english
nederlands
Indymedia NL
Vrij Media Centrum Nederland
Indymedia NL is een onafhankelijk lokaal en mondiaal vrij communicatie orgaan. Indymedia biedt een andere kijk op het nieuws door een open publicatie methode van tekst, beeld & geluid.
> contact > zoek > archief > hulp > doe mee > publiceer nieuws > open nieuwslijn > disclaimer > chat
Zoek

 
Alle Woorden
Elk Woord
Bevat Media:
Alleen beelden
Alleen video
Alleen audio

Dossiers
Agenda
CHAT!
LINKS

European NewsReal

MDI klaagt Indymedia.nl aan
Rechtszaak Deutsche Bahn tegen Indymedia.nl
Onderwerpen
anti-fascisme / racisme
europa
feminisme
gentechnologie
globalisering
kunst, cultuur en muziek
media
militarisme
natuur, dier en mens
oranje
vrijheid, repressie & mensenrechten
wereldcrisis
wonen/kraken
zonder rubriek
Events
G8
Oaxaca
Schinveld
Schoonmakers-Campagne
Hulp
Hulp en tips voor beginners
Een korte inleiding over Indymedia NL
De spelregels van Indymedia NL
Hoe mee te doen?
Doneer
Steun Indymedia NL financieel!
Rechtszaken kosten veel geld, we kunnen elke (euro)cent gebruiken!

Je kunt ook geld overmaken naar bankrekening 94.32.153 tnv Stichting Vrienden van Indymedia (IBAN: NL41 PSTB 0009 4321 53).
Indymedia Netwerk

www.indymedia.org

Projects
print
radio
satellite tv
video

Africa
ambazonia
canarias
estrecho / madiaq
kenya
nigeria
south africa

Canada
hamilton
london, ontario
maritimes
montreal
ontario
ottawa
quebec
thunder bay
vancouver
victoria
windsor
winnipeg

East Asia
burma
jakarta
japan
manila
qc

Europe
alacant
andorra
antwerpen
armenia
athens
austria
barcelona
belarus
belgium
belgrade
bristol
bulgaria
croatia
cyprus
estrecho / madiaq
euskal herria
galiza
germany
grenoble
hungary
ireland
istanbul
italy
la plana
liege
lille
madrid
malta
marseille
nantes
netherlands
nice
norway
oost-vlaanderen
paris/île-de-france
poland
portugal
romania
russia
scotland
sverige
switzerland
thessaloniki
toulouse
ukraine
united kingdom
valencia
west vlaanderen

Latin America
argentina
bolivia
brasil
chiapas
chile
chile sur
colombia
ecuador
mexico
peru
puerto rico
qollasuyu
rosario
santiago
tijuana
uruguay
valparaiso

Oceania
adelaide
aotearoa
brisbane
burma
darwin
jakarta
manila
melbourne
oceania
perth
qc
sydney

South Asia
india
mumbai

United States
arizona
arkansas
atlanta
austin
baltimore
big muddy
binghamton
boston
buffalo
charlottesville
chicago
cleveland
colorado
columbus
danbury, ct
dc
hampton roads, va
hawaii
houston
hudson mohawk
idaho
ithaca
kansas city
la
madison
maine
miami
michigan
milwaukee
minneapolis/st. paul
new hampshire
new jersey
new mexico
new orleans
north carolina
north texas
nyc
oklahoma
omaha
philadelphia
pittsburgh
portland
richmond
rochester
rogue valley
saint louis
san diego
san francisco
san francisco bay area
santa barbara
santa cruz, ca
seattle
tallahassee-red hills
tampa bay
tennessee
united states
urbana-champaign
utah
vermont
western mass
worcester

West Asia
armenia
beirut
israel
palestine

Topics
biotech

Process
discussion
fbi/legal updates
indymedia faq
mailing lists
process & imc docs
tech
volunteer
Credits
Deze site is geproduceerd door vrijwilligers met free software waar mogelijk.

