Verdacht van opruiing en bedreiging

Nieuws, gepost door: Dhjana op 19/12/2016 12:10:05

Wanneer: 19/12/2016 - 11:44

Vrijdagavond 16 december, half tien. Ik zit rustig op mijn pc een aflevering van mijn favoriete serie te kijken (activisten zijn ook maar gewoon mensen), als er nogal driftig aangebeld wordt. Dat blijken zes agenten te zijn, die binnenvallen zodra ik de deur open doe en me melden dat ik ben aangehouden op verdenking van opruiing en bedreiging.

Ik mag nog net een oppas voor de hond regelen en wat spullen bij elkaar pakken, maar intussen wordt mijn pc losgekoppeld, worden er zes USB sticks weggegraaid die ik al minstens een jaar niet meer gebruik (je kent dat wel, er is een probleem mee, maar je stelt het uitzoeken en weggooien steeds maar uit) en wordt de laptop van mijn zoon, die uit huis is, maar z’n huiswerk onder moederlijk toezicht maakt, ook ingepakt – mijn protesten dat die laptop niet eens van mij is en dat mijn zoon die nodig heeft voor school mogen niet baten. En ik moet mee naar het bureau aan het Marconiplein in Rotterdam.

Rotterdam, waarom Rotterdam? Omdat daar aangifte blijkt te zijn gedaan. Er valt een kwartje. Enige dagen daarvoor heb ik op mijn eigen website, dhjana.nl, een satirisch artikel geplaatst naar aanleiding van het geweld dat door de politie is gebruikt bij de massa-arrestaties in Rotterdam, tijdens de anti-zwarte-piet protesten. (Noot: arrestaties die werden uitgevoerd vóórdat de protesten überhaupt plaats konden vinden en die daarna fel zijn veroordeeld door Amnesty International)

Bij dat satire-stuk, dat de vorm had aangenomen van een ludiek marketingpraatje voor een fake app, gebaseerd op het Pokemon spel maar dan in een andere versie, had ik stills van video-opnames van de arrestatie en het politiegeweld gebruikt. Ik had er zelfs een kek promotiefilmpje bij gemaakt en dat op mijn Youtube kanaal gezet. En natuurlijk een kopie op indymedia.nl geplaatst, want waar heb je anders onafhankelijke nieuwsmedia voor?

Klaarblijkelijk is ze dat in het verkeerde keelgat geschoten. Nou verbaast het me weinig dat de politie geen benul heeft van het begrip ‘satire’, want dat het de gemiddelde diender aan ieder gevoel voor humor ontbreekt, was me allang duidelijk. Humor lijkt me sowieso lastig te combineren met een roeping om staats- en corporatiebelangen over de rug van burgers heen te beschermen. Waar ik wel uitermate pissig van word, daar kom ik zo op terug.

Toen we in Rotterdam aankwamen was het inmiddels elf uur ’s avonds, dus afgezien van voorgeleiding gebeurde er weinig meer. Prachtig prikkelvrij celletje (als je tenminste de eeuwig luidruchtige luchtverversing niet meetelt) met bijbehorende plastic matras en waardeloos dekentje. De volgende dag was een opeenvolging van de gebruikelijke riedel, met plakkerige ontbijtboterhammen, arrestantenverzorgers die het altijd ‘te druk’ hebben, zinloze verhoren (doe maar Ctrl-V voor ‘geen commentaar’), een beetje slaap inhalen en een greep in de ontmoedigende boekenkast van het cellengedeelte. (Iemand zin in een projectje? Kunnen we misschien zorgen voor iets anders dan lectuur over criminelen die nu op het rechte pad zijn omdat ze De Here Hebben Gevonden?)

De laptop van mijn zoon was wel een probleem. Zoonlief had namelijk net de week daarvoor een officiële waarschuwing van school gekregen en dat betekende dat hij er bij het volgende incident uit zou vliegen. En als je zonder laptop op school verschijnt, mag je de les niet in en wordt je dat als ‘verzuim’ aangerekend…

Ik zag torenhoog aankomen dat de kans groot was dat die laptop niet voor zondagavond weer terug in handen van mijn zoon zou zijn, ook al had dat ding geen donder te maken met wat voor onderzoek dan ook. Dus toen ze aankwamen met het voorstel om een ‘intentieverklaring’ te tekenen waarbij ik Plechtig Zou Beloven om het artikel en het filmpje weg te halen en niet meer te verspreiden, en de advocaat daar de voorwaarde aan kon verbinden dat ik dan met de laptop van mijn zoon weer naar buiten kon stappen, kon ik – als moeder – weinig anders. Maar als activist was het een zware dobber, want om eerlijk te zijn, als die laptop niet in beslag was genomen, dan hadden ze wat mij betreft die intentieverklaring in hun reet kunnen schuiven.

