Brief van Olivier uit de gevangenis van Parijs
A - 30.01.2011 10:19
Brief van Olivier, in voorhechtenis vastgehouden sinds 14 januari 2011
Arresthuis La Santé, 21 januari 2011,
We zitten niet in de gevangenis voor tags...
We werden gearresteerd op straat, in de wijk van Belleville, door de BAC [Anti-criminele Brigade]. Twee politiepatrouilles reden rond, en wisten wat ze zochten. In een zak vinden de flikken een spuitbus en onze vingers zijn een beetje te zwart naar hun smaak. We blijven niet lang in het commissariaat, juist lang genoeg voor de blauwen om alle oude dingen uit de kast halen, niet zozeer om ons te doen praten, maar eerder om de druk te verhogen.
In de namiddag van de 13e komen de flikken van de SAT-Criminele Brigade (Anti-Terroristische Sectie) ons halen, met een grijns op hun gelaat. Het is meteen duidelijk dat de tags slechts een onbeduidend detail zijn, een voorwendsel om ons te pakken. “Het is stom, jullie waren rustiger geworden, we gingen ermee stoppen, maar nu hebben jullie alles terug in gang gezet.” Enkele ondervragingspogingen, voor de vorm. Voordien, huiszoekingen om hun archieven van publicaties bij te houden, de dingen overhoop te halen. In de kantoren praten opgehangen papiertjes over klachten, ingediend door het Rode Kruis. Onze ogen zijn snel gefixeerd. In het commissariaat van het 20e arrondissement spraken de flikken al van een uitzonderlijke vergadering tussen elkaar, na een telefoontje van de gerechtelijke politie, over beschadigingen op verschillende lokalen van het Rode Kruis in parijs, in de nacht van 11 op 12 januari. Andere tags viseerden het Justitie – en Gerechtshuis in het 10e arrondissement. De Anti-Terroristische Sectie in de weer voor tags? Er klopt hier iets niet. De nacht van onze arrestatie waren het tags met woorden van solidariteit met de revoltes van de laatste weken in Tunesië, Algerije, tegen de Staat, of hij nu dictatoriaal of democratisch is. We worden daarvoor ondervraagd, maar ook over de tags van de nacht ervoor, met als voorwendsel dat de thema's nauw verbonden zouden zijn (het is waar dat weinig mensen hun vijandigheid tegen de Staat uitdrukken...), en dat uitdrukkingen zoals « Crève l’Etat » in de twee gevallen zouden terugkomen.
Voorbij deze specifieke feiten verwijten ze ons vooral dat we onze activiteiten verder zetten, dat we deelnemen aan strijden, en dus banden van medeplichtigheid en vriendschap smeden tijdens deze strijden. In deze context heeft een gevangenisstraf voor het schenden van de juridische controle, die twee van ons verboden om elkaar te zien en te communiceren, als duidelijk doel om elke vorm van informele strijd en organisatie die ontsnapt aan haar democratisch kader en haar sociale controle uit te wissen.
Het delict van 'vereniging van misdadigers', ook al werd ze niet formeel vermeld in onze zaak, blijft de obsessie van diegenen die van elk feit gebruik maken, zelfs zo “onbeduidend” als tags, rookbommen, affiches, om ze te doen passen in het model van de “anarcho-autonome invloedssfeer”: een zeer praktische constructie om de enen van elkaar te scheiden, de anderen te terroriseren, eventueel de “leiders” te scheiden van de “sympathisanten”, de “theoretici” en “afficheplakkers”, “voorbereiders” en “uitvoerders”, soit, volgens het autoritaire en hiërarchische model van de samenleving die we bestrijden, die ons op alle vlakken doet walgen. Deze soort drukkingsmiddelen, op een moment waarop sommige strijden, tegen gesloten centra en elke vorm van opsluiting bijvoorbeeld, niet meer lijken vooruit te komen, doen dienst als “voorzorgsmaatregel”, om zo elk spoor van conflictualiteit tegen wat ons overheerst in de kiem te smoren. De regelmatige klachten van het Rode Kruis maken volledig deel uit van dit flikkenoffensief, en laten geen kans links liggen om met deze laatsten samen te werken. Hand in hand voor het beheer van gevangenissen, hand in hand met de repressie van anti-autoritaire strijden. Een laagje verf voor deze humanitairen met bloed aan hun handen is anders niet erg duur betaald...
Voorbij deze of gene praktijk of middel dat in de strijd gehanteerd wordt (want er worden zowel brandstichtingen als doelgerichte vernielingen, simpele beschadigingen, collectieve bezettingen,... aangehaald), is het de strijd zelf en wat ze draagt op het vlak van verlangens en perspectieven (een wereld zonder uitbuiting, zonder poen, zonder gevangenissen, zonder Staat) die de macht wil verstikken. Dat is allesbehalve een gevolg van een staat of “uitzonderingswetten”. Vrijheid en democratie hebben niets met elkaar te maken. Je moet al een echte leugenaar zijn om het tegengestelde te beweren. Wat hen de keel uithangt is dat onze woede, onze revoltes, en onze strijden niets te eisen hebben, niets toe te geven, niets te verloochenen, niets te bedelen. Dat laten we graag over aan de professionelen en opportunisten van de politiek. Op dezelfde manier zijn onze vriendschappen, onze affiniteiten niet verhandelbaar. De vrijheid die we willen is onvoorwaardelijk.
Een slogan van de revolte in Kabylië zei: “Jullie kunnen ons niet doden, wij zijn al dood.” De Staat kan ons ook in de gevangenis gooien, maar de sociale verhoudingen die bestaan sluiten ons al op. Er is één iets dat we niet vergeten: we hebben maar één leven.
Om samen te vatten: “geen vrijheid voor de vijanden van de macht”, zeggen zij.
Wij antwoorden: “geen vrede voor de vijanden van de vrijheid”.
Olivier
Maison d’arrêt de la Santé Daniel SAYAG N° d’écrou : 293 350 42 rue de la Santé 75 674 Paris cedex 14
Maison d’arrêt de la Santé Olivier TOUSSAINT N° d’écrou : 293 348 42 rue de la Santé 75 674 Paris cedex 14
en vor ze inglish...
Prison La Santé
21/01/2010
We are not in jail for graffities
We have been arrested in the street, in the Belleville district, by the BAC (brigade against criminality). Two patrols were turning knowing what they were looking for. In a bag, the cops found a spray and our fingers were a bit too dark for their taste. Our passage to the police station was not long, just enough for the cops to get out all their outfit of old tricks, less to force us to talk than to pressure. In the afternoon of 13, those of the SAT-Criminal Brigade (anti-terrorist section of the criminal brigade) pick us up, smiling. Therefore it is quite clear that the graffities will be only one insignificant detail, a pretext to bring us down
"Too bad, you had subsided, we went away with all that, but now you've relauch everything ." Some attempts to auditions for the form. Before that, houses searches to update their publication archives, to put a little mess. In offices, beamed notes inform us of complaints by the Red Cross. We quickly fixed. Already in the police station of the twentieth district the cops were talking to a special meeting among them after a call from 36 Quai des Orfevres [judiciairy police] about the degradation of several locals of Red Cross in Paris, the night of January 11 to 12 . Other graffities targeted the house of Justice and Law, in the tenth district. Anti-Terrorist Section on their teeth for graffities? There is something wrong there. The night of our arrest, graffities have benn spraid with messages of solidarity with the revolt these recents weeks in Tunisia, Algeria, against the state, whether democratic or dictatorial. So asked us question about this, but also graffities the night before, claiming that the subject would be the same (it's true that very few people show their hostility to the state ...) and that expressions like "death to the State" have been found in both cases
Beyond these specific facts, they blame us for the continuity of polical activities, our participation in fights, and thus complicity links and friendship forged during these struggles. In this context, the prison to punish a violation of judicial control which forbade , for two of us, to see and communicate clearly intended to destroy all forms of struggle and organization, beyond the informal democratic framework and its social control.
The criminal conspiracy as a charge, even if it's not formally mentioned in our case remains the obsession of those who seize on any fact, even as "trivial" as graffities, smoke bombs, posters to fit them into the mold "anarcho-autonomous" A good building practice, for each separate force, terrorizing the others, taking apart possibly the "leaders" of the "supporters", "theorists" and "Billposters" "pickers" and "performers" writ in authoritarian and hierarchical model is that of society as we're fighting, and that disgusts us in every way. This kind of pressure surges, in time where some struggles against detention centers and all forms of confinement, for example, seems to be marking time, act as a "precautionary principle" to nip in the bud any attempt of conflict against what dominates us. The regular complaints from the Red Cross participate fully in this cops's offensive, not losing an opportunity to collaborate with them. Hand in hand for the management of prisons, hand in hand in the suppression of anti-authoritarian struggles. A little paint for these humanitarians with red hands, it's not a heavy price to pay ...
Beyond the particular practices and means used in the fight (since both are mentioned fires, destruction targeted, degradation simple, collectives occupations...) it's the struggle itself and what it is in terms of desires and perspectives (a world without exploitation, without money, without prisons, without a state) that wants to stifle. This is anything but the consequence of a state, or "emergency laws". Freedom and democracy have nothing to do together. It must be quite a liar for saying the opposite. What piss them of is that our rage, our revolt and our struggles have nothing to claim, to concede nothing, nothing to deny, nothing to beg. We leave all that happy to the professional and opportunistic politics. Similarly, our friendships, our affinities are not negotiable. The freedom we want is unconditional.
A slogan of the revolt in Kabylia said:
"You can not kill us, we're already dead."
The State may also fuck us in jail, but the existing social relations already lock us up.
One thing that we do not forget: we have only one life.
Summarized: "No freedom for the enemies of power," they tell us.
We say "no peace for the enemies of freedom."
Olivier
 http://actforfreedomnow.blogspot.com/
|
