|
|  |
Demonstranten doodgeschoten in Argentinië
Marcela Valente (Fw: DeWaarheid.nu) - 27.06.2002 17:13
BUENOS AIRES, 27 juni 2002 - Twee ongeïdentificeerde Argentijnen kwamen gisteren (woensdag) om in Buenos Aires bij wegblokkades en demonstraties voor een hogere werkloosheidsuitkering, meer voedselhulp en medicijnen in hospitalen. Negentig andere demonstranten raakten gewonden en de politie voerde 60 arrestaties uit. "We zouden willen ophouden met de blokkades maar onze baby´s en oude mensen sterven en de dokters kunnen niets doen omdat ze geen medicijnen hebben in de ziekenhuizen," zegt de katholieke priester Alberto Spagnolo, die één van de vele Argentijnse werklozenorganisaties leidt.
Leden van de Beweging van Gepensioneerden en Werklozen, het Nationale Blok van Piketten, Anibal Verón en de Buurten op de Been blokkeerden vijf toegangsbruggen in Buenos Aires ondanks een uitdrukkelijk verbod van de overheid. De verenigingen beslisten tot actie over te gaan nadat president Eduardo Duhalde en Arbeidsminister Graciela Caamaño afgelopen weekend weigerden de delegaties van werklozen te ontvangen. De protesten van gisteren waren het werk van de meest radicale groepen. Het Congres van Argentijnse Arbeiders, de grootse werklozenorganisatie die bekend staat om haar vreedzame wegblokkades, nam niet deel aan de acties.
Het kwam tot een gewelddadige botsing op de Pueyrredón brug, die de wijk Avellaneda verbindt met het zuidelijke deel van de hoofdstad. De demonstranten gingen de politie met stenen en flessen te lijf en plunderden daarna winkels. Het Fiorito Hospital, dat de gewonden opving, deelde mee dat twee demonstranten overleden zijn aan schotwonden en dat vier anderen in levensgevaar verkeren.
Een verhoging van de werkloosheidsuitkeringen was de voornaamste eis van de demonstranten. Werkloze gezinshoofden hebben nu recht op 150 pesos (39 euro) per maand. Dat bedrag is ongeveer een vierde van het minimum maandloon. De werklozenverenigingen eisen ook dat er een einde komt aan de problemen met de uitbetalingen van de uitkeringen. Het cliëntelisme van de overheidsdiensten is er volgens de werklozengroepen de oorzaak van dat niet alle uitkeringsgerechtigden hun geld ontvangen.
De werkloosheid in Argentinië is gestegen tot 24 procent. De helft van de 36 miljoen Argentijnen leeft onder de armoedegrens. De voortdurende prijsstijgingen van de consumptiegoederen en de aanhoudende verlaging van de uitkeringen maken de laagste inkomens woest.
De actievoerders hadden het ook gemunt op het Internationale Muntfonds (IMF). De Argentijnse Economieminister Roberto Lavagna was net gisteren in Washington om daar uitstel van betaling te vragen op een IMF-lening. De regering van Eduardo Duhalde moet volgende maand een schijf afbetalen op een lening van een miljoen dollar maar heeft daar het geld niet voor.
De vooruitzichten voor de onderhandelingen met het IMF zijn somber. Na een bezoek aan Buenos Aires presenteerde IMF-topman John Thornton een rapport dat erg kritisch is voor de regering-Duhalde. Thornton vindt dat de Argentijnse regering geen duidelijk monetair en fiscaal plan heeft voor de toekomst. (IPS)
|
| aanvullingen | | | Robinson waarschuwt voor democratisch deficit | Gustavo Capdevila (Fw: DeWaarheid.nu) - 27.06.2002 17:20
GENEVE, 27 juni 2002 - Mary Robinson, de Hoge Commissaris voor de Mensenrechten van de Verenigde Naties, is ongerust over de groeiende afkeer van de democratie in Latijns-Amerika. "Mensen vragen zich af wat de waarde is van een stem voor een regering die dan toch niets verandert. En door de economische crisis in de regio zal dit wantrouwen alleen nog versterkt worden", voorspelde ze gisteren (woensdag) in een voorbeschouwing op haar bezoek van volgende week aan Latijns-Amerika.
