|
|  |
Krachtmeting in Frankrijk
Grenzeloos - 24.10.2010 14:49
Met 3,5 miljoen betogers, een groot aantal stakers en aanhoudende stakingen in sommige sectoren tonen de Fransen aan Sarkozy dat zij niets moeten weten van zijn zogenaamde hervormingen. Als de president doof blijft, zal er moeten worden doorgegaan met de strijd.
De betogingen en stakingen van 12 oktober, de vierde dag in één maand tijd, hebben 3,5 miljoen betogers op de been gebracht met in de meeste streken, evenals in Parijs, een ongekend aantal deelnemers. Het aantal stakers in sectoren zoals de SNCF (de Franse spoorwegen) en de raffinaderijen is bijzonder hoog.
Als kers op de taart nemen nu ook de jongeren deel aan de acties. Ook zij zijn vastbesloten en zeer gemotiveerd om de regering op haar stappen te doen terugkeren. De jeugd heeft namelijk begrepen dat, met dit voorstel, voor hen een baan op korte termijn niet in het verschiet ligt. Tevens zijn zij er zich van bewust dat, op de langere termijn, een volledig pensioen en een goede gezondheid voor hen niet is weggelegd als dit regeringsvoorstel het haalt. En er is meer: De mobilisatie heeft voortaan ook de steun van de publieke opinie. 12 Oktober was opnieuw een sociale vloedgolf om het pensioenplan in te trekken maar het was ook een protest tegen de antisociale, racistische en veiligheidspolitiek van Sarkozy.
De eisen van de werknemers en van de jongeren gaan over het behoud van de pensioenleeftijd op 60 jaar maar ook over de lonen, arbeidsvoorwaarden, werkgelegenheid... De onvrede zit zeer diep.
Tegenover deze mobilisatie, deze protestbeweging die altijd maar sterker en dieper wordt (zelfs de politie moet dit erkennen), blijft de regering vastbesloten, tegen alles en iedereen in, haar voorstel er door te drukken. Het overhoop gooien van de senaatsagenda, terugtrekking van amendementen...de regering stelt alles in het werk om de debatten zo kort mogelijk te houden en de tekst te laten stemmen. Daarmee hoopt ze de steeds sterker wordende protestbeweging te verzwakken.
De herhaalde leugens over de sociale gevolgen van dit plan of de kruimels voor de vrouwen die drie kinderen grootgebracht hebben zullen de woede niet doen afnemen. Door te stellen dat de jongeren gemanipuleerd worden (alsof die niet in staat zijn zelf te beslissen) en dat de actievoerders die het land blokkeren zich onverantwoordelijk gedragen probeert de regering de druk op te voeren. Dit bewijst dat zij bang wordt voor de mobilisatie en dat zij vreest dat er eenheid ontstaat tussen werknemers uit de privé, de publieke sector en de jongeren. Ze vreest dat er een echte sociale en politieke clash komt.
Maar niet enkel de regering is vastbesloten, dat zijn ook de werknemers en de jongeren. In belangrijke sectoren worden de stakingen verlengd. De voortdurende stakingen bij de SNCF, de RATP (de Parijse vervoermaatschappij) en in de raffinaderijen kunnen het vertrouwen bij anderen doen groeien. De komende week staat tijdens talrijke algemene vergaderingen de kwestie van de staking hoog op de agenda.
Verlengde stakingen overal waar het mogelijk is.
Vanaf nu moet de mobilisatie door verlengde stakingen en vooral door alle middelen te gebruiken die de grootst mogelijke massa op de been brengen, versterkt worden. Elke vergadering van stakers moet uiting zijn van deze mobilisatie in de onderneming, school of het ziekenhuis vlakbij. Er moeten banden gesmeed worden met de vakbonds- en zelforganisaties om onze strijd uit te breiden. Tot zaterdag 16 oktober (dat was een nieuwe actiedag) moeten de mobilisatie, de verlengde stakingen en de blokkades zich uitbreiden en veralgemenen evenals de locale acties.
