|
|  |
De tragiek van Georgie
Bas van der Plas/INSUDOK - 06.07.2005 13:24
“Tijdens een rondreis door het Amerikaanse Imperium bezoekt George Bush de staat Georgia en heeft daar een ontmoeting met de gouverneur Mikhail Saakashvili.“ Met dit soort anekdotes wordt de situatie aangeduid waarin president Saakashvili Georgië heeft gemanoeuvreerd ten behoeve van de Amerikaanse belangen op het grondgebied van de voormalige Sovjet-Unie.
DE TRAGIEK VAN GEORGIË
Nieuwe avonturen van Misha
“Tijdens een rondreis door het Amerikaanse Imperium bezoekt George Bush de staat Georgia en heeft daar een ontmoeting met de gouverneur Mikhail Saakashvili.“ Met dit soort anekdotes wordt de situatie aangeduid waarin president Saakashvili het land Georgië heeft gemanoeuvreerd ten behoeve van de Amerikaanse geopolitieke belangen op het grondgebied van de voormalige Sovjet-Unie.
door Bas van der Plas/INSUDOK
Het recente bezoek van George Bush aan Georgië werd een genante vertoning, waarbij ook duidelijk werd hoe de Georgische president Saakashvili de rol van pion met graagte op zich neemt en bereid is land en volk op te offeren aan de Amerikaanse geopolitieke belangen in de regio. Want hoewel Bush op 10 mei 2005 in Tbilisi gekscherend verklaarde dat hij ‘toch in de buurt was en de gelegenheid aangreep om maar even aan te wippen’ ging het bezoek wel degelijk over het verstevigen van de Amerikaanse greep op de regio. Saakashvili verklaarde geheel in strijd met de waarheid dat het bezoek van Bush niets van doen had met ‘oliepijpleidingen’ of ‘enige vorm van militaire samenwerking’, maar dit zijn nu precies de onderwerpen die de regio voor de VS interessant maken. En daarnaast is er natuurlijk nog het item van vermindering van de Russische invloed in met name Abchazië en Samachablo (Zuid-Ossetië) en verwijdering van Russische militaire bases op Georgisch grondgebied. Ook de inzet van Georgische militairen in Afghanistan en Irak maakt het land tot een ‘betrouwbaar partner’ in de strijd tegen ‘de as van het kwaad’. Twee weken na het bezoek van Bush aan Tbilisi, op 25 mei 2005, werd de oliepijpleiding Bakoe-Ceyhan in gebruik genomen met een feestje in Bakoe, waar ook Saakashvili aan deelnam omdat de pijpleiding voor een groot deel over Georgisch grondgebied loopt.
fraai heerschap
Bush kwam naar Tbilisi nadat hij op 9 mei in Moskou aanwezig was geweest bij de herdenking van 60 jaar overwinning van de Sovjettroepen op het Duitse nationaal-socialisme. Saakashvili had geweigerd om naar Moskou te komen voor deze herdenking. Een belachelijke weigering die alleen maar kan worden uitgelegd als het niet respecteren van de 27 miljoen doden die de Sovjets hebben geofferd aan deze overwinning. Ook Georgië, toen nog onderdeel van de Sovjet-Unie, heeft de nodige menskracht verloren, maar dat is voor Saakashvili blijkbaar niet van belang. Waar het nu om gaat is dat hij de rol mag spelen van zetbaas van het Amerikaanse neoimperialisme in de regio en dat zelfs een deel van de salarissen van zijn ministers en ambtenaren door de VS wordt betaald. Bovendien krijgt hij regelmatig voor het oog van de wereldpers veren in de reet gestoken door Bush zelf en dat is van meer belang dan de belangen van de Georgische bevolking. Met steun van Bush kan hij het zich dan ook permitteren om de herdenking van 27 miljoen doden te boycotten! Fraai heerschap! Door zijn rol in de regio en uitgebreide Amerikaanse financiële en militaire steun heeft Saakashvili van Georgië de uitvalsbasis gemaakt voor de Amerikaanse militaire, economische en geopolitieke ambities op de Kaukasus, in Centraal-Azië en andere delen van de voormalige Sovjet-Unie. Saakashvili duikt op in Kiev, in Moldova, zijn mensen verschijnen in Kirgizië en Oezbekistan en zijn bezig met het stimuleren van ‘fluwelen, oranje, rozenrevoluties’ in opdracht van de broodheren in Washington.
‘olie’dom
Bij aankomst van Bush in Tbilisi werd hij door Saakashvili ontvangen met de woorden “Wij verwelkomen u als een vrijheidsstrijder”. Uit deze woorden blijkt reeds dat Saakashvili behalve ‘olie’dom ook verder geestelijk niet in orde is. Wie vanuit Tbilisi zo’n 750 kilometer zuidwaarts reist komt uit in de Irakese hoofdstad Bagdad, waar men precies kan vertellen wat voor ‘vrijheidsstrijder’ die George wel niet is! In die strijd voor de ‘vrijheid’ heeft ook Saakashvili 800 Georgische soldaten geleverd om te dienen in Irak, nog eens 200 Georgiërs zijn bezig met het verspreiden van de ‘moderne democratische principes’ in Afghanistan. Als de woorden van Saakashvili niet zo cynisch waren zouden ze als lachwekkend kunnen worden beschouwd. Om het allemaal nog cynischer te maken onderscheidde Saakashvili zijn broodheer met de ‘Orde van de Heilige Georgi’, naar de beschermheilige van het land, wegens ‘bevordering van de vrijheid in de wereld’. Woorden schieten hier tekort om het cynisme te beschrijven.
‘time for a change’
Georgië heeft de pech om een belangrijke strategische ligging te hebben in het zuiden van de Kaukasus tussen de Zwarte en de Kaspische Zee. Het werd dan ook het eerste land waarvan de Amerikanen vonden dat het ‘time for a change’ was. Met steun van de VS werd de oude president Shevardnadze gewipt om plaats te maken voor Saakashvili (zie hiervoor het artikel ‘De tragiek van Georgië’ op de website www.insudok.nl/ned/georgie/Omwenteling.htm). Bij zijn bezoek aan Georgië noemde Bush het land een ‘baken van vrijheid’ en feliciteerde Saakashvili met de ‘rozenrevolutie’. Naast de gebruikelijke retoriek van ‘vrijheid, democratie, vrede’ bedreigde hij evenwel ook indirect Rusland en Iran met de woorden “Wij leven in historische tijden waarin de vrijheid oprukt, van de Zwarte Zee naar de Kaspische, naar de Perzische Golf en verder”. Tegelijkertijd ontkende hij echter dat Washington plannen zou hebben om Georgië militair te steunen in de conflicten rond Abchazië en Samachablo (Zuid-Ossetië). Nadat Saakashvili aan de macht was gekomen gingen er geruchten dat de leiders van deze van Georgië afgescheiden republieken door Bush zelf telefonisch waren bedreigd. Hetzelfde was gebeurd met Aslan Abashidze, de dwarsliggende gouverneur van Ajaria die het bewind van Saakashvili niet klakkeloos wilde erkennen, en die uiteindelijk naar Moskou vluchtte. Bush waarschuwde het Kremlin zich niet met deze afgescheiden republieken te bemoeien, want ‘de territoriale integriteit en soevereiniteit van Georgië moeten worden gerespecteerd’. En dat impliceert ook het vertrek van de Russische troepen uit Georgië en de ontruiming van de daar nog uit de Sovjetperiode resterende militaire bases. Maar de Armeense minderheid in het zuiden van Georgië ziet de aanwezigheid van de Russische militaire basis in hun regio Achalkalaki juist als een buffer tegen een mogelijke dreiging vanuit Turkije. Via haar Californische diaspora hebben de Armeniërs geen onbelangrijke invloed in Amerikaanse regeringskringen.
