Beste nn (blijft vervelend communiceren zo), ik heb alle vier de artikelen doorgelezen, maar sorry, ik kan het nog steeds niet met je eens zijn.
Het eerste tegenargument staat notabene in één van de door jou genoemde artikelen zelf: "De Amerikaanse filosoof Christina Hoff Sommers stelde in 2001 al in haar boek ‘De oorlog tegen jongens’ dat misplaatst feminisme onze jongens schade toebrengt, en wel als volgt: onder invloed van dit feminisme is de afgelopen jaren veel aandacht besteed aan de meisjes. Zoveel, dat jongens het nu academisch gezien minder goed doen dan die meisjes. Het schoolsysteem is volgens haar vervrouwelijkt en biedt nu geen ruimte meer voor ‘gezond jongensgedrag’. In plaats daarvan worden ‘lastige’ jongens overgeplaatst naar het speciaal onderwijs of van school gestuurd. Wetenschappelijk bewijs voor haar stellingen bleek echter nauwelijks voorhanden." (Tweede link)
Jouw stellingen zijn een vrijwel letterlijke herhaling van die van Hoff Sommers, waarvoor dus geen wetenschappelijke onderbouwing is.
In de artikelen is de gemeenschappelijke stelling dat gedrag zoals stoeien, slopen, beweging die hoort bij de grove motoriek en luidruchtig zijn 1) als storend of onaangepast wordt ervaren en wordt afgeremd en 2) als jongensachtig wordt gedefinieerd. Vanuit die stelling wordt de conclusie getrokken dat jongens teveel worden ingeperkt en dat er meer mannelijk personeel in de kinderopvang moet komen.
Ik vind dat nogal kort door de bocht.
Ik ben het helemaal eens met de constatering dat bovengenoemd gedrag ten onrechte als storend of onaangepast wordt ervaren en dat het meer wordt ingeperkt dan gezond is voor de ontwikkeling van een kind. Gedrag zoals dit is - net als de tegenhangers hiervan - broodnodig voor een goeie ontwikkeling, voor het onderzoeken van jezelf en de wereld om je heen, voor het verkennen en uitproberen van mogelijkheden en grenzen. Dus ja, lang leve de 'sloopdoos', zoals die bijvoorbeeld in het derde artikel wordt genoemd.
Ik vind het alleen nogal kortzichtig om dit gedrag als 'jongensachtig' te bestempelen. JA NATUURLIJK zijn er behalve fysieke verschillen ook neurologische verschillen tussen jongens en meisjes. Maar die oorspronkelijke verschillen worden vanaf dag 1 van de geboorte onevenredig uitvergroot en dán pas ontstaat er een vertrokken beeldvorming en stereotypering, met alle kwalijke gevolgen voor beide kanten van dien.
Ik ben dan ook eerder geneigd om te zeggen dat het inperken en pathologiseren van geëxternaliseerd gedrag schadelijk is voor álle kinderen, ongeacht of het nu jongens of meisjes zijn. Ook de oplossing om meer mannelijk personeel in de zorg en het onderwijs aan te trekken lijkt mij een beetje teveel op symptoombestrijding. Het zou goed zijn als de genderverdeling in die sectoren evenwichtiger is (dus ja, meer mannen, goed plan), maar het lijkt me ook een goed idee als het gedrag dat in je artikelen beschreven wordt, sowieso door iedere volwassene in die sector weer meer in waarde hersteld wordt en de ruimte krijgt.
Wat betreft jouw stelling dat jonge mannen 'slachtoffer' zijn van wat jij rare indoctrinaties noemt, denk ik dat dat wel meevalt. Als het überhaupt al zo is, dan komen al die jonge mannen daar kennelijk prima overheen, gezien de nog steeds ingebakken verheerlijking van macho-gedrag in de volwassen maatschappij.
Tot slot: inhoudelijke discussies, graag. Het is een beetje jammer als je dat afdoet als een 'woordspelletje' of semantisch mierenneuken. Jij en ik kunnen niet in elkaars hoofd kijken en gedachten lezen. Dus we kunnen niet buiten taal als we onderwerpen willen uitdiepen, met elkaar in discussie willen en visies willen uitwisselen. Ik zie dit niet als één of ander debat wat ik op taalkundig niveau graag wil winnen of zo, maar als we concepten willen uittesten en naast elkaar leggen, dan is taal wel het enige middel dat dat mogelijk maakt.
sowieso de verkeerde plank voor ogen hebben
Beste nn (blijft vervelend communiceren zo), ik heb alle vier de artikelen doorgelezen, maar sorry, ik kan het nog steeds niet met je eens zijn.
Het eerste tegenargument staat notabene in één van de door jou genoemde artikelen zelf: "De Amerikaanse filosoof Christina Hoff Sommers stelde in 2001 al in haar boek ‘De oorlog tegen jongens’ dat misplaatst feminisme onze jongens schade toebrengt, en wel als volgt: onder invloed van dit feminisme is de afgelopen jaren veel aandacht besteed aan de meisjes. Zoveel, dat jongens het nu academisch gezien minder goed doen dan die meisjes. Het schoolsysteem is volgens haar vervrouwelijkt en biedt nu geen ruimte meer voor ‘gezond jongensgedrag’. In plaats daarvan worden ‘lastige’ jongens overgeplaatst naar het speciaal onderwijs of van school gestuurd. Wetenschappelijk bewijs voor haar stellingen bleek echter nauwelijks voorhanden." (Tweede link)
Jouw stellingen zijn een vrijwel letterlijke herhaling van die van Hoff Sommers, waarvoor dus geen wetenschappelijke onderbouwing is.
In de artikelen is de gemeenschappelijke stelling dat gedrag zoals stoeien, slopen, beweging die hoort bij de grove motoriek en luidruchtig zijn 1) als storend of onaangepast wordt ervaren en wordt afgeremd en 2) als jongensachtig wordt gedefinieerd. Vanuit die stelling wordt de conclusie getrokken dat jongens teveel worden ingeperkt en dat er meer mannelijk personeel in de kinderopvang moet komen.
Ik vind dat nogal kort door de bocht.
Ik ben het helemaal eens met de constatering dat bovengenoemd gedrag ten onrechte als storend of onaangepast wordt ervaren en dat het meer wordt ingeperkt dan gezond is voor de ontwikkeling van een kind. Gedrag zoals dit is - net als de tegenhangers hiervan - broodnodig voor een goeie ontwikkeling, voor het onderzoeken van jezelf en de wereld om je heen, voor het verkennen en uitproberen van mogelijkheden en grenzen. Dus ja, lang leve de 'sloopdoos', zoals die bijvoorbeeld in het derde artikel wordt genoemd.
Ik vind het alleen nogal kortzichtig om dit gedrag als 'jongensachtig' te bestempelen. JA NATUURLIJK zijn er behalve fysieke verschillen ook neurologische verschillen tussen jongens en meisjes. Maar die oorspronkelijke verschillen worden vanaf dag 1 van de geboorte onevenredig uitvergroot en dán pas ontstaat er een vertrokken beeldvorming en stereotypering, met alle kwalijke gevolgen voor beide kanten van dien.
Ik ben dan ook eerder geneigd om te zeggen dat het inperken en pathologiseren van geëxternaliseerd gedrag schadelijk is voor álle kinderen, ongeacht of het nu jongens of meisjes zijn. Ook de oplossing om meer mannelijk personeel in de zorg en het onderwijs aan te trekken lijkt mij een beetje teveel op symptoombestrijding. Het zou goed zijn als de genderverdeling in die sectoren evenwichtiger is (dus ja, meer mannen, goed plan), maar het lijkt me ook een goed idee als het gedrag dat in je artikelen beschreven wordt, sowieso door iedere volwassene in die sector weer meer in waarde hersteld wordt en de ruimte krijgt.
Wat betreft jouw stelling dat jonge mannen 'slachtoffer' zijn van wat jij rare indoctrinaties noemt, denk ik dat dat wel meevalt. Als het überhaupt al zo is, dan komen al die jonge mannen daar kennelijk prima overheen, gezien de nog steeds ingebakken verheerlijking van macho-gedrag in de volwassen maatschappij.
Tot slot: inhoudelijke discussies, graag. Het is een beetje jammer als je dat afdoet als een 'woordspelletje' of semantisch mierenneuken. Jij en ik kunnen niet in elkaars hoofd kijken en gedachten lezen. Dus we kunnen niet buiten taal als we onderwerpen willen uitdiepen, met elkaar in discussie willen en visies willen uitwisselen. Ik zie dit niet als één of ander debat wat ik op taalkundig niveau graag wil winnen of zo, maar als we concepten willen uittesten en naast elkaar leggen, dan is taal wel het enige middel dat dat mogelijk maakt.