|
|  |
De oceanen in crisis - verslag van World Ocean Day
Wietse - 13.06.2009 13:31
Op Maandag 8 Juni vondt in de Erasmus Universiteit in Rotterdam de 'World Ocean Day' plaats. Verschillende organisaties staken de koppen bijeen om te praten over de enorme problemen waar de oceanen momenteel mee te kampen hebben. Overbevissing, vervuiling en klimaatverandering staan hoog op de agenda. Naast Fabien Cousteau (kleinzoon van Jaques Cousteau) en de wereldberoemde onderwaterfotograaf David Doubilet was ook Paul Watson van de Sea Shepherd Conservation Society aanwezig. Tijdens een lezing die hij s'avonds gaf kondigde hij aan een agressieve campagne te zullen starten in de Middellandse Zee om het gebied te zuiveren van illegale visserij. "Er opereren daar meer dan 600 vissersboten illegaal. Als het nodig is, zinken we ze allemaal".
Paul Watson: 'Desnoods zinken we ze allemaal'
De problemen met de oceanen zijn groot. Heel groot. Misschien omdat de meesten van ons verwijderd zijn van de zee, is het een probleem dat onze aandacht niet of nauwlijks heeft. Ik merk zelf dat er in progressieve kringen nog steeds het idee heerst dat het 'ok' is om vis te eten. Dat vis 'duurzaam' kan zijn. Niets is minder waar. In de afgelopen 30 jaar is het merendeel van het zeeleven opgevist. In een rapport dat de Verenigde Naties onlangs naar buiten bracht is het geschat dat als de visserijen zo doorgaan als nu, in 2050 de wereld's oceanen leeg zullen zijn gevist. Maar hoe zou de wereld eruit zien met een lege oceaan? De sprekers op World Ocean Day waren het erover eens: we zullen het niet lang volhouden.
Tijdens de dag vol lezingen en workshops werd vooral duidelijk dat de oceanen van groot belang zijn, niet alleen voor al wat er in leeft, maar voor onszelf. De wereldzeeen blijven ons grootste ecologische 'support' systeem. Wist je dat 70% van de zuurstof op aarde komt van de plankton in zee? Het behoeft geen universiteits studie om te bedenken dat als we als mensen zo agressief ecosystemen leeg roven, er grote consequensies zullen volgen.
Terug naar de Middellandse Zee. Er is alle reden voor Paul Watson om het gebied aan te kaarten als speciaal aandachtspunt. Het gebied wordt al jaren zo overbevist en uitgeput dat volgens de laatste schattingen de blauwe-vin tonijn in 2012 verdwenen zal zijn. Alhoewel de Europese Unie de regels onlangs wat veranderden ten aanzien van de vangst van de bedreigde vissoort in bepaalde gebieden, lijkt het 'too little too late'. Brussel is er goed in veranderingen vooral op papier zichtbaar te maken. Het visserijbeleid van de EU schiet al jaren tekort in het effectief beschermen van de zee-ecosystemen tegen overbevissing en vervuiling. Wat wel opmerkelijk is, is dat voor het eerst binnen politieke kringen in Brussel wordt toegegeven dat het beleid van de afgelopen 30 jaar gefaalt heeft. Twee maanden terug verscheen er een rapport van de Europese Commissie die de problemen aankaart en de hardnekkige lobby van de visserij-industrie aanwijst als het grootste struikelblok voor verandering.
Terwijl ik op World Ocean Day zo langs de standjes loop, verbaas ik me dat de meeste milieu organisaties nog steeds op de proppen komen met viswijzers en duurzame vis-labels. Heeft niemand dan door hoe nijpend de situatie is? Kijken mensen dan echt niet verder dan het hier en nu? Vissoorten die vroeger als 'duurzaam' stonden aangekaart op de viswijzers zijn nu bedreigt. Vissoorten die nu als duurzaam in onze supermarkten en op onze borden liggen gaan een zekere toekomst tegemoet; van groen, naar oranje, naar rood op de viswijzers. We eten nu vissoorten die er 20 jaar geleden niet op de menus te vinden waren. Waarom? De vissoorten van vroeger moeten plaats maken op de menus voor soorten waar we jaren terug nog niet eens van gehoord hadden. Overbevissing betekend uitroeiing en dat is voor altijd. Het is zo overduidelijk dat de oceanen in een absolute crisis zitten. Er is maar één verantwoordelijke stap die je kunt nemen: stoppen met vis eten!
 E-Mail: wietse@indymedia.org
|
| Lees meer over: europa natuur, dier en mens | | aanvullingen | | uit dit artikel zijn aanvullingen verplaatst naar de ruispagina | | | Dierenrechten vs mensenrechten | nn - 13.06.2009 19:43
Sea Sheperd leent zich voor het misbruiken van opkomen voor dieren om racistische theorieen te kunnen promoten, en dat structureel.
