|
|  |
Rechter gewraakt in rechtszaak raadszaalbezetting Soest
AAGU - 25.02.2009 14:34
Vandaag was de rechtszaak van de mensen die zijn opgepakt bij de raadszaalbezetting in Soest, die plaats had op 31 oktober 2009. De raadszaal werd tijdens een vergadering van de gemeenteraad bezet als actie tegen de nieuwbouw van Kamp Zeist.
Nadat aanvankelijk de rechter was verzocht zich te verschonen (=terugtrekken) en de rechter dit weigerde, werd de rechter gewraakt.
(raadszaalbezetting, zie:  http://www.indymedia.nl/nl/2008/10/55432.shtml)
Het verzoek om verschoning werd gedaan nog voordat de OvJ de tenlastelegging (lokaalvredebreuk en verstoren van de vergadering) kon voorlezen.
De rechter leek eerst niet te begrijpen wat van haar werd verlangd en ook de OvJ snapte het niet zo goed.
Toen advocaat Hummels uitlegde hoe het juridisch zat, hield een eerste verzoeker de rechter de motivatie voor zijn verschoningsverzoek voor. Daarna volgde een tweede gemotiveerd verschoningsverzoek.
De rest van de gedaagden sloot zich erbij aan.
De rechter wees de verzoeken om zich te verschoning direct af, met de motivatie dat de argumenten die naar voren waren gebracht dan voor iedere rechter zouden gelden, en dat er dan helemaal geen proces zou kunnen plaatsvinden.
Daarop volgde meteen het wraken van de rechter, door iedereen. Van het voorlezen van de aanklacht kwam het niet meer. De zaak is geschorst in afwachting van de behandeling van de wraking door de wrakingskamer.
Hieronder de motivering van de twee verzoeken om verschoning die werden gedaan.
1.
Verzoek tot verschoning: wie niet breekt met het systeem heeft al geoordeeld
(Politierechter rechtbank Utrecht - 25 februari 2009)
Het is mijn stellige overtuiging dat u zich reeds bij aanvang van deze zitting moet verschonen omdat u onmogelijk een onpartijdig oordeel kunt vellen in deze zaak. Dat ligt niet aan uw specifieke opstelling maar aan het feit dat u meedraait in een systeem dat om nader te noemen redenen ter discussie gesteld wordt en dat, in plaats van hetgeen waar wij van beschuldigd worden, ook datgene is wat hier ter discussie moet staan. Door in dit systeem mee te draaien legitimeert u noodzakelijkerwijs het bestaan en functioneren ervan. In zo'n situatie kan er eenvoudigweg geen sprake van zijn dat u geen vooringenomen houding zal tonen in het verloop van deze zitting.
De Nederlandse staat maakt zich schuldig aan een stelselmatige schending van mensenrechten van vluchtelingen. Die ontmenselijking komt niet uit de lucht vallen maar is een noodzakelijke uitdrukking van het westerse kapitalisme als achterliggend systeem: om de accumulatie van macht en geld bij de heersende economische en politieke elite in stand te houden en uit te breiden, moet de rest van de wereld wel stilgehouden en weggestopt worden.
Dit systeem verschuilt zich achter het masker van de 'democratische rechtsstaat'. Deze vorm van staatsinrichting wordt als zo'n absoluut goed gezien, dat het vrijwel onmogelijk is er vraagtekens bij te zetten. En het klinkt natuurlijk ook goed: democratie en recht. Maar wie de uitwerking ervan eens nader bekijkt, moet tot de conclusie komen dat het niet gaat om de zuivere begrippen 'democratie' en 'recht' maar om een invulling daarvan die slechts gericht is op het in stand houden van de huidige maatschappelijke status quo.
