Ikzelf denk dat het eerder zinniger is, het arbeidsethos zelf ter discussie te (gaan) stellen. Ik bedoel, het moge duidelijk zijn, dat men "ons" niet meer nodig heeft. Alle tekenen wijzen daarop. De zogenaamde "crisis" die ons nu door de strot wordt gepushed, is eigenlijk helemaal geen crisis, maar een herstructurering van het kapitaal. De derde wereld is geplunderd zodat het grootschalig plunderen hier nu moet beginnen; kleinschalig was het natuurlijk al langer bezig. De globalisering komt thuis!
De flexibilisering van de arbeid is, beziend in dat licht, voor "hun" de manier om van "ons" af te geraken, want diezelfde flexibilisering van de arbeid draagt er toe bij "ons" te gebruiken als men "ons" nodig heeft en te dumpen als men "ons" niet meer kan gebruiken. Maar daarbij wordt er niet of nauwelijks gekeken naar wàt voor soort arbeid men "ons" laat doen, of die arbeid bijdraagt aan of juist niet bijdraagt aan "onze" samenleving doet (en heeft dat nauwelijks gedaan ook in het verleden) -schijnbaar- niet ter zake.
Als voorbeeld wil ik de reclame-industrie noemen. Al wat daar "geproduceerd" wordt, is nòg meer vervuiling op zowel fysiek als mentaal vlak. Echter, in het kader van de economie is het werken (lees slaaf zijn van...) het "doel" op zich, dus dàt die reclame-industrie niets nada njet bijdraagt aan "onze" samenleving zelf, wordt niet in vraag gesteld zelfs. Erger, het werken in die reclame-industrie wordt als "zinnige" arbeid ervaren zelfs, men "verdient" zijn / haar eigen centjes om te overleven (want het kan -nog- nauwelijks leven genoemd worden, wat "we" momenteel doen). Gaan "we" echter alle onzinnige arbeid aan de kaak stellen, gegarandeerd dat er meer werklozen (en dus nuttelozen, want niet meer uit te buiten en op een hongerloontje gezet, in het gunstigste geval) bijkomen.
Want het is al langer zo, dat "we" eigenlijk helemaal niet meer nodig zijn, binnen deze grandioze ecologische catastrofe, die er zich onder onze ogen aan het afspelen is. De ecologische catastrofe, die geleid wordt door het internationaal opererend kapitaal, die niets ontziend her en der een paar lijken meer of minder niet lijkt te interesseren, laat staan dat "men" zich interesseert in het andere leven dat er zich op deze aarde bevind. Zeg nou zelf, wat is de waarde van een mensenleven? Wat is de waarde van àl wat groeit en bloeit op deze aarde? Ja, "we" hebben alleen maar waarde als we maar consumeren. En om te consumeren zullen we eerst moeten zwoegen, werken, slaaf spelen. Ook het andere leven op aarde heeft alleen maar nut, als het maar economisch gewin oplevert.
"Warum arbeit", kunnen "we" onszelf gaan afvragen. "Arbeit" om iets in stand te houden wat niet "ons" leven leven is en nooit voor "ons" leven bedoeld is? "Arbeit" die alleen maar een bijdrage levert om "onze" aarde nòg sneller de vernietiging in te helpen? En bewust gebruikte ik de Duitse term voor arbeid, daar deze een duidelijkere negatieve bijklank heeft dan de Nederlandse term; de Duitse term verwijst naar nazi-Duitsland namelijk). Je -schrijver van het bovenstaande artikel "tijdelijke contracten onderwijssector" waar ik op reageer- haalt aan (vraagt) om meer solidariteit omtrent je geconstateerde misstanden in de onderwijssector, maar sta je er ook bij stil, dat daar waar je feitelijk solidariteit voor vraagt, eigenlijk een vraag is om "hen" te steunen?
Zeker binnen de hedendaagse ROC's leert men niet meer zèlf(bepaald) te leven, men leert te overleven in een wereld die, zoals gesteld, er alleen maar op uit is om "ons" te ontmenselijken. Dus kunnen we constateren, dat "arbeit" in (zeker deze deelsector van de onderwijssector) onzinnige "arbeit" te noemen is. De "strijd" zou daarom dus ook nooit als inzet moeten hebben terug naar het "oude" systeem van "vaste contracten", maar eerder naar de zìn van die "arbeit"! En daarbij zou dan alle onzinnige "arbeit" eindelijk eens een confrontatie aan moeten gaan; als "wapen" ingezet moeten worden tegen die ontmenselijking die zich, met de dag haast, duidelijker aan het aftekenen is.
Laten "we" dus weer ONZE eisen gaan stellen, die belangrijk zijn in ONS leven en belangrijk zijn voor AL het leven op aarde. (Hetzij, natuurlijk, dat je liever een bijdrage levert aan "hen", die het leven niet alleen voor ons, maar aan al het leven op deze enige aarde die "we" hebben, een eind trachten te maken.) Laten "we" een basis gaan vormen voor een samenleving waarin vrijheid en solidariteit elkaar niet in de weg zitten, maar elkaars voorwaarde zijn.
