Euromayday parade en Karelsprijs-protesten op 1 Mei in Aken
Activists from Aken - 16.04.2008 19:49
Demonstratie op 1 Mei 2008 tegen de Karelsprijs-uitreiking
1 Mei 2008, 9.30 uur Haubtbahnhof Aachen (Centraal Station Aken)
Shutdown Europe –
Neoliberalisme, Militarisme, Uitsluiting – dat moet zo nodig gevierd worden…
Op 1 mei 2008 reikt de stad Aken de internationale Karelsprijs voor `verdiensten’ mbt de Europese eenwording: dit jaar wordt Angela Merkel onderscheiden. Om het `droomkoppel’ te completeren wordt Nicolas Sarkozy de laudatio [lofrede] houden. Merkel wordt geëerd voor het doordrukken van het Hervormingsverdrag van de Europese Unie, die voorheen onder de naam `Europese Grondwet’ door negatieve uitslagen van referenda in Nederland en Frankrijk schipbreuk leed.
Het bestuur van het Karelsprijscomité zou net zo goed de medaille aan de toenemend samenwerkende instituties van de Europese militaire en veiligheidspolitiek (Frontex, Europol, EUFOR) hebben kunnen geven. Want wanneer het bestuur van het Karelsprijscomité het over Europese eenwording heeft, dan werd al altijd de militarisering naar binnen en naar buiten toe, de regulering van de migratie, de uitbreiding van staatscontrole systemen en de uitvoering van neoliberale concepten bedoeld.
Sinds meer dan 50 jaar refereert het Karelsprijscomité aan Karel de Grote, die als eerste Europa te zwaard verenigd heeft, en dat is hun agenda. Deze grote keizer, die 4500 Saksen – die weigerden zich te laten dopen – in een klap om het leven liet brengen, dient een voorbeeldfunctie te hebben voor de Europese regeringsleiders.Alles bij elkaar waren het ontelbaar velen die bij het volbrengen van zijn missie `Europa te verenigen’ om het leven kwamen.
Militarisering van het EU-buitenland beleid …
In de motivatie voor de verlening van de prijs aan Angela Merkel staat: “Europa heeft de stagnatie achter zich gelaten, haar vermogen tot handelen weer teruggewonnen en nieuwe gezamenlijke kracht gevonden!” Deze nieuwe kracht toont zich met name in de Europese buitenlandpolitiek: met het verdrag wordt de EU niet alleen beter in staat te `interveniëren’, dat wil zeggen bekwamer in oorlogsvoering, de lidstaten verplichten zich tot een permanente bewapeningswedloop. Die gaat gelijk op met de creatie van een juridische ruimte voor de aaneensluiting van enkele geselecteerde staten op het vlak van de militaire samenwerking binnen de EU (ESVP). Dientengevolge kunnen de staten, die zich extra inspannen voor een gestructureerde militaire politiek, als “bijzonder militair verbond binnen de EU” ageren “waarbij zich de bekwame en overtuigden aaneensluiten […], zonder door onbekwamen en onwilligen gehinderd te worden”. En van zelfsprekend hoort Duitsland – niet enkel onder Angela Merkel – tot de club van oorlogsbereide en oorlogsvoerende landen. Er begint zich hier een nieuw imperiaal nationalisme, een supranationaal EU-nataionalisme uit te kristalliseren.
“Vrede” of “verdediging van Europese belangen”…
Dat geheel wordt gepresenteerd als het “geweldige idee der Europese eenwording” en als “historisch eenmalig Europees vredesproject”. De strijd om de begrippen weten de militaristen goed te voeren. Naast “vredesprojecten” is er sprake van “vredeshandhavings operaties”, “humanitaire interventies”, “preventieve verhindering van een aanval met massavernietigingswapens”, als ook – wat al veel eerlijker geformuleerd is – “verdediging van het vaderland”.
Waarom deze “humanitaire interventies” uitgevoerd worden valt na te lezen in het “European Defense Paper”. Daar wordt gesteld – zelden lees je het zo openlijk [geformuleerd] – dat toekomstige regionale oorlogen Europese belangen kunnen treffen doordat de Europese veiligheid en welvaart direct bedreigd kunnen worden. Bijvoorbeeld door de onderbreking van de olietoevoer, door een zware verhoging van de energiekosten, door de onderbreking van de handels- en warenstromen. De “humanitaire interventies” worden hier dan ook “regionale oorlogen ter verdediging van Europese belangen” genoemd. Tot deze Europese belangen horen zonder twijfel ook de oplegging van Westerse cultuurconcepten en de vestiging van een globale `monocultuur’. Zij noemen dat `beschaving’.
Militarisering naar binnen toe …
Maar ook de militarisering naar binnen toe, binnen de EU spreekt klare taal: “De scheiding tussen binnen- en buitenlandse veiligheid is ouderwets”(Merkel). Zo ontstaan op binnenlands vlak autoritaire veiligheidsvertogen door de inzet van de Bundeswehr (Duitse leger) in het binnenland (bijv. bij de G8-top in Heiligendamm, zomer 2007), door de uitbouw van het opsporingssysteem `Schengen Informatiesysteem’ (SIS I + SIS II), door uitbouw en gelijkschakeling van controlemaatregelen, door de vergelijking van DNA- en vingerafdrukbestanden, door in- en uitreisverboden, door nauwere samenwerking van de Europese politieinstanties met de geheime diensten als ook samenwerking door bemiddeling van Europol. Ook in dit opzicht is Duitsland de motor van de represssieve binnenlandse politiek, de motor achter het concept van een preventieve veiligheidsstaat, de motor van een Europa als een gebied beheerst door bewaking en controle.