16 Oktober was een dag waarop stakers, werknemers uit de private- en de publieke sector, de jongeren maar vooral diegenen die akkoord zijn met deze mobilisatie maar die om één of andere reden niet kunnen staken, allemaal samen in de strijd staan. Allemaal samen moeten wij aan Sarkozy, die beweerde dat 'als er al een staking in dit land was, men die zelfs niet zou opmerken', tonen dat wij niets moeten weten van zijn hervorming en dat wij zullen doorgaan tot de overwinning.
Nog niets is beslist: Bazen en regering zullen alles in het werk stellen om deze mobilisatie te breken. Maar vandaag hebben wij de kans om de regering en de werkgevers een echte nederlaag te bezorgen. Laten wij hen tonen dat de straat regeert!
Sandra Demarcq (NPA, Frankrijk)
 Website: http://www.grenzeloos.org
|
| Lees meer over: europa globalisering wereldcrisis | | aanvullingen | | Chat met Olivier Besancenot (NPA) | Grenzeloos - 24.10.2010 15:00
Chat met Olivier Besancenot (woordvoerder van de NPA), gemodereerd door Caroline Monnot voor LeMonde.fr.
Esteban: Goeiedag, is deze dinsdag een laatste gevecht in een oorlog die al verloren is?
Olivier Besancenot: Nee! Het is een stap naar een algemene staking die stilaan vorm begint te krijgen. Vanaf dinsdagavond worden de stakingen verder gezet, er komen nieuwe betogingen alsook talrijke blokkades. De kwestie is nu om de economie te blokkeren om de hervorming te blokkeren...
Zbeul: Is deze staking volgens u een politieke staking die uitdrukking geeft aan een algemeen ongenoegen of enkel een sociale staking gericht tegen de pensioenplannen?
Olivier Besancenot: Het ongenoegen gaat verder dan de pensioenkwestie maar uit zich tegelijkertijd via dat pensioendossier. Veel werknemers en jongeren zijn de regeringspolitiek van 'twee maten-twee gewichten' beu en proberen, via de acties rond de pensioenen, uiting te geven aan het feit dat het bewind van Sarkozy al veel te lang aanhoudt.
Abdelmallik: Welk vervolg komt er als de wet gestemd wordt?
Olivier Besancenot: De wet is slechts een project zolang die niet in het Staatsblad verschenen is. En mocht ze toch in het Staatsblad gepubliceerd worden dan is er nog altijd de sociale geschiedenis van Frankrijk die aantoont dat, wat in de Assemblée en de Senaat beslist werd door de straat kan herroepen worden.
Fred: Zelfs met 3 miljoen betogers, heeft de straat dan een legitimiteit die dat van een verkozen parlement overstijgt?
Olivier Besancenot: Vandaag ligt de legitimiteit bij de straat net als dat het geval was in 1996 in de strijd tegen het Plan Juppé en in 2006 in de strijd tegen het Eerste Banen-plan (de 'CPE'). De straat kan meer macht hebben dan een regering. Overigens zijn onze belangrijkste sociale verworvenheden er gekomen door mobilisatie en strijd van onze voorouders. Als onze grootouders in 1936 niet gestaakt hadden dan was er vandaag geen betaalde vakantie.
Odp: U denkt dus dat de stem van het geheel van de burgers minder waard is dan de sociale bewegingen?
Olivier Besancenot: En op welk moment heeft de meerderheid van de burgers dan wel gekozen voor de verhoging van de pensioenleeftijd? Op You Tube kan je Sarkozy horen uitleggen waarom hij niet aan de pensioenleeftijd op 60 zal raken.
Léon: Zet de NPA de scholieren van de middelbare scholen onder druk om aan de acties deel te nemen?
Olivier Besancenot: De scholieren doen dat zelf. Ze hebben daarvoor niemand nodig. We kunnen bij de NPA wel activisten uit de hogescholen gebruiken. Overigens staan de volwassenen, de werknemers, de ouders van leerlingen dikwijls aan de schoolpoorten om aan de ordediensten te vragen daar weg te gaan en op te houden met hun provocaties. En dat is een goeie zaak.
Roland: Het geweld door sommige scholieren verhoogt hert risico dat de publieke opinie zich tegen de beweging keert. Was het echt nodig om de middelbare scholen hierbij te betrekken?