Zoals het verwoord staat in de uitgangspunten van AAGU, de Anarchistische Anti-deportatie Groep Utrecht: “Wat in Nederland 'recht' en 'democratie' wordt genoemd, is in werkelijkheid het onrecht en de dictatuur van de bezittende en heersende klasse. Dit onrecht kan niet beter worden aangetoond dan aan de hand van de algehele rechteloosheid van mensen die uit het maatschappelijke leven verbannen zijn, zoals geïllegaliseerden.”
De idee van de democratische rechtstaat, zoals die in Nederland en andere staten vorm heeft gekregen, steunt onder meer op de illusie dat er een onafhankelijke rechtspraak is die een ieder recht doet, of sterker nog op de idee dat het recht vooral bedoeld is om bescherming aan te bieden aan de zwakkeren.
De werkelijkheid is anders: wie niet beschikt over de papieren die geëist worden door degenen die zichzelf aan de top van de staat geplaatst hebben, wordt klakkeloos buiten de rechtsstaat geplaatst en wordt uitgesloten van wat de 'democratie' heet te zijn. Zo bezien is de 'democratische rechtsstaat Nederland' niet anders dan een eng gedefinieerde natiestaat die berust op de uitsluiting en ontrechting van een ieder die niet gewenst is, die niet aan de vereisten voldoet. Zoals elke staat gebaseerd is op de insluiting van enkelen en de uitsluiting van de rest. En waar dit staatssysteem gekoppeld is aan de ideologie van de vrije markt, van het kapitalisme als economisch bestel, gaat dit hand in hand met de uitbuiting en onderdrukking van die uitgeslotenen, ten gunste van hen die er wel bij horen.
De keerzijde van wat degenen aangedaan wordt die buiten de kaders van het huidige systeem geplaatst worden, is de gehoorzaamheid die geeist wordt van degenen die zich binnen het systeem bevinden.
Let wel, die eis van gehoorzaamheid wordt vormgegeven op een manier die aan de illusie van 'democratie' recht moet doen. Dus formeel geen vereiste van absolute gehoorzaamheid, geen rucksichtlose repressie als in de donkerste dagen van de voormalige en hedendaagse communistische dictaturen. Maar een subtiele repressie, een die schijnbaar ruimte laat voor afwijking, voor protest, voor verandering.
De ruimte wordt echter altijd bepaald door de elite, op zodanige wijze dat er schijnbaar heel wat vrijheid is, zonder dat daar ook maar enige bedreiging voor de huidige machten, enige verandering van de machtsverdeling, van uit kan gaan. Deze pacificatietechniek, door Marcuse betiteld als 'repressieve tolerantie', houdt mensen het schijnbeeld in vrijheid te leven voor, maar is in feite slechts bedoeld om het voortbestaan van het huidige systeem te waarborgen; zoals elk systeem vooral gericht is op de eigen in stand houding.
En dus wordt elke vorm van politiek protest of politiek verzet, die buiten de ruimte van hetgeen door de elite toegestaan wordt treedt, binnen de kaders van dit systeem geleid en gelegd langs de mal van beoordeling aan de hand van de strafrechtelijke normen die vastgesteld zijn om dat systeem in stand te houden. Dat is de functie van rechtszaken als deze: degenen die buiten het systeem getreden zijn, worden ter verantwoording geroepen, mogen hun zegje doen, worden verteld dat ze inhoudelijk misschien wel een punt hebben, maar dat binnen de kaders van het systeem naar voren moeten brengen.
Zo wordt de illusie van de rechtsstaat gevoed, en wordt de schijn van vrijheid en mogelijkheid tot verandering opgehouden. Wordt volgehouden dat recht en rechtvaardigheid samenvallen, dat recht een inherent moreel beoordelingskader biedt. En dat is een uiterst gevaarlijke gedachte.
Waar het op neer komt: het systeem vervolgt en het systeem oordeelt. De juistheid van het bestaan en voortbestaan van dit systeem is tegelijkertijd ook de hypothetische imperatief waarop het oordeel gebaseerd wordt. En dat maakt zo'n oordeel noodzakelijkerwijs vooringenomen, iets anders is onmogelijk.
