ik schreef de reactie die in ging op 'het valt allemaal wel mee'. Ik weet niet precies waar alle anderen allemaal op reageren, maar het was in elk geval niet als op de borst klopperij bedoeld, noch wil ik bagetelliseren wat deze ex arrestant, of andere arrestanten of gevangenen meemaken. Wat is een politiek gevangene? Ik zat meermalen in de een of andere vrouwenbajes, het kan zijn dat er verschil is met mannenbajes, en ook is het zo dat de bajessen van regime verschillen, dat het beleid van de directeur verschilt etc. De vrouwenbajes Nieuwersluis wordt door de meeste vrouwen gezien als de ergste, er wordt bv. het meeste geïsoleerd. Ik weet niet of dat zo is, ik belandde zelf in Zwolle in de iso voor tweepersoonscel weigeren. In de betreffende iso afdeling overleed een jaar later een man omdat hij ziek was en de bewaking geen zin had om naar die afdeling toe te gaan toen hij belde.... Enfin, of het stoer is of heldhaftig, het zal me wat. Het gaat mij niet daarom, de verhalen van 'binnen' moeten naar 'buiten'. Ik sprak daar vrouwen die daar net zomin thuishoorden als ik, de activist. Vrouwen die slachtoffer waren van gewelddadig vriendje en eindelijk zelf een mes hadden gepakt, vrouwen die slachtoffer waren van zgn. loverboys en hun daden gingen bekennen uit angst, vrouwen die erin geluist waren met drugs over de grens, verslaafden die er keer op keer binnen kwamen en zich telkens weer voornamen om nu echt af te kicken (wat niet lukte, een van hen kwam ik een jaar later tegen in Utrecht, en was duidelijk toch weer verslaafd geraakt). Nu ja, het valt heel goed te stellen dat ook zij politieke gevangenen zijn, want te pakken genomen door een systeem dat alleen op straffen uit is en niet op helpen en voorkomen.
Punt dat ik vooral wilde maken is: als je 'binnen' komt, verwacht dan repressie. Leg contact met de anderen, blijf vooral jezelf en laat je niet duf maken, trek je eigen plan om die tijd goed te benutten. Als activist kun je de bajes zien als een andere plek om je strijd voort te zetten, en geloof me: er is daar genoeg werk aan de winkel! De strijd 'binnen' is anders dan 'buiten', want repressie is onmiddelijk en zonder aarzeling. Tuurlijk kun je er óók fluitend doorheen, door de brave gevangene te zijn, te gaan werken, niks te weigeren, op alles ja en amen te zeggen en vooral niet op te vallen. Voor mijzelf als activist geldt dat ik dat niet kan. Ik kan dat 'buiten' niet, ik kan dat 'binnen' ook niet. Ik neem mezelf namelijk mee naar binnen, zo simpel is het. Er is vast ook wel een middenweg. Ieder doet wat hij of zij het beste kan gegeven de omstandigheden. Hoe dan ook, als je 'binnen' komt, veel sterkte en laat je niet gek maken.
vervolg op eerdere reactie
ik schreef de reactie die in ging op 'het valt allemaal wel mee'. Ik weet niet precies waar alle anderen allemaal op reageren, maar het was in elk geval niet als op de borst klopperij bedoeld, noch wil ik bagetelliseren wat deze ex arrestant, of andere arrestanten of gevangenen meemaken. Wat is een politiek gevangene? Ik zat meermalen in de een of andere vrouwenbajes, het kan zijn dat er verschil is met mannenbajes, en ook is het zo dat de bajessen van regime verschillen, dat het beleid van de directeur verschilt etc. De vrouwenbajes Nieuwersluis wordt door de meeste vrouwen gezien als de ergste, er wordt bv. het meeste geïsoleerd. Ik weet niet of dat zo is, ik belandde zelf in Zwolle in de iso voor tweepersoonscel weigeren. In de betreffende iso afdeling overleed een jaar later een man omdat hij ziek was en de bewaking geen zin had om naar die afdeling toe te gaan toen hij belde.... Enfin, of het stoer is of heldhaftig, het zal me wat. Het gaat mij niet daarom, de verhalen van 'binnen' moeten naar 'buiten'. Ik sprak daar vrouwen die daar net zomin thuishoorden als ik, de activist. Vrouwen die slachtoffer waren van gewelddadig vriendje en eindelijk zelf een mes hadden gepakt, vrouwen die slachtoffer waren van zgn. loverboys en hun daden gingen bekennen uit angst, vrouwen die erin geluist waren met drugs over de grens, verslaafden die er keer op keer binnen kwamen en zich telkens weer voornamen om nu echt af te kicken (wat niet lukte, een van hen kwam ik een jaar later tegen in Utrecht, en was duidelijk toch weer verslaafd geraakt). Nu ja, het valt heel goed te stellen dat ook zij politieke gevangenen zijn, want te pakken genomen door een systeem dat alleen op straffen uit is en niet op helpen en voorkomen.
Punt dat ik vooral wilde maken is: als je 'binnen' komt, verwacht dan repressie. Leg contact met de anderen, blijf vooral jezelf en laat je niet duf maken, trek je eigen plan om die tijd goed te benutten. Als activist kun je de bajes zien als een andere plek om je strijd voort te zetten, en geloof me: er is daar genoeg werk aan de winkel! De strijd 'binnen' is anders dan 'buiten', want repressie is onmiddelijk en zonder aarzeling. Tuurlijk kun je er óók fluitend doorheen, door de brave gevangene te zijn, te gaan werken, niks te weigeren, op alles ja en amen te zeggen en vooral niet op te vallen. Voor mijzelf als activist geldt dat ik dat niet kan. Ik kan dat 'buiten' niet, ik kan dat 'binnen' ook niet. Ik neem mezelf namelijk mee naar binnen, zo simpel is het. Er is vast ook wel een middenweg. Ieder doet wat hij of zij het beste kan gegeven de omstandigheden. Hoe dan ook, als je 'binnen' komt, veel sterkte en laat je niet gek maken.