De software die we gebruiken is beschikbaar op: mir.indymedia.de
een alternatief is te vinden op: active.org.au/doc

Dank aan indymedia.de en mir-coders voor het creëren en delen van mir!

Contact:
info @ indymedia.nl
Niet iedereen kan stenen gooien
Adri Nieuwhof - 28.04.2008 14:54

Op 25 april 2008 verscheen het boek 'Niet iedereen kan stenen gooien' van Arjan El Fassed, een van de oprichters van de internationaal gerespecteerde nieuwswebsite The Electronic Intifada.




Zijn boek is geschreven ter herinnering aan zijn vorige maand overleden oom Salim Radi el Fasid , en opgedragen aan zijn twee kinderen. Arjan laat met zijn boek zien dat hij diep verbonden is met Palestina. Hij vertelt over de geschiedenis van het Palestijnse volk aan de hand van zijn familiegeschiedenis in een persoonlijke, ontroerende en spannende stijl. Ik heb het boek met veel plezier en grote interesse gelezen.

In 1963 kwam vader Walid El Fassed met een groep van 65 Palestijnen uit Nabloes naar Nederland om bij de Rotterdamse Margarine Industrie (Romi) in Vlaardingen te gaan werken. Zijn buurmeisje, Maretje Vermeer, en hij werden verliefd op elkaar en trouwden. Israël hield een eerste volkstelling na de bezetting van de Westelijke Jordaanoever na de oorlog in 1967, terwijl Walid in Nederland was. Het gevolg was dat hij niet meetelde en net als 90.000 andere Palestijnen ontheemd raakte, omdat zij op dat moment in het buitenland verbleven.

Walid en Maretje kregen Arjan 35 jaar geleden. Interkerkelijke huwelijken waren in die tijd niet gewoon, en bijna ondenkbaar als een van de partners moslim was. Het is een teken dat Arjan uit een bijzonder nest komt.

In het eerste deel van het boek vertelt Arjan het verhaal van een bezoek dat hij samen met zijn vader aan Nabloes brengt. Zijn vader laat hem het huis van de familie in Nabloes zien, dat in 1918 door Arjan's overgrootvader Salim El-Fassed en zijn twee broers is gebouwd. De oorspronkelijke tegelvloer, die in hun eigen fabriek is gemaakt, is nog in tact. Arjan en vader Walid zijn in Palestina voor het bijwonen van het huwelijk van neef Nidal, de zoon van Walid's zus Enaya en oom Bassam Shaka'a. De laatste was in de zeventiger jaren burgemeester van Nabloes. Tijdens de reis komen jeugdherinneringen boven. De beschrijving is aangevuld met informatie uit de media, rapporten en geschiedenisboeken. Per hoofdstuk is een verantwoording van de geraadpleegde bronnen opgenomen.

Arjan haalt de herinnering op hoe hij als zesjarig jongetje bij zijn moeder aan de keukentafel in Vlaardingen zat, toen hij op de radio hoorde dat oom Bassam door een autobom was getroffen. Zijn moeder zette de radio harder en belde met het persbureau ANP voor meer informatie. 's Avonds besteedde het Journaal aandacht aan de bomaanslag en Arjan hoorde zijn oom vanuit een ziekenhuisbed zeggen: ‘Ze hebben mijn benen afgerukt, maar dat betekent alleen maar dat ik dichter bij mijn land ben. Ik heb mijn hart, mijn verstand en een rechtvaardig doel om voor te strijden, ik heb geen benen nodig.’ Nog twee andere burgemeesters van Palestijnse steden waren die dag doelwit van een autobom . De bomaanslagen waren het werk van een Joodse terroristische organisatie. Het was een poging om de burgemeesters het zwijgen op te leggen, die echter een averechts effect had. Volgens de opiniepeilingen die Time Magazine enige tijd na de aanslagen hield, waren de burgemeesters nationale helden geworden.