Ikzelf denk dat het eerder
Ikzelf denk dat het eerder zinniger is, het arbeidsethos zelf ter discussie te (gaan) stellen. Ik bedoel, het moge duidelijk zijn, dat men "ons" niet meer nodig heeft. Alle tekenen wijzen daarop. De zogenaamde "crisis" die ons nu door de strot wordt gepushed, is eigenlijk helemaal geen crisis, maar een herstructurering van het kapitaal. De derde wereld is geplunderd zodat het grootschalig plunderen hier nu moet beginnen; kleinschalig was het natuurlijk al langer bezig. De globalisering komt thuis!
De flexibilisering van de arbeid is, beziend in dat licht, voor "hun" de manier om van "ons" af te geraken, want diezelfde flexibilisering van de arbeid draagt er toe bij "ons" te gebruiken als men "ons" nodig heeft en te dumpen als men "ons" niet meer kan gebruiken. Maar daarbij wordt er niet of nauwelijks gekeken naar wàt voor soort arbeid men "ons" laat doen, of die arbeid bijdraagt aan of juist niet bijdraagt aan "onze" samenleving doet (en heeft dat nauwelijks gedaan ook in het verleden) -schijnbaar- niet ter zake.
Als voorbeeld wil ik de reclame-industrie noemen. Al wat daar "geproduceerd" wordt, is nòg meer vervuiling op zowel fysiek als mentaal vlak. Echter, in het kader van de economie is het werken (lees slaaf zijn van...) het "doel" op zich, dus dàt die reclame-industrie niets nada njet bijdraagt aan "onze" samenleving zelf, wordt niet in vraag gesteld zelfs. Erger, het werken in die reclame-industrie wordt als "zinnige" arbeid ervaren zelfs, men "verdient" zijn / haar eigen centjes om te overleven (want het kan -nog- nauwelijks leven genoemd worden, wat "we" momenteel doen). Gaan "we" echter alle onzinnige arbeid aan de kaak stellen, gegarandeerd dat er meer werklozen (en dus nuttelozen, want niet meer uit te buiten en op een hongerloontje gezet, in het gunstigste geval) bijkomen.
Want het is al langer zo, dat "we" eigenlijk helemaal niet meer nodig zijn, binnen deze grandioze ecologische catastrofe, die er zich onder onze ogen aan het afspelen is. De ecologische catastrofe, die geleid wordt door het internationaal opererend kapitaal, die niets ontziend her en der een paar lijken meer of minder niet lijkt te interesseren, laat staan dat "men" zich interesseert in het andere leven dat er zich op deze aarde bevind. Zeg nou zelf, wat is de waarde van een mensenleven? Wat is de waarde van àl wat groeit en bloeit op deze aarde? Ja, "we" hebben alleen maar waarde als we maar consumeren. En om te consumeren zullen we eerst moeten zwoegen, werken, slaaf spelen. Ook het andere leven op aarde heeft alleen maar nut, als het maar economisch gewin oplevert.
"Warum arbeit", kunnen "we" onszelf gaan afvragen. "Arbeit" om iets in stand te houden wat niet "ons" leven leven is en nooit voor "ons" leven bedoeld is? "Arbeit" die alleen maar een bijdrage levert om "onze" aarde nòg sneller de vernietiging in te helpen? En bewust gebruikte ik de Duitse term voor arbeid, daar deze een duidelijkere negatieve bijklank heeft dan de Nederlandse term; de Duitse term verwijst naar nazi-Duitsland namelijk). Je -schrijver van het bovenstaande artikel "tijdelijke contracten onderwijssector" waar ik op reageer- haalt aan (vraagt) om meer solidariteit omtrent je geconstateerde misstanden in de onderwijssector, maar sta je er ook bij stil, dat daar waar je feitelijk solidariteit voor vraagt, eigenlijk een vraag is om "hen" te steunen?
Zeker binnen de hedendaagse ROC's leert men niet meer zèlf(bepaald) te leven, men leert te overleven in een wereld die, zoals gesteld, er alleen maar op uit is om "ons" te ontmenselijken. Dus kunnen we constateren, dat "arbeit" in (zeker deze deelsector van de onderwijssector) onzinnige "arbeit" te noemen is. De "strijd" zou daarom dus ook nooit als inzet moeten hebben terug naar het "oude" systeem van "vaste contracten", maar eerder naar de zìn van die "arbeit"! En daarbij zou dan alle onzinnige "arbeit" eindelijk eens een confrontatie aan moeten gaan; als "wapen" ingezet moeten worden tegen die ontmenselijking die zich, met de dag haast, duidelijker aan het aftekenen is.
Laten "we" dus weer ONZE eisen gaan stellen, die belangrijk zijn in ONS leven en belangrijk zijn voor AL het leven op aarde. (Hetzij, natuurlijk, dat je liever een bijdrage levert aan "hen", die het leven niet alleen voor ons, maar aan al het leven op deze enige aarde die "we" hebben, een eind trachten te maken.) Laten "we" een basis gaan vormen voor een samenleving waarin vrijheid en solidariteit elkaar niet in de weg zitten, maar elkaars voorwaarde zijn.
Want:
"alleen samen kunnen we naar de sterren reiken"