Van onpartijdigheid binnen dit kader kan dan ook geen sprake zijn. Het is of meedraaien in dit systeem of er tegen in opstand komen. Het is of bijdragen aan uitbuiting, uitsluiting en onderdrukking of het proberen te doorbreken van de huidige maatschappelijke status quo. Wie als rechter volgens de normen van het huidige systeem een oordeel wil vellen over de daden van degenen die zich tegen dit systeem verzetten, die heeft de keuze al gemaakt. Die beweegt zich ergens op de lijn die loopt van enthousiaste uitvoerder van tot schaamlap voor de ontmenselijking van grote delen van de wereldbevolking en onherstelbare aantasting van de wereld waarop wij leven.
Daarom het uiterst serieuze verzoek de eer aan uzelf te houden en u te verschonen in deze zaak.
2.
Utrecht, 25 februari 2009: verzoek aan de politierechter om zich te verschonen.
Mevrouw de rechter, ik vraag u zich te verschonen. Ik verzoek u met klem om u terug te trekken. Ik zal u uitleggen waarom u noch onpartijdig, noch onbevooroordeeld kunt zijn.
U kunt alleen oordelen aan de hand van de wetten van dit land, gemaakt door regeerders die op hun beurt geregeerd worden door het grootkapitaal, de economische belangen.
Dit is een rechtsorde die ik de mijne niet noem omdat zij de armen straft om hun bezitsloosheid, en de vluchtelingen straft om hun zoektocht naar geluk.
Een rechtsorde die huiseigenaren en speculanten, banken en grote bedrijven beloont door datgene dat zij hun bezit noemen te beschermen.
Een rechtsorde die naties beschermt door dat wat zij hun landsgrenzen noemen te behoeden voor mensen die worden gezien als indringers, alsof zij inbreken in onze veiligheid, mensen zonder verblijfspapieren, zonder status.
Een rechtsorde die een tweedeling creëert tussen kansloos en kansrijk, tussen untermensch en übermensch.
Dit is de rechtsorde die u wèl de uwe noemt. Het gelijk en het recht daarvan betwist ik, en bestrijd ik. En daarmee bestrijd ik u. Niet als mens, wel als instituut. Niet als persoon, wel als rechtsdienaar. En dus kunt u niet onpartijdig zijn.
U bent niets anders dan een marionet waarvan de touwtjes goed uit het zicht worden gehouden. Touwtjes bespeeld door weer een andere marionet, die ook weer in handen is van de volgende. Allen marionetten, steeds groter, steeds machtiger. De machtigste kan ik niet eens zien. Maar u zie ik wel.
De rechtspraak kan niet onafhankelijk zijn ten opzichte van mensen die dit systeem bevechten, want het systeem is zo ingericht dat het u in staat stelt repressief op te treden. Sterker nog: dat is uw taak.
Elke straf die u uitspreekt zal een schuldig verklaring zijn aan de hand van deze wetten van dit land. Een vrijspraak zal nooit een principiële zijn, hooguit het gevolg van fouten gemaakt door het politie of justitie apparaat, en blootgelegd door de verdediging. Noch zo’n straf, noch zo’n vrijspraak kan ik als onafhankelijk besluit aanvaarden.
Er is maar één ding dat ik kan aanvaarden, hier en vandaag: dat u zich terugtrekt omdat u principieel vindt dat ik gelijk heb. Dit besluit dat ik van u verlang, is een vraag aan de rechter en een vraag aan de mens in die toga.
Laat ik zelf eens de toga aantrekken en u voorleggen waaraan de Nederlandse staat zich schuldig maakt. Aanklachten die u uit de mond van de officier van justitie niet zult horen.
Doden ten gevolge van beleid dat mensen zonder papieren uitsluit: aan de grenzen van Europa, door verdrinking in de oceaan, door verstikking in containers. Doden op straat, door ziekte, door zelfmoord, sterfgevallen van mensen die niets anders dan zwerven konden, illegaal of ongewenst verklaard.
Doden in de detentiecentra: door veronachtzaming en verwaarlozing, door zelfmoord, door brand. Mishandelingen tijdens deportaties. Marteling door isolatie, dwang, en onzekerheid. Het opsluiten van kinderen, en mensen die al aan foltering zijn blootgesteld. De deportatie van mensen naar onveilige gebieden. Vrijheidsberoving, gijzeling.
Kortom: vele schendingen van mensenrechten zoals benoemd en vastgelegd door de staten zelf. Zij zijn dus in strijd met zichzelf, maar wijzen liever met de vinger naar andere landen om hun eigen misdaden te verdoezelen.
Wie vervolgt de BV Nederland? Wie veroordeelt een hele reeks aan ministers en staatssecretarissen, minister presidenten en andere regeringsleiders? Wie veroordeelt hoge ambtenaren bij de IND, bij justitie? Wie veroordeelt de rechters die zitting hebben in de vreemdelingenkamer, die ook ‘alleen maar de wet uitvoeren’?
U?
Nee. Want u heeft zich verbonden en dus geketend aan diezelfde wetten, aan de regels van Fort Europa, aan de nationalistische politiek, aan de economische belangen, aan de maatschappij die overconsumptie boven gelijke verdeling van welvaart stelt, aan een samenleving die zich democratisch noemt maar die in feite de dictatuur van het recht van de sterkste is.
Het is die samenleving, die maatschappij, die politiek, die economische orde; het zijn die wetten en regels, die ik willens en wetens overtreed omdat zij racistisch zijn, omdat zij verdeeldheid, angst en haat zaaien onder de bevolking, en alles vertrappen dat niet weerbaar is.
Die ketenen, die boeien, die moeten gebroken worden. Doorgezaagd, versplinterd, losgetrokken. De muren van de BV Nederland, van het Fort Europa, afgebroken: steen voor steen, de hekken paal voor paal, afbreken de grensbewaking, camera’s, patrouilles, agenten, militairen, fregatten, detectiepoortjes, scanners, rfid-chips…
U kunt vandaag uw steentje bijdragen en u terugtrekken, zich verschonen. Of u kunt mijn verzoek negeren en het bewijs leveren, niet dat ík een misdrijf heb gepleegd, maar dat u medeplichtig bent en wilt blijven aan moord, marteling, mishandeling, uitbuiting, gijzeling, haat zaaien en zelfverrijking.
Ik verneem nu graag uw besluit.
 E-Mail: info@aagu.nl  Website: http://www.aagu.nl
|
| Lees meer over: anti-fascisme / racisme europa globalisering vrijheid, repressie & mensenrechten | | aanvullingen | | uit dit artikel zijn aanvullingen verplaatst naar de ruispagina | | | er is gewraakt, niet verschoond | wijsneus - 25.02.2009 19:35
Dat de zaak geschorst is, komt niet direct door de verschoningseis, maar omdat de rechter niet! op de verschoningseis in wilde gaan en deze wilde accepteren.
Daarop is de rechter gewraakt als zijnde een partijdig en vooringenomen entiteit, zoals in het verschoningsverhaal/verzoek geargumenteerd.
Nu gaat er een wrakingskamer in een aparte zitting beoordelen over de wraking. Vind deze kamer de wraking terecht dan moet er een nieuwe rechter de zaak gaan doen en begint de hele poppenkast weer van voren af aan. Vindt deze kamer de wraking onterecht dan gaat de poppenkast verder met waar het is gebleven. Namelijk met het goedpraten van een moorddadig beleid en het veroordelen van iedereen die hier kritisch tegenover staat.
Al met al is deze verschoningseis en de wraking een politiek statement naar de autoreiteiten, het OM, het politieapparaaat etc dat het niet zomaar geaccepteerd wordt dat politieke acties afgedaan kunnen worden als ordinaire kleine/grote criminaliteit of extremistisch terrorisme en dergelijke, zoals deze autoriteiten het plegen te noemen en zo ook proberen af te handelen.
De aanwezigen bij de rechtszaak hebben op deze manier ook de rechtszaak als politiek podium gebruikt. Natuurlijk kun je er ook voor kiezen als je vindt dat het OM en de rechter niet over je handelen kunnen beslissen, vanwege hun positie binnen het systeem en vanwege het feit dat politieke acties niet als strafdaden gedevalueerd kunnen worden, om gewoon niet te gaan. Zoals aan aantal andere deelnemers aan de actie politiek hadden besloten.
Maar de aanwezigen hebben een mooi eerste akte opgevoerd ;)
| | Wraking | nn77 - 01.03.2009 01:46
Bron: http://www.huisadvocaten.nl/
letterlijk overgenomen
Wat is wraking?
In Nederland heeft iedere rechtzoekende burger recht op een onpartijdige rechter. Dat is geregeld in het Europees verdrag voor de rechten van de mens en ook in verschillende wetten vastgelegd.
Een rechtzoekende (een partij) die goede redenen heeft om te denken dat een rechter een zaak niet onpartijdig kan beoordelen, kan verzoeken deze rechter te vervangen. Zo’n verzoek wordt een verzoek tot wraking genoemd. Zo’n verzoek wordt toegewezen als er sprake is van ‘feiten of omstandigheden waardoor de rechterlijke onpartijdigheid schade zou kunnen lijden’.
Voor het strafrecht is dat artikel 512 van het Wetboek van Strafvordering (Sv), voor het civiel recht artikel 36 van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering (Rv) en voor het bestuursrecht artikel 8:15 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb).
Het verzoek tot wraking kan zich niet richten op de betrokken griffier of officier van justitie in de zitting. Wel kan een rechter-commissaris in strafzaken of insolventies (faillissementszaken) worden gewraakt.
| | Wraking | nn77 - 01.03.2009 01:46
Bron: http://www.huisadvocaten.nl/
letterlijk overgenomen
Wat is wraking?
In Nederland heeft iedere rechtzoekende burger recht op een onpartijdige rechter. Dat is geregeld in het Europees verdrag voor de rechten van de mens en ook in verschillende wetten vastgelegd.
Een rechtzoekende (een partij) die goede redenen heeft om te denken dat een rechter een zaak niet onpartijdig kan beoordelen, kan verzoeken deze rechter te vervangen. Zo’n verzoek wordt een verzoek tot wraking genoemd. Zo’n verzoek wordt toegewezen als er sprake is van ‘feiten of omstandigheden waardoor de rechterlijke onpartijdigheid schade zou kunnen lijden’.
Voor het strafrecht is dat artikel 512 van het Wetboek van Strafvordering (Sv), voor het civiel recht artikel 36 van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering (Rv) en voor het bestuursrecht artikel 8:15 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb).
Het verzoek tot wraking kan zich niet richten op de betrokken griffier of officier van justitie in de zitting. Wel kan een rechter-commissaris in strafzaken of insolventies (faillissementszaken) worden gewraakt.
| | Geen kans | Alex - 01.03.2009 20:00
Lees de jurisprudentie er op na en je komt tot de conclusie dat deze wraking geen enkele kans maakt in de wrakingskamer. Voor een kans van slagen van een warking zal je aannemelijk moeten maken dat juist de rechter door bepaalde uitlatingen of bijvoorbeeld familiebanden als specifiek persoon niet meer onpartijdig tegenover de te beoordelen zaak staat. Het hele systeem niet erkennen is geen grond voor een succesvolle wraking.
| | @ Alex | NN - 01.03.2009 21:27
Joh, wat denk je nou zelf... Dat de mensen van AAGU verwachten dat de wraking wordt toegekend? Het gaat om het politieke signaal.
| |
| aanvullingen | |
