|
|  |
1 mei in Antwerpen mislukt.
Raf Grinfeld - 02.05.2002 13:17
Het 1 mei feest in Antwerpen geeft aanleiding tot kritische reflecties over het politieke reilen en zeilen in deze grootstad.
Omdat ik het een beetje verwacht had ben ik naar het 1 mei feest van de anarchisten in Gent gegaan. 1 mei is in Antwerpen een mislukt feest geworden. Media-aandacht ging er vooral naar Patrick Jansens en de SP.A, op een moment dat die partij haar credibiliteit bij de lagere klasse in Antwerpen klein is.
Voorts was er nog een poging van Agalev om met een duur feest wat mensen te lokken. Maar men haalde niet het publiek binnen van vroeger op de Veemarkt. Een groot deel van Klein links had naar het schijnt een feest georganiseerd in het Faboert, een zaal waar ik nog nooit van gehoord heb, nochtans ken ik aardig wat plekken in het Antwerpse.
Linkse partijpolitiek scoort niet in Antwerpen, zeker niet bij jongeren. Op de twee procent die de PVDA telkens bij verkiezingen haalt is men al lang uitgekeken. De Sociaal-democraten hebben al sinds jaren en jaren de burgemeessterssjerp vast, maar doen daar weinig mee. Sinds de Antwerpse fusie van twintig jaar geleden, bestaat er geen kans meer om nog een links beleid te voeren, gegijzeld als men wordt door figuren als Ward Beysen en ander rechts gespuis in de bestuurscoalitie van partijen.
Uit Agalev zijn de beste krachten al lang verdwenen. Na de laatste gemeenteraadsverkiezingen vertrokken ook Tom Lanoye en Rene Los, nadat Agalev tegen hun wil in in de coalitie stapte. Los stelde onlangs
in een opinietekst van De Morgen dat alleen Agalev de rol van een linkse anti-establishmentpartij zou kunnen vervullen. Hij heeft gelijk, maar de kans dat zoiets binnenkort gebeurt is ongeveer even groot als de totstandkoming van een succesrijke nieuwe partij met zo´n profiel.
Radicaal links heeft in Antwerpen weinig aantrekkingskracht. Er bestaat een te grote verwarring over wat die term inhoudt. Men ziet de PVDA en anarchisten weinig of niets gemeen hebben, maar toch vaak als "radicaal links" gecatalogiseerd staan. Men heeft een poging tot verweer tegen het Vlaams Blok als "arm in arm", het samengaan van de rode gematigde en radicale krachten met Agalev, op een sisser zien aflopen. En dat Blok won intussen telkens weer de verkiezingen.
Geen wonder dat Antwerpenaars nog weinig vertrouwen hebben in alternatief-linkse partijpolitiek. Wie niet blind is ziet de meest kritische mensen voor het anarchisme, de kunst of het versterken van de sociale bewegingen kiezen en de dogmatici of nieuwelingen voor de partijpolitiek. Alternatieve jongeren zoeken hun ding in het uitgaansleven, dat op minder duidelijke wijze aan marktmechanismen tegemoetkomt dan de linkse partijpolitiek.
En het Blok spint garen bij het gebrek aan een rechts-collectivistisch en (schijn)democratisch antwoord op de problemen die de stad kent. Problemen die elke Westerse grootstad vandaag eigen zijn.
Waar de CVP en de Volksunie vroeger deze leemte konden opvullen, is het nu het Blok dat er het beste in slaagt de Antwerpenaars voor te spiegelen dat zij deze taak op zich willen nemen. Boerenbedrog, want Dewinter en co. zijn nog even anti-democratisch als vroeger. Ook de VLD wil sympathie voor rechts-collectivisme electoraal aanwenden, maar staat genoeg bekend als de verdediger van individuele ´vrijheid´ (lees egoïsme).
Misschien dat op termijn de NVA (wie kent de opvolger van de Volksunie al, eigenlijk?) deze rol op zich kan nemen, maar met twee electoraal sterke rechts-collectivistische partijen zijn we misschien nog verder verwijderd van inspirerende 1 mei feesten dan tevoren.
 Website: http://tomsk.antifa.net/
|
| Lees meer over: zonder rubriek | | aanvullingen | | |