Olivier Besancenot: Ja, iedereen moet meedoen. De jongeren begrijpen dat als de ouderen langer moeten werken, zij minder kansen zullen hebben op de arbeidsmarkt. Door herhaaldelijke politie provocaties denkt de regering de acties te doen ontsporen. Zij wil angst zaaien om op die manier het verzet te stoppen.
Emilien22: Over welke elementen beschikt u om de betogingen van de voorbije dagen te vergelijken met Mei '68? Valt de mogelijkheid van een beweging van hetzelfde type te overwegen en is het wenselijk voor Frankrijk?
Olivier Besancenot: Er bestaat geen model dat men zomaar kan overnemen. Iedere strijd heeft zijn eigenheden en wetmatigheden. Maar ik denk dat een nieuw Mei '68 op maat van de 21ste eeuw niemand slecht zou doen behalve de werkgevers en de regering, maar dat is geen slechte zaak...
Mei '68 was, bovenop de barricades, een algemene staking waar miljoenen mensen plots op het sociaal en politiek toneel verschenen. Het is dat wat wij ook nu nodig hebben.
Thibaud: Stakers die olieraffinaderijen en belangrijke transportassen blokkeren: is dat nog wel staking of gewoon beletten anderen te werken? Staat dat niet dicht bij het idee dat u hebt over 'Revolutionair activisme'?
Olivier Besancenot: Wij maken geen revolutie mee (nog niet!). Wij zitten in een proces van uitbreiding van de stakingen waar radicalisering en verbreding hand in hand gaan. De beweging breidt telkens uit en tezelfdertijd worden de acties radicaler omdat de regering daar op aanstuurt.
Marc: Heeft de NPA een alternatief voor het pensioenplan van de regering? Zo ja,welk?
Olivier Besancenot: De NPA wil niet dat het wetsvoorstel herschreven wordt maar eist simpelweg het intrekken ervan. Wij stellen voor dat de pensioenleeftijd behouden blijft op 60 en dat 37,5 jaar staat voor een volledige loopbaan. Om dat te financieren moeten de bijdragen van het bedrijfsleven verhoogd worden.
3 Procent van het BBP is nodig om het pensioensysteem te financieren volgens de Raad voor de Pensioenen. Dan moet u weten dat ieder jaar 17 procent van de jaarlijkse rijkdom ingepalmd wordt door een minderheid van geprivilegieerden. De rijkdom moet dus verdeeld worden alsook de arbeidstijd door minder lang te werken zodat iedereen aan de slag kan.
Victor: Welke zijn volgens u de sectoren die prioritair moeten belast worden als men de nodige fondsen wil vinden om de pensioenen te financieren?
Olivier Besancenot: De inkomsten uit kapitaal. Overigens verdwijnt er elk jaar 32 miljard euro onder de vorm van vermindering van bijdragen door het bedrijfsleven, zogezegd om werkgelegenheid te scheppen (men ziet met welk succes!). Die vrijstellingen veroorzaken een tekort.
Georges P: Hoe komt het dat u niet bang bent voor de economische gevolgen (terugval van de tewerkstelling, de groei enzovoorts) van de beweging die u organiseert of aanwakkert?
Olivier Besancenot: De huidige economische moeilijkheden zijn niet veroorzaakt door een algemene staking maar door het kapitalisme wiens crisis, die 2 jaar geleden begon, het economisch raderwerk heeft doen stokken. Wij maken een crisis van overproductie mee van heel het systeem in de marxistische betekenis van de term. Ooit zal men wel een nieuw productie- en verbruikssysteem moeten creëren dat in de behoeften van de mensheid zal voorzien.
Etudiant Tokyo: Denkt u dat een referendum een goeie oplossing zou zijn om de zaken weer op orde te krijgen?
Olivier Besancenot: In deze fase van het conflict niet. Het zou de aandacht alleen maar afleiden en een institutioneel vervangmiddel zijn voor de huidige sociale strijd. Als er een meer afdoend middel dan de volgehouden algemene staking bestaat om te winnen dan moet men ons dat zeggen maar ik zie er geen. Op het ogenblik van de privatisering van De Post had de stem van de burger een steun in de strijd kunnen zijn maar ze kan in geen enkel geval de sociale strijd vervangen.
Serena: Op dit ogenblik is er maar weinig mobilisatie bij de studenten. Zouden zij een beslissende rol kunnen spelen?