niets is veranderd
Intussen neemt in Georgië de oppositie tegen Saakashvili toe. En dat is niet zo verwonderlijk wanneer men kijkt naar de wijze hoe diverse mensenrechtenorganisaties over Georgië berichten. In de periode dat Shevardnadze aan het bewind was (1992-2003) verschenen er vele rapporten over schendingen van de mensenrechten in Georgië. Er was sprake van politieke gevangenen, politieke moorden, onderdrukking van de oppositie, repressie tegen de bevolking en de vlucht van ruim een miljoen Georgiërs uit hun vaderland. De uitspraak van Ucha Nanuashvili van het Informatie- en Documentatiecentrum voor Mensenrechten in Tbilisi dat er sinds het vertrek van Shevardnadze ‘absoluut niets is veranderd’ moet dan ook als een motie van wantrouwen tegen Saakashvili en zijn regering worden opgevat. Ook een op 12 april 2005 door Human Rights Watch uitgegeven rapport over de mensenrechtensituatie pleit voor verbetering. Volgens Human Rights Watch komt mishandeling en marteling door de politie en veiligheidsdiensten nog veel voor. Ook viert de corruptie nog hoogtij en wordt regelmatig de pers aan banden gelegd. De Raad van Europa waarschuwde er zelfs voor dat er in Georgië te veel macht in de handen van één man, Saakashvili, is geconcentreerd en dat het land dreigt af te glijden in de richting van een eenpartijstaat, of zelfs van een eenmansstaat. Na de mysterieuze dood van premier Zurab Zvania in februari van dit jaar werd ook het derde lid van het ‘driemanschap’ rond de Rozenrevolutie, de opportuniste Nino Burdjanadze, door Saakashvili op een zijspoor gezet. De arrogantie van Saakashvili werkt een toename van de protesten in de hand. Voortdurend zijn er demonstraties tegen de voortgaande tekorten aan essentiële voorzieningen als elektriciteit en water, het voort blijven bestaan van de corruptie, toch een van Saakashvili’s speerpunten in zijn verkiezingscampagne, de ecologische gevolgen van de oliepijpleiding door het land en neemt de algemene ontevredenheid onder de bevolking toe. Demonstraties worden regelmatig door ordetroepen uiteen geslagen. Inderdaad, sinds Shevardnadze niets nieuws onder de zon!
turbulentie
Ook het persoonlijke leven van Saakashvili is niet van turbulentie gespeend. Dat heeft er inmiddels toe geleid dat Sandra, de uit Terneuzen afkomstige ‘first lady van Georgië’ weer terug is in haar geboorteplaats. Ze zou Georgië hebben verlaten omdat ze niet meer tegen de vele amoureuze avonturen van haar ‘Misha’ was opgewassen. 'Waarheen is de prachtige vrouw van president Saakashvili verdwenen?' Deze vraag stelt de Daily Georgian Times, een krant die in de Georgische hoofdstad Tbilisi wordt uitgegeven. Volgens het blad vraagt de hele samenleving in Georgië zich af waar ze is nu Sandra Roelofs al een tijd lang niet in het openbaar is gezien. Naar verluidt heeft ze het land met haar zoontje Eduard verlaten. Een inschrijving van het kind op een school is zelfs ingetrokken. Sandra vertrok meteen nadat ook Bush uit Tbilisi was vertrokken. Op de website segodnya.ru werd materiaal gepubliceerd over de amoureuze escapades van Saakashvili toen hij tijdens de Oranjerevolutie in Kiev te gast was bij de nieuwe Oekraďense president Joesjtjsenko. Saakashvili nodigde enkele van de dames later zelfs uit in het kuuroord Gudauri. Maar nog belangrijker is het overmatige libido dat hij ten toon spreidde ten opzichte van zijn persattaché, een fraaie dame van Ossetische afkomst die zelfs zwanger van Saakashvili zou zijn. Nou ja, als het allemaal is zoals door diverse persbureaus wordt beweerd kan Sandra eindelijk eens een echt boek over Georgië schrijven. Maar intussen zorgen de amoureuze, politieke en economische avonturen van haar echtgenoot voor nieuwe mensenrechtenrapporten, nieuwe schandalen en een voortgaand medelijden met de Georgische bevolking die zoveel beter verdient.
Meer over Georgië en de andere landen van de voormalige Sovjet-Unie is te vinden op de website van INSUDOK: www.insudok.nl
 E-Mail: insudok@yandex.ru  Website: http://www.insudok.nl
|
| Lees meer over: globalisering vrijheid, repressie & mensenrechten | | aanvullingen | | |
