugelflesjes en een oranje pilon. Ook toen de ordedienst in een lint voor de ME ging staan, om de boel te sussen, werden stokken en stenen gegooid. Een vrouw van de ordedienst kreeg er een tegen haar hoofd en liep een lichte hersenschudding op.
Ondertussen ging op het podium, aan de kant van het Paleis, het programma gewoon door met Palestijnse poëzie, terwijl twintig meter voor het podium een dansje gaande was rond brandende protestborden en spandoeken. ´Fuck Sharon´.
Even na vijven verzamelde een grote groep jongens zich op de hoek van de Dam bij het Damrak, rond de tramhaltes tegenover de Bijenkorf - aangevoerd door jongens met bivakmutsen, sjaals om hun hoofden en T-shirts met de afbeelding van Osama bin Laden. Leden van de ordedienst riepen door megafoons dat ze toch vooral naar huis moesten gaan. Nee.
Glasgerinkel en gejoel: op het Damrak gingen de eerste etalages weer aan diggelen. De ordedienst kreeg de melding zich terug te trekken uit het midden tussen de ME-linie en de demonstranten.
Het ME-busje met daarin de aanhoudingseenheid van portierstypes in burger, stoof steeds zeer gericht een groepje in. De forse agenten er uit, twee of drie van hen die een vernieler uit het groepje sleurden, de rest van de agenten met gebalde vuisten eromheen om de vrienden op veilige afstand te houden.
Bij bakker De Waal, op de hoek van de Zoutsteeg en het Damrak, bestormden groepjes de dichte rolluiken - die even omhoog moesten om de bakkerskarr veilig te kunnen stellen, wat ternauwernood lukte. In de Zoutsteeg weer veel glasgerinkel, toen etalages en ruiten van cafés en coffeeshops sneuvelden.
Een meisje dat stond te pinnen op het Damrak werd door relschoppers en mobiele eenheid klemgezet. Mét haar bonnetje wist ze zich net op tijd door de linies te wringen. Meer winkelend publiek belandde verbijsterd tussen de troepen - ´Oh my god, they are Arabs´.
Bij Jamin op het Damrak rende een groepje naar binnen om in de snoepbakken te graaien en bakjes Ben en Jerry´s-ijs te pakken. De uitbaatster, die de zaak vroegtijdig sloot: ´´Ze waren niet boos om de Palestijnse zaak hoor. Ik denk dat ze honger hadden.´´
| |
E-Mail: