Het idee van een breed ingnorante massa (de mensen die het da niet uitzoeken) als tegestelling tot een paar verlichte vrijheidsstrijders (de vermeente indy lezers en poster) is naar en elitair maar vooral onjuist en misleidend. Maar het is wel een typisch voorbeeld van zo een propagandistische stelling die, als men ze ongefilterd consumeert, tot precies de aan paranoia grensende attitude van uitsluiting van buitenstaanders leidt, zoals de onderzoekers die in hun originele post aanhalen.
Veel politieke groepen maken soortgelijke inschattingsfouten en de linkse kerk is er notoir erbij. Men is dan overtuigd dat potentiele doelgroep voor de eigen ideen dommer en ingoranter dat men zelf en dat daarom de (taal en vorm van de) eigen boodschap zo gesimplificeerd moet worden dat deze 'dommen' het dan geloven. Gezien het feit dat de meesten helemaal niet zo achterlijk zijn (een paar zitten er wel altijd bij, pss de zelfde percentage dan in de eigen klup dan), worden zulke pogingen makkelijk als cynisch en oneerlijk ontmaskert.
Het grootste probleem ermee is echter niet de eruitvlooiende vermeende simplificatie voor anderen, maar de reductie van reflectie op complexe samehangen, tot heilige principes die zo makkelijk te snappen zijn dat men ze zelf graag wil geloven. Iedereen die dan dat soort spelletetje niet wenst mee te spelen en blijft doorvragen wordt toenemend als bedreiging vooral voor de eigen overtuiging waargenomen.
Dit verklaard dat ook zo een beetje de grensen van bereik van Indy in haar tegewoordige vorm. Even goed is dat waar voor de ideen van radicaal links in het algemeen. Of te wel: het niet deelnemen aan de interactieve competie van ideen in de breede publieke opinie met als excuus dat het een schijncompetie is, leidt tot isolatie van de eigen stellingen als 'te radicaal' (als het goed gaat) en 'gek' (meestal)
De slimmen en de dommen ...
Het idee van een breed ingnorante massa (de mensen die het da niet uitzoeken) als tegestelling tot een paar verlichte vrijheidsstrijders (de vermeente indy lezers en poster) is naar en elitair maar vooral onjuist en misleidend. Maar het is wel een typisch voorbeeld van zo een propagandistische stelling die, als men ze ongefilterd consumeert, tot precies de aan paranoia grensende attitude van uitsluiting van buitenstaanders leidt, zoals de onderzoekers die in hun originele post aanhalen.
Veel politieke groepen maken soortgelijke inschattingsfouten en de linkse kerk is er notoir erbij. Men is dan overtuigd dat potentiele doelgroep voor de eigen ideen dommer en ingoranter dat men zelf en dat daarom de (taal en vorm van de) eigen boodschap zo gesimplificeerd moet worden dat deze 'dommen' het dan geloven. Gezien het feit dat de meesten helemaal niet zo achterlijk zijn (een paar zitten er wel altijd bij, pss de zelfde percentage dan in de eigen klup dan), worden zulke pogingen makkelijk als cynisch en oneerlijk ontmaskert.
Het grootste probleem ermee is echter niet de eruitvlooiende vermeende simplificatie voor anderen, maar de reductie van reflectie op complexe samehangen, tot heilige principes die zo makkelijk te snappen zijn dat men ze zelf graag wil geloven. Iedereen die dan dat soort spelletetje niet wenst mee te spelen en blijft doorvragen wordt toenemend als bedreiging vooral voor de eigen overtuiging waargenomen.
Dit verklaard dat ook zo een beetje de grensen van bereik van Indy in haar tegewoordige vorm. Even goed is dat waar voor de ideen van radicaal links in het algemeen. Of te wel: het niet deelnemen aan de interactieve competie van ideen in de breede publieke opinie met als excuus dat het een schijncompetie is, leidt tot isolatie van de eigen stellingen als 'te radicaal' (als het goed gaat) en 'gek' (meestal)