Arjan woont in deze jaren in Nabloes en werkt voor het Center for Palestine Research and Studies. Hij schrijft over de buurt waarin hij woont en becommentarieert de praktijken van de Palestijnse Autoriteit. Hij leert zijn familie in Nabloes beter kennen en maakt vrienden. Hij veroordeelt de corruptie in de kringen rond de Palestijnse Autoriteit en Arafat, de marteling van Palestijnen in Palestijnse gevangenissen, en de (zelf-)censuur van de media. Hij neemt deel aan demonstraties en als hij een keer gehavend terugkomt van een demonstratie bij een Israëlisch checkpoint zegt oom Bassam tegen hem, ‘Sommige Palestijnen zijn goed in demonstreren of ze zijn goed in stenen gooien, andere zijn goed in schrijven, of ze houden zich bezig met zaken, kunst of politiek,
omdat ze daar een talent voor hebben. Arjan, jij kunt geen stenen gooien.’

Het laatste deel van het boek beslaat de periode van mei 2001 tot oktober 2002, wanneer Arjan bij de inmiddels ontbonden Palestijnse mensenrechtenorganisatie LAW werkt. Bij LAW is Arjan belast met de taak om een communicatie en lobbyafdeling op te zetten. Hij wordt dagelijks geconfronteerd met de onderdrukking en het geweld van de tweede intifada. Er rijden tanks in de straten van Palestijnse steden, er zijn Israëlische raketaanvallen en Palestijnse leiders en militanten worden buitengerechtelijk geëxecuteerd. De noodtoestand wordt afgeroepen en Palestijnen worden collectief gestraft met huisarrest. Er zijn deportaties en Palestijnse huizen worden door het Israëlische leger ingenomen als militaire basis of detentiecentrum. Veel burgers, waaronder ook kinderen, worden gedood. De bouw van de muur op Palestijns land begint. Journalisten en diplomaten bellen Arjan dag en nacht bij Law om het laatste nieuws te horen. Als deelnemer en ooggetuige verafschuwt hij de daverende stilte die de wereld laat volgen op de grove Israëlische schendingen van het internationaal recht. Hij schrijft, “Als er een plek in de wereld is waar mensenrechten niet universeel zijn, waar resoluties van de Verenigde Naties slechts inkt op papier en verklaringen van regeringsleiders lege woorden zijn, dan is dat hier. Het ziet eruit als apartheid, het ruikt naar apartheid, het voelt als apartheid, maar op de een of andere manier wil de wereld het niet zien.”

Een Nederlandse Palestijn op zoek naar zijn wortels en identiteit luidt de subtitel van zijn boek. Hieruit blijkt dat Arjan zich in de eerste plaats Palestijn voelt. Dat is een krachtige stellingname in de huidige Nederlandse situatie, waarin de samenleving en vele politici landgenoten met een geschiedenis van migratie onder druk zet om te integreren en 'Nederlands' te worden. In zijn boek draagt Arjan trots de kufiya, de traditionele Palestijnse sjaal, maar niet langer om zijn gezicht te verbergen.


 http://www.nietiedereenkanstenengooien.nl/links.shtml (Uitgeverij Nieuwland 2008)


 

Lees meer over: vrijheid, repressie & mensenrechten

aanvullingen
> indymedia.nl > zoek > archief > hulp > doe mee > publiceer nieuws > open nieuwslijn > disclaimer > chat
DISCLAIMER: Indymedia NL werkt volgens een 'open posting' principe om zodoende de vrijheid van meningsuiting te bevorderen. De berichten (tekst, beelden, audio en video) die gepost zijn in de open nieuwslijn van Indymedia NL behoren toe aan de betreffende auteur. De meningen die naar voren komen in deze berichten worden niet zonder meer door de redactie van Indymedia NL gesteund. Ook is het niet altijd mogelijk voor Indymedia NL om de waarheid van de berichten te garanderen.