Brigitte Bardot is niet alleen een grote donateur maar 1 van de beleidsbepalers (advisors) bij de Sea Sheperd society, ze is reeds verschillende malen vervolgd en veroordeeld voor racisme in Frankrijk.
Onder meer in haar boek "un cri dans le silence" maakt ze onder het mom van opkomen voor dieren uitgebreid gebruik van de gelegenheid om racistische uitspraken te doen, voor het racisme in dat boek heeft ze een boete van 5.000 euro gekregen en het is in Frankrijk uit de rekken gehaald, op de website van de Sea Sheperd Society wordt dit racistische boek openlijk aangeprezen.
 http://www.seashepherd.org/who-we-are/advisors-media-and-arts.html#brigitte-bardot
Over Bardots politieke visies (anti-vrouwenrechten, anti-homorechten en zo racistisch als de pest)
http://en.wikipedia.org/wiki/Brigitte_Bardot#Politics.2C_controversy_and_legal_issues
Van Alert!:
Een compaan van Le Pen in de racistische strijd voor een blank Frankrijk is Brigitte Bardot, ooit een gevierd actrice, nu al jaren getrouwd met een FN-bestuurder en mensenhatende dierenrechtenactivist. In haar boek 'Een schreeuw in de stilte', waarvan tot nu toe 275.000 exemplaren van verkocht zijn, gaat zij tekeer tegen de 'Islamisering van Frankrijk' en tegen vluchtelingen die, doelend op kerkasiel, "onze kerken bestormen om ze in zwijnenstallen te veranderen en achter het altaar te schijten". In werkelijkheid betrof het hier een breedgedragen protest van geillegaliseerde arbeiders, vooral uit het straatarme Mali, die voor hun rechten opkwamen en door kerken asiel kregen aangeboden teneinde hun massale uitzetting te voorkomen.
http://www.xs4all.nl/~afa/alert/1_8/bn18.html
Doordat la Bardot mee de policy van Sea Sheperd bepaald en Sea Sheperd haar zo lang ze nog regelmatig in de openbaarheid aan acties meedeed de gelegenheid gaf haar racistische boodschap naar voren te brengen, is het niet verwonderlijk dat ook andere racistische clubs de gelegenheid krijgen zich achter dierenrechtenactivisme te verbergen om hun blanke superioriteitsboodschap te pushen. In de VS ging Watson een alliantie aan met een senator van extreemrechtse signatuur, die consequent tegen alle wetsvoorstellen die met natuurbescherming te maken hebben stemt om de belangen van vastgoedeigenaren te dienen die geconfronteerd worden met claims van Native Americans in de regio waar Sea Sheperd ging actie voeren: http://www.greenleft.org.au/1998/336/20165
Dierenrechtenactivisme was nooit politiek neutraal, ook tijdens de jaren '30 waren zowel vrije socialisten als nazi's met natuurbescherming bezig en met name de nazi's waren erg actief op dierenrechtenvlak. De motivaties om voor natuur en milieu op te komen stonden toen, evenals nu lijnrecht tegenover elkaar. Voor extreem rechts is dieren rechtenactivisme nog steeds een argument om mensenrechtenschendingen te kunnen verantwoorden.
Dat de Sea Sheperd society zich voor dergelijke poging tot ondermijnen van mensenrechten en het propageren van de suprematie van het blanke ras leent, toont aan in welke politieke hoek deze organisatie gesitueerd moet worden.Deze club staat ideologisch een stuk dichter bij ONTIJ dan bij Respect voor Dieren om maar iets te noemen.
| | Nog een aanvulling | de aanvulaanvuller - 13.06.2009 20:10
En dan nog dit over die meneer die zo trots in zijn paramilitaire uniform op de fot staat te pronken.
De Sierra Club is de grootste natuurbeschermingsvereniging in de VS, vergelijkbaar met natuurmonumenten hier. Watson zat in het besuur en heeft geprobeerd de club aan te zetten om strikt anti-immigratiebeleid te voeren. Ttoen dat mislukte heeft hij geprobeerd om een pressiegroep binnen de club op te richten van leden die strengere migratiecontrole moesten eisen. Geen jeugdzonde maar nog maar een paar jaar geleden.
(van wikipedia): http://en.wikipedia.org/wiki/Paul_Watson
After his election to the national Sierra Club Steering Committee in 2003, Watson supported an unsuccessful slate of candidates supporting strict immigration controls as an element of a population stabilization policy. This effort was denounced by another candidate in the election, Morris Dees of the Southern Poverty Law Center as a "hostile takeover" attempt by "radical anti-immigrant activists."[34]
Watson feels that "no human community should be larger than 20,000 people," human populations need to be reduced radically to "fewer than one billion," and only those who are "completely dedicated to the responsibility" of caring for the biosphere should have children, which is a "very small percentage of humans." He likens humankind to a virus, the biosphere needs to get cured from with a "radical and invasive approach," as from cancer.[19]
Misschien toch maar beter opzouten, met z'n makrelen?
| |
| aanvullingen | |
