Je merkt op verschillende manieren dat de politici
weten dat de parlementsverkiezingen niet meer dan een toneelstuk zijn.
Zij weten nu al welk volgend kabinet er komt.
Ongeacht de verkiezingsuitslag.
We bevinden ons in THE RACE TO THE BOTTOM.
De PvdA gebruikt deze term te pas en te onpas
en lijkt zich bewust van de politieke teloorgang internationaal
maar werkt er vervolgens vrolijk aan mee.
Het falen van de sociaal-democratie op Europees niveau
is een belangrijke reden
van de opkomst van extreem-rechts in Europa.
Binnen de verhoudingen van het parlement is het niet meer mogelijk
een progressieve, linkse regering te vormen.
Alle stromingen in het buitenland, die deze indruk wel wekten,
vielen allen door de mand als vazalten van het grootkapitaal.
Zo was het optreden van Bernie Sanders in de USA slechts bedoeld
om de radicalisering van de Amerikaanse arbeidersklasse
in veilige banen te leiden met een stem op de Democratische Partij.
De Democratische Partij is er, net als de Republikeinen,
slechts namens het grootkapitaal.
1. Het CDA wil in een volgend kabinet mogelijk wederom
dramatische afbraak maatregelen nemen, waarbij de PVV
hen niet opnieuw een strobreed in de weg legt.
2. D'66 zei bij monde van Pechtold over een volgend kabinet:
"Ik ben bereid tot het nemen van impopulaire maatregelen."
M.a.w. ik ben bereid de gewone bevolking nog verder in de shit te duwen.
3. De VVD die bij monde van Zijlstra ook al aan een volgend
kabinet dacht met daarin zeker CDA en VVD.
Aangevuld met 1 of meer andere partijen.
4. De PVV die heeft aangegeven ook te willen regeren in een rechtse coalitie.
Het blijft een grote shock dat politieke partijen ons een halve eeuw
voor de gek hebben gehouden en nu pas hun ware aard laten zien.
D66 is daarvan een prachtig voorbeeld maar het geldt zeker ook
voor CDA, VVD en PvdA.
De Nederlandse arbeidersklasse zit weer in dezelfde situatie
als Henk Sneevliet in 1935.
Sneevliet, hij was notabene parlementslid,
begreep dat de arbeidersklasse verraden wordt door alle politieke partijen
in het parlement en ook verraden wordt door de vakbonden.
Hij begreep dat de arbeidersklasse zich onafhankelijk van het parlement
dient te organiseren met een eigen socialistische arbeiderspartij.
Volgend kabinet
Je merkt op verschillende manieren dat de politici
weten dat de parlementsverkiezingen niet meer dan een toneelstuk zijn.
Zij weten nu al welk volgend kabinet er komt.
Ongeacht de verkiezingsuitslag.
We bevinden ons in THE RACE TO THE BOTTOM.
De PvdA gebruikt deze term te pas en te onpas
en lijkt zich bewust van de politieke teloorgang internationaal
maar werkt er vervolgens vrolijk aan mee.
Het falen van de sociaal-democratie op Europees niveau
is een belangrijke reden
van de opkomst van extreem-rechts in Europa.
Binnen de verhoudingen van het parlement is het niet meer mogelijk
een progressieve, linkse regering te vormen.
Alle stromingen in het buitenland, die deze indruk wel wekten,
vielen allen door de mand als vazalten van het grootkapitaal.
Zo was het optreden van Bernie Sanders in de USA slechts bedoeld
om de radicalisering van de Amerikaanse arbeidersklasse
in veilige banen te leiden met een stem op de Democratische Partij.
De Democratische Partij is er, net als de Republikeinen,
slechts namens het grootkapitaal.
1. Het CDA wil in een volgend kabinet mogelijk wederom
dramatische afbraak maatregelen nemen, waarbij de PVV
hen niet opnieuw een strobreed in de weg legt.
2. D'66 zei bij monde van Pechtold over een volgend kabinet:
"Ik ben bereid tot het nemen van impopulaire maatregelen."
M.a.w. ik ben bereid de gewone bevolking nog verder in de shit te duwen.
3. De VVD die bij monde van Zijlstra ook al aan een volgend
kabinet dacht met daarin zeker CDA en VVD.
Aangevuld met 1 of meer andere partijen.
4. De PVV die heeft aangegeven ook te willen regeren in een rechtse coalitie.
Het blijft een grote shock dat politieke partijen ons een halve eeuw
voor de gek hebben gehouden en nu pas hun ware aard laten zien.
D66 is daarvan een prachtig voorbeeld maar het geldt zeker ook
voor CDA, VVD en PvdA.
De Nederlandse arbeidersklasse zit weer in dezelfde situatie
als Henk Sneevliet in 1935.
Sneevliet, hij was notabene parlementslid,
begreep dat de arbeidersklasse verraden wordt door alle politieke partijen
in het parlement en ook verraden wordt door de vakbonden.
Hij begreep dat de arbeidersklasse zich onafhankelijk van het parlement
dient te organiseren met een eigen socialistische arbeiderspartij.