De economische crisis teistert Argentinië nu al drie jaar en heeft ook diens belangrijkste handelspartners - Uruguay, Brazilië, Paraguay en Chili - aangetast. "Er is nog steeds een grote kloof tussen een kleine machtige elite en de meerderheid van de bevolking die in armoede leeft en geen toegang heeft tot middelen om zijn situatie te verbeteren", benadrukt Robinson. Ze onderstreept de moeilijkheden van families om het hoofd boven water te houden, het gebrek aan kennis over de ernst van de financiële crisis en de kapitaalvlucht in de getroffen landen.
Robinson gelooft dat actieplannen rond mensenrechten, met een sterke deelname van het maatschappelijk middenveld, de leemten die politiek en economie openlaten kunnen opvullen. "In deze omstandigheden kan een mensenrechtenplan mensen gemeenschappelijke waarden bieden waarnaar men kan teruggrijpen, zelfs al is de economische situatie dramatisch".
Het idee van participatieve actieplannen ontstond tijdens de Wereldconferentie voor de Mensenrechten in Wenen in 1993. Ze vormen een formule om het maatschappelijk middenveld meer macht en inspraak te geven. "Brazilië heeft al zo´n nationaal mensenrechtenplan aangenomen en Mexico vervangt momenteel een vroeger plan door een variant met meer inspraak", zegt Robinson. De Hoge Commissaris wil de uitbouw van de actiepannen aanmoedigen voor alle landen in Latijns-Amerika. "De drie traditionele machten - regering, parlement en gerecht - moeten daarbij betrokken worden maar ook ombudsdiensten, nationale mensenrechtencommissies en zoveel mogelijk burgerorganisaties. Met participatieve actieplannen kunnen organisaties het ideaal van democratie en een transparante overheid versterken".
Robinson zal op 1 juli in Mexico deelnemen aan de inhuldiging van het seminarie van Latijns-Amerikaanse en Caribische experts, dat de uitvoering van het actieplan moet uitwerken dat vorig jaar werd goedgekeurd tijdens de Wereldconferentie tegen Racisme in Durban. "Dat plan heeft landen echt geholpen om racisme en discriminatie te counteren". Robinson citeerde het voorbeeld van Brazilië waar volgens haar de discriminatie tegen Afro-Brazilianen nu wordt aangepakt als nooit tevoren. Gelijkaardige vooruitgang was er in Chili en andere landen. Na Mexico brengt Robinson nog een bezoek aan Peru waar ze op 8 juni zal deelnemen aan een workshop rond Mensenrechten, Ontwikkeling en Gemeenschap in de Andeslanden. (IPS)
| | Over de neoliberale mondialisering. | Fidel Castro - 27.06.2002 18:02
"Nooit eerder beschikte de mensheid over zoveel wetenschappelijk en technologisch potentieel en over zoveel capaciteit om rijkdom en welzijn te produceren. Maar nooit eerder was de ongelijkheid in de wereld zo groot.
Technologische wonderen hebben de planeet klein gemaakt als het gaat om communicatie en afstand. Maar de kloof tussen rijkdom en armoede, tussen ontwikkeling en onderontwikkeling wordt steeds groter.
Globalisering wil zeggen dat alle bewoners in hetzelfde schuitje zitten. Maar de passagiers reizen in erg verschillende omstandigheden. Een zeer kleine minderheid reist in luxekajuiten, voorzien van internet en mobiele telefoon. Ze genieten van voedzame, overvloedige en evenwichtige maaltijden, en zuiver water. De grote meerderheid reist in omstandigheden die lijken op de afgrijselijke slavenhandel tussen Afrika en Amerika.
Van de passagiers zit 85 procent hongerig, ziek en hulpeloos opeengepakt in het vieze ruim van het schip. De schuit heeft teveel onrecht aan boord om vlot te blijven en lijkt voorbestemd om tegen een ijsberg te varen. Als dat gebeurt, gaan we allemaal ten onder.
Daarom moeten we het roer omgooien en ervoor zorgen dat alle passagiers kunnen reizen in solidariteit, gelijkheid en rechtvaardigheid.