Want ja, daar word ik wel pislink van. Een samenleving waarbij 1) er politie is, 2) die politie zich ongestraft schuldig maakt aan machtsmisbruik en geweld – zelfs als dat de dood tot gevolg heeft zoals bij Mitch Henriquez en 3) dat machtsmisbruik en geweld niet meer door gewone mensen zoals jij en ik aan de kaak mag worden gesteld, dat is niets meer of minder dan een fascistische politiestaat.

Als ik op straat zie dat iemand geslagen wordt en ik doe niets om dat te verhinderen, dan ben ik daar mede schuldig aan. Als er iemand wordt vermoord en ik doe daar niets tegen, dan ben ik daar ook verantwoordelijk voor. Dat is zo volgens ‘onze’ wetboeken van strafrecht, maar – wat voor mij oneindig zwaarder telt – dat is zo volgens mijn moraal, mijn waarden en normen, mijn verantwoordelijkheids- en rechtvaardigheidsgevoel. Deze verantwoordelijkheid, voor mezelf, voor anderen en voor het geheel van onze samenlevingsvorm, is in mijn visie de essentie van oprecht en integer anarchisme.

Wie de dader van geweld is, doet er op zo’n moment niet toe. Laat ik dat nog even benadrukken: wie de dader is, doet er op zo’n moment niet toe. Iemand die zich schuldig maakt aan geweld, is iemand die zich schuldig maakt aan geweld en het zal mij totale rotzorg zijn of die persoon dan een uniform aanheeft, een bepaalde functie uitoefent of zich bepaalde rechten toe eigent. En of zo’n persoon dan wel of geen uniform aanheeft, doet niets af aan de verantwoordelijkheid (de mijne en de jouwe!) om daar iets tegen te doen. Kortom: als ik getuige ben van geweld, dan doe ik daar iets tegen. Oók als het politiegeweld betreft. Oók als dat de staat onwelgevallig is.

Het staatsbeleid tegen mensen die politiegeweld aan de kaak stellen, is zum kotzen hypocrisie ten top. De staat voert massa-arrestaties uit met het argument dat ze niet van alle demonstranten duidelijke opnames konden maken (Fight Repression, Den Haag, ‘gezichtsbedekking’), maar vaardigt intussen een verbod uit op het publiceren van herkenbaar beeldmateriaal van hun eigen geüniformeerde knokploegen. De staat schroomt niet om diezelfde knokploegen straffeloos demonstranten in elkaar te laten slaan (anti-zwarte-piet demonstratie, Rotterdam), festivalgangers te laten wurgen (Mitch) of jongeren in hun rug te laten schieten (Rishi), maar labelt beeldmateriaal van agenten jankend als ‘bedreigend’. De staat heeft volkomen schijt aan mensenrechtenverdragen (hoeveel voorbeelden wil je?) en aan de eigen grondwet (idem), maar strooit in het rond met opruiingsaanklachten tegen alles en iedereen die kritiek op ze heeft.

Formeel word ik verdacht van opruiing en bedreiging vanwege m’n artikel en filmpje. Opruiing en bedreiging, my ass. Machtsmisbruik in optima forma, uit de context getrokken en opgerekte wetsartikelen die als wapens worden ingezet om iedere vorm van kritiek op deze staat te criminaliseren en te onderdrukken. Anno 2016 hebben we geen welbespraakte of -besnorde dictators meer nodig: het staatsapparaat kan het prima zelf.

Juist nu. Juist nu is het belangrijker dan ooit om op te staan tegen politiegeweld, staatsrepressie en machtsmisbruik. Juist nu is het moment om, met een diversiteit aan tactieken, ons hiertegen te verzetten, in woord en daad. Ervoor te zorgen dat er beeldmateriaal is, waardoor het niet kan worden weggemoffeld met een bij elkaar gelogen politieverslag. Ervoor te zorgen dat we weten wie de daders zijn, zodat ze zich niet achter een uniform of functie kunnen verschuilen. En keer op keer misstanden publiek te maken, zodat niemand kan doen alsof we het niet geweten hebben.

