We zijn vast geroest in een oud patroon waarin we denken dat als we gewoon 'vreedzaam' zijn, en een demo netjes in aangekondigt dat het dan wel 'goed zal lopen'. en als we dan omsingelt zijn zeggen we 'achja, ook te verwachten voor ...'
een demo is niet meer 'net zoals vroeger' waarin men ging demonstreren tegen oorlog, of tegen de neutronenbom, een rondje liep en dan gaan we nog een biertje doen in de kroeg.
Wat we doen is onszelf in een voorspelbare positie zetten, waarin de politie na jaren ervaring gewoon een protocol volgt. er is geen speelveld meer, op het moment dat we bij elkaar staan en we zijn gevordert is het gewoon schaakmat. simpel zat, ik heb er ook geen oplossing voor maar ik denk echt dat we nieuwe manieren van actie voeren moeten gaan uitvinden/toepassen, want al kunnen we leuk liedjes met elkaar zingen in de bus, als dit een paar keer per jaar gebeurd dan gaan demos niet meer momenten zijn waarin we met een tevreden en empowered gevoel naar huis gaan, maar waarin we aan het bedenken zijn of we wel of niet fysio in onze zorgverzekering hebben, en we ons verslagen voelen. Ik wil niet dat de repressie ervoor zorgt dat we ons machteloos voelen. Hoe kunnen niet in de fuik lopen, hoe kunnen we minder voorspelbaar zijn?
We zijn vast geroest in een
We zijn vast geroest in een oud patroon waarin we denken dat als we gewoon 'vreedzaam' zijn, en een demo netjes in aangekondigt dat het dan wel 'goed zal lopen'. en als we dan omsingelt zijn zeggen we 'achja, ook te verwachten voor ...'
een demo is niet meer 'net zoals vroeger' waarin men ging demonstreren tegen oorlog, of tegen de neutronenbom, een rondje liep en dan gaan we nog een biertje doen in de kroeg.
Wat we doen is onszelf in een voorspelbare positie zetten, waarin de politie na jaren ervaring gewoon een protocol volgt. er is geen speelveld meer, op het moment dat we bij elkaar staan en we zijn gevordert is het gewoon schaakmat. simpel zat, ik heb er ook geen oplossing voor maar ik denk echt dat we nieuwe manieren van actie voeren moeten gaan uitvinden/toepassen, want al kunnen we leuk liedjes met elkaar zingen in de bus, als dit een paar keer per jaar gebeurd dan gaan demos niet meer momenten zijn waarin we met een tevreden en empowered gevoel naar huis gaan, maar waarin we aan het bedenken zijn of we wel of niet fysio in onze zorgverzekering hebben, en we ons verslagen voelen. Ik wil niet dat de repressie ervoor zorgt dat we ons machteloos voelen. Hoe kunnen niet in de fuik lopen, hoe kunnen we minder voorspelbaar zijn?