Paradox
De wereldeconomie groeit niet sneller dan voorheen. Maar er is wel meer instabiliteit. In een sfeer van ongebreidelde speculatie maken de kapitaalstromen op de korte termijn de landen in de Derde Wereld erg kwetsbaar. Zij zijn gedwongen grote financiële reserves op te bouwen, in de hoop daarmee de aanvallen van speculanten af te kunnen slaan.
In de Verenigde Staten bevindt zich 727 miljard dollar uit de reserves van de centrale banken uit de hele wereld. Dat leidt tot de paradox dat de arme landen met hun reserves het rijkste en machtigste land ter wereld goedkoop financieren. Die reserves zouden veel beter geïnvesteerd kunnen worden in economische en sociale ontwikkeling.
Dat Cuba - ondanks een veertigjarige blokkade - met zoveel succes programma´s voor onderwijs, gezondheidszorg, cultuur wetenschap en sport heeft kunnen uitbouwen, is te danken aan het privilege dat ons land geen lid is van het Internationaal Monetair Fonds. Dat IMF staat symbool voor het heersende monetaire systeem en de VS hebben er het feitelijke vetorecht.
Voor de Derde Wereld is het van het grootste belang dat dit sinistere instituut wordt afgeschaft. Het moet vervangen worden door een internationaal regulerend orgaan dat democratisch werkt en waarin niemand een veto heeft. Een instelling die niet de rijke kredietverleners verdedigt en voorwaarden oplegt aan de Derde Wereld, maar die de financiële markten reguleert en ongebreidelde speculatie tegengaat.
Dit kan door een belasting op speculatieve financiële transacties. Niet van 0,1 procent, zoals meneer Tobin voorstelt, maar eerder van 1 procent. Daarmee kunnen we een fonds van meer dan duizend miljard dollar per jaar creëren. Dat geld kunnen we gebruiken voor echte, duurzame ontwikkeling.
Vaccins
Het neoliberalisme legt de liberalisering van de handel op als de beste en enige formule van doelmatigheid en ontwikkeling. Maar, die bestaat in essentie uit het eenzijdig verwijderen van alle bescherming van de economieën in het Zuiden. Intussen laten de industrielanden na om meer producten uit de Derde Wereld tot hun markten toe te laten.
De rijke landen zijn voor liberalisering van markten waarin zij grote voordelen hebben: de dienstverlening, informatietechnologie, biotechnologie en telecommunicatie. Maar voor landbouw en textiel is de overeengekomen afbouw van de handelsbelemmeringen nog niet uitgevoerd, omdat dit de belangen van de rijke landen schaadt.
Bij het commerciële wetenschappelijk onderzoek in het Westen heeft het winstelement de overhand op de behoeften. Vaccins vormen de meest efficiënte technologie om de uitgaven voor gezondheidszorg laag te houden. Maar omdat ze weinig winst opleveren, worden ze aan de kant gezet voor geneesmiddelen die meerdere dosissen vereisen en hogere winsten opleveren.
Nieuwe geneesmiddelen, de beste zaden en - meer in het algemeen - de beste technologieën zijn koopwaren geworden die alleen de rijke landen zich kunnen veroorloven.
Strijdlust
´Seattle´ was een teken van groeiend verzet tegen de neoliberale politiek. Het moet gedaan zijn met de onderwerping, het defaitisme en de onderlinge verdeeldheid. We moeten onze strijdlust hervinden.
Vijftig jaar geleden beloofden ze ons brood en gerechtigheid. Vandaag hebben we minder brood en meer onrecht. De beelden van moeders en kinderen onder de gesel van droogte en andere rampen doen me denken aan de concentratiekampen in Nazi-Duitsland. Een nieuw Neurenberg is nodig om te oordelen over de economische ordening die ons wordt opgedrongen.
De wereld kan verder globaliseren onder het juk van het neoliberalisme. Maar het is onmogelijk om te heersen over miljarden mensen die hongeren naar brood en gerechtigheid.´
| | Hup Fidel | 29.06.2002 17:09
Goeie analyse!
| |
| aanvullingen | |