Als we ooit nog een wereld willen, waarin jouw en mijn kleinkinderen kunnen leven en spelen in vrijheid, kunnen zijn wie ze willen zijn, vrij van angst kunnen opgroeien en de ruimte hebben om kritiek te geven op iedere vorm van onrechtvaardigheid, dan is het nu het moment om in verzet te komen.

Nee, ik zal me niet monddood of vleugellam laten maken – dit stuk is daar het eerste bewijs van. Nee, ik zal me de mond niet laten snoeren en ik zal de hand bijten die dat wel probeert te doen. Dat doe ik al vijftig jaar, dat doe ik vandaag en dat zal ik blijven doen. Geen Cop, gePoked of niet, die me daar van af houdt.

Noot: ik heb niet kunnen voorkomen dat ze mijn telefoon ook in beslag namen. Net als mijn pc heb ik die niet terug gekregen. Dat betekent dat ze over mijn telefooncontactlijst beschikken. Mocht je bij mijn vriendenkring horen, vermoeden dat je in mijn contactlijst staat omdat we regelmatig bellen en wil je niet dat de politie over je telefoonnummer beschikt (voor zover ze dat niet al hadden), overweeg dan om een nieuw nummer aan te vragen. Het spijt me, dit kon ik niet voorzien.





Wie: 
JK

Popo's dagelijks 'werk': intimidatie, gijzeling, razzia, moord

Kijk ze bibberen in hun uniform! Dat is pas humor. "Mammie! Ze zeggen 'BOE' tegen me!" Nu zijn ze weer bang voor Dhjana's satire en doen bij zichzelf aangifte. Want dat deed pijn! Van Mitch Henriquez konden ze ook al geen grap verdragen. En dat is bepaald niet grappig maar bloedige ernst. Hij heeft zijn grap met zijn leven moeten bekopen.

De rest van de tekst op: https://jokekaviaar.nl/popo.html



Wie: 
nn

Je zou denken dat Poke-a-Cop bedacht is door een 15 jarige puber. Maar néé, een "volwassen" vrouw.



Wie: 
Steungroep 13 september

Arrestatie Dhjana – nieuwe politiepoging om kritisch geluid te smoren mag niet slagen

http://13-september.nl/arrestatie-dhjana-nieuwe-politiepoging-om-kritisc...

Afgelopen vrijdagavond, 16 december: zes politieagenten dringen de woning van Dhjana, activiste en schrijfster en vooral ook goed mens, binnen. Ze arresteren haar en nemen haar en twee laptops mee. Ze brengen haar naar Rotterdam. Aanklacht: opruiing en bedreiging. Daarmee reageert 'Justitie' opnieuw met censuur, intimidatie en ontvoering op kritiek op haar eigen, door en door gewelddadige manier van doen.

Wat ging eraan vooraf? Dhjana schreef een artikel waarin ze, met een dikke vette knipoog, een nieuw spelletje met bijbehorende app aankondigde: Poke-a-Cop Go, een parodie op het overbekende Pokemon-gebeuren. Met de app kon je dan poppetjes van agenten met stenen bekogelen. Natuurlijk bestaat zo'n app helemaal niet, zoals duidelijk in het stuk te lezen stond. Wat echter wel bestaat: redenen om agenten te willen bestoken, met stenen of anderszins. Die reden maakte Dhjana ook duidelijk: het politiegeweld zelf. Het stuk was daarom voorzien van een reeks foto's, van echte agenten, leden van arrestatieteams en dergelijke, met erbij toelichtende woorden zoals: extreem gewelddadig.