Migratiecontrole …
De militarisering van de buitenlandpolitiek van de EU valt samen met de militarisering van de binnenlandpolitiek van de EU voor wat betreft de migratiecontrole. Terwijl de grenscontroles aan de buitengrenzen van de EU zijn opgeschroefd, verscherpt en gemilitariseerd, voltrekt zich een politiek van kampementen buiten het eigen territorium. Migranten zullen al in Noord-Afrika tegengehouden moeten worden en zodoende ver van de EU-buitengrenzen gehouden worden. Migratieafweer gaat samen met de regulering van gewenste immigratie, bijv. door instituties als de IOM – een internationale organisatie die werd opgericht met het oogmerk migratie- en vluchtelingenbewegingen te sturen en kapitalistisch bruikbaar te maken. Door de klassificering van vele doorreis- en herkomstlanden als niet-vervolgende-staten ontstond er een cordon sanitaire, een buffer van staten rondom Duitsland en Europa, met als doel ongewenste migranten en vluchtelingen op een afstand te houden, danwel effectief en vlot weer deporteren te kunnen.
Neoliberale economische hervormingen …
In het jaar 2000 werd door de regeringsleiders in Lissabon de ‘Agenda 2010’ aangenomen. Het doel van die Agenda is om van Europa “de meest concurrerende en dynamische economische zone” van de wereld te maken. Centraal in deze Agenda staan de drie kernpunten van neoliberale hervormingen: privatisering van staatsbedrijven, flexibilisering van het arbeidsrecht (deregulering) en bezuinigingen op uitgaven voor sociale zekerheid aan overheidszijde. Dit zijn niet enkel abstract-theoretische concepten, maar zaken die daadwerkelijk worden gerealiseerd, die in ons dagelijks (arbeids)leven duidelijk merkbaar zijn: loonsverlagingen, massaontslagen zoals kortgeleden bij Nokia in [de stad] Bochum, Hartz-wetgeving [ernstige bezuinigingen op werkeloosheidsuitkeringen en dwangmatige tewerkstelling tegen betaling van 1 euro per uur – boven op de uitkering], collegegeld [tot enkele jaren terug betaalde je in Duitsland nooit voor je opleiding], hervorming van het ziektekostenstelsel (die gepaard gaat met een privatisering van de ziekenfondsen in het kader van `zelfverantwoordelijkheid’), pensioen bij 67 jaar, etc. Deze aanvallen op loonafhankelijken, werklozen, migranten, studenten, gepensioneerden hangen allemaal op een economische beleidsmatige wijze samen en moeten ook in die samenhang begrepen worden.
… en ze hebben het dan nog over democratie
Dit zijn slechts enkele uit honderden punten waar de “Europese eenwording” voor staat en dus waar ook de Karelsprijs voor staat. Het klinkt cynisch wanneer Merkel geëerd dient te worden voor het dichten van “de vertrouwenskloof tussen de Europese instituties en de Europese burgers”. Wat er bedoeld wordt is het autoritaire doordrukken van het EU-hervormingsverdrag tegen de wil van de in referenda uitgedrukte wens van de “burgers”. Het bestuur van het Karelsprijscomité omschrijft dit liever in andere woorden: zij menen dat “de dialoog tussen de bevolking en de vertegenwoordigers van de Europese politiek is wederom op gang gekomen”. Wat democratie betekent, blijkt uit de resultaten van de referenda in Nederland en Frankrijk: een instemming met het verdrag zou de inwerkingtreding van het verdrag betekend hebben. De afwijzing betekent klaarblijkelijk precies hetzelfde, maar dan onder een andere naam. Ook daarop gaat het bestuur van het Karelsprijscomité in en schrijft:
“Veeleer behaalde men, doordat men het eens werd over een zeer precies mandaat voor een conferentie van regeringsleiders en over de hoofdlijnen van een nieuw hervormingsverdrag, ook een inhoudelijke doorbraak, waarbij weliswaar het begrip `Grondwet’ werd verworpen, maar een aanzienlijk deel van de inhoud van het ontwerp in grote lijnen behouden bleef.”
De propaganda vastbesloten tegemoedtreden: Kom in Actie!
Wij zullen deze propagandistische bijeenkomst ten behoeve van de zegening en verheerlijking van autoritaire, neoliberale, militaristische en imperiale Europaconcepten niet slikken. Als zij proberen hun veiligheids- en economische denkbeelden via de media te bejubelen en als “humanitair, democratisch en sociaal” te presenteren, dan laten wij deze doelgerichte desinformatie niet ongestoord passeren.
Nooit weer Karelsprijs!
Verjaag de imperialistische oorlogshitsers
Solidaire concepten omzetten in werkelijkheid
Breek de controlestaat af
Vecht voor je vrijruimtes
… blijft in beweging
Demonstratie op 1 mei 2008 tegen de Karelsprijs uitreiking. 9.30 uur Haubtbahnhof [Centraal Station] Aken (kom echt op tijd!!)
10.45-12.30 Karelsprijsprotest, voor het Stadhuis (centrum Aken)
12.30 Euromayday Parade, vertrek vanaf het Stadhuis (centrum Aken)
30-4-2008 en 1-5-2008 Volkskeuken Le Sabot in het `Welthaus’, An der Schanz 1 in Aken
 E-Mail: aachenmayday@riseup.net  Website: http://aachenmayday.blogsport.de
|