Olivier Besancenot: Geen paniek, Serena, het komt eraan! Een tiental universiteiten zijn al gemobiliseerd en, inderdaad, het studentenverzet zou een beslissende factor kunnen zijn in de uitbreiding van de beweging.
MatthieuRecu: Het is dus normaal om instellingen te blokkeren en te beletten dat diegenen die willen studeren dat ook doen?
Olivier Besancenot: Dus is het normaal dat ik diegenen die de blokkades doen, steun.
Zbeul: Zijn de acties van de Black Blocs de oplossing eerder dan de traditionele betoging van het vakbondsfront?
Olivier Besancenot: Ik sta eerder aan de kant van het Red Bloc en ben voorstander van een volgehouden algemene staking.
GG: Hoe staat het met een alliantie ter linkerzijde tussen de NPA en het Front de Gauche om op te kunnen wegen tegen de sociaal-democratische PS in de komende jaren?
Olivier Besancenot: Wij zijn voorstander van een groepering van alle anti-kapitalistische krachten op een verenigde en radicale basis en totaal onafhankelijk van de PS. Voor mij is het doel niet de politiek van de PS om te buigen of hen een anti-kapitalistische richting in te duwen (veel geluk!), maar eerder de PS overheersing van links te doorbreken.
Binnen links zijn er twee grote politieke richtingen: één die de markteconomie aanvaardt en een andere die er vanaf wil. Deze twee richtingen zijn binnen eenzelfde regering niet verenigbaar maar we kunnen onze krachten wel bundelen in het verzet tegen rechts zoals dat nu het geval is met het pensioenplan.
Laurent F.: Meneer Besancenot, wanneer denkt u op pensioen te gaan?
Olivier Besancenot: Op 60 en na een volledige loopbaan! Maar weet wel, Laurent, dat ik verder actief zal blijven.
Maroux: En hoever kan deze escalatie gaan?
Olivier Besancenot: Tot de overwinning. De voorwaarden zijn er opdat de beweging rond de pensioenen wint. Het is niet bij voorbaat zo en er zijn nog heel wat obstakels maar objectief gezien breidt het kamp van het verzet verder uit en geraakt de tegenstander geïsoleerd.
De veranderingen binnen de regering verlopen zeer wanordelijk. Tegenover ministers die voor hun ontslag staan kan de straat een beslissende overwinning behalen in deze klassenstrijd. Zoals Che al zei “hasta la victoria siempre!”
Onderwerp gemodereerd door Caroline monnot. Le Monde fr. 19/10/2010
Website: http://grenzeloos.org
| | Voor een nieuw Mei '68 | Grenzeloos - 24.10.2010 15:02
Verklaring van Olivier Besancenot: Voor een nieuw Mei '68
Achter het verzet tegen de hervorming van de pensioenen schuilt een diepe onvrede over de politiek van Sarkozy en zijn regering die voortdurend de werknemers en de zwakkeren in de samenleving aanvalt, de publieke sector vernietigt en voor de rijksten een fiscaal maximumtarief in het leven roept, hen fiscale vrijstellingen en cadeaus geeft, zonder te spreken over de buitengewoon hoge pensioenen en stock options voor een handvol geprivilegieerden.
Sinds op 12 oktober 3,5 miljoen betogers de straat opgingen, heeft de stakingsgolf zich uitgebreid naar de SNCF, de RATP, de raffinaderijen, de havens en naar talrijke scholen. Elders tonen werkonderbrekingen en blokkades aan dat de werknemers vastberaden in de strijd zijn. De jongeren mobiliseren massaal en zijn zeer talrijk aanwezig tijdens de betogingen. Zij hebben begrepen dat hun toekomst op het spel staat. Een algemene uitbarsting van onvrede kondigt zich aan.
Om deze regering die niks anders kent dan misprijzen en repressie om de eenheid tussen werkers en jongeren te verhinderen en met die middelen probeert hen het zwijgen op te leggen, zullen wij sterker moeten zijn dan bij de acties in 1995 en 2003.
Wat wij nodig hebben is een Mei '68 op maat van de 21ste eeuw.
14 october 2010.
Website: http://grenzeloos.org
| |
| aanvullingen | |