Het hele artikel stond op de website van Dhjana, en al snel op Indymedia. En de politie van Rotterdam vond het helemaal niet leuk. Dat was de aanleiding voor de ontvoering door de zes opdringerige agenten, de arrestatie, de inbeschuldigingstelling en een opsluiting die een slordige 24 uur duurde. Zaterdagavond was ze weer op vrije voeten, voor zover je in deze politiestaat nog van vrijheid kunt spreken. Ze heeft, onder zware druk van de politie, het stuk dat de woede van politie opwekte, inmiddels van haar website verwijderd. Die druk bestond er uit dat ze anders de laptop van haar zoon niet terug zou krijgen. Haar zoon heeft die laptop nodig op school: geen laptop bij zich geldt als verzuim en daarmee reden om van school gestuurd te worden. Om dát te voorkomen, ging ze knarsetandend akkoord. De politie heeft haar dus geraakt door haar zoon te bedreigen. Het tekent de mafiamethoden van wat zich lachwekkend nog steeds 'Justitie” laat noemen.

Dit staat niet op zichzelf. Dhjana wordt van opruiing beschuldigd, net als eerder Joke Kaviaar, die intussen haar gevangenisstraf van twee maanden voorwaardelijk bevestigd heeft zien worden na hoger beroep en cassatie. Die straf dreigt ten uitvoer gelegd te worden ook, hetgeen waarschijnlijk betekent dat zij daadwerkelijk twee maanden in de cel verdwijnt. Zoals we voor Joke opkwamen en blijven opkomen, zo dienen we nu op te komen voor Dhjana tegen haar vervolgers. Als het tot een strafzaak komt dan is ontslag van strafvervolging de enige bevredigende uitkomst. Er valt immers niets te vervolgen aan een stuk dat in een satirische vorm snoeiharde, maar vooral snoeihard noodzakelijke, kritiek op een gewelddadig politieapparaat levert. De staat maakt zich schuldig aan geweldpleging, ontvoering, gijzeling en bedreiging van Dhjana, en daarmee aan intimidatie van iedereen die voor vrijheid, solidariteit en gelijkwaardigheid wil opkomen in woord en in daad.

Wat staat ons te doen? Allereerst: verspreid het nieuws, spreek schande van deze poging om wederom een kritische stem monddood te maken! Verspreid en deel om te beginnen het indrukwekkende verslag dat Dhjana inmiddels op haar website heeft staan: “Verdacht van opruiing en bedreiging”.
Verder de verklaring op Indymedia, dat zelf een dreigmail kreeg van politie nadat ook op die website het stuk van Dhjana was geplaatst. De verklaring bevat ook screenshots van het Poke-a-Cop-artikel, zodat dit niet helemaal is verdwenen. Dat laatste stuk is vooralsnog ook nog te vinden in Google Cache.
Ten slotte heeft Joke Kaviaar in een uitvoerig stuk de arrestatie van Dhjana in een breder perspectief van noodzakelijke strijd tegen de politie als een inherent racistisch en gewelddadig apparaat geplaatst: “Popo's dagelijkse 'werk': intimidatie, gijzeling razzia, moord”. En voeg vooral naar eigen mogelijkheden je stem bij de kritiek op deze aanval op Dhjana.

Schrijf stukken, laat je op andere wijze gelden, gebruik je verbeeldingskracht en kom in actie! Dat politie en 'justitie' maar van alle kanten onder vuur genomen worden wegens hun zoveelste poging om de vrijheid, de solidariteit en de inzet voor een wereld zonder deportatie en opsluiting en politieterreur, de kop in te drukken. Ze zullen niet slagen in hun repressieve opzet – omdat en voor zover wij dat simpelweg niet toelaten.

Steungroep 13 September, 20 december 2016
http://13-september.nl



Wie: 
nn

Google cache kopie
https://archive.fo/ETaXn



Wie: 
arica@livemail.download

wh0cd122830 prozac


Global IMC Network www.indymedia.org Afrika Ambazonia Canarias Estrecho / Madiaq Kenya South Africa Canada London, Ontario Maritimes Quebec Oost Azië Japan Manila QC Saint-Petersburg Europa Abruzzo Alacant Antwerpen Athens Austria Barcelona Belarus Belgium Bristol Brussels Bulgaria Calabrië Cyprus Emilia-Romagna Estrecho / Madiaq Euskal Herria Galiza Duitsland grenoble Hungary Ireland Istanbul Italy La Plana Liege liguria Lille Linksunten Lombardia London Madrid Malta Marseille Nantes Napoli Netherlands Northern England Norway Nottingham Oost-Vlaanderen Paris/Île-de-France Piemonte Poland Portugal Roma Roemenië Russia Scotland Sverige Switzerland Torun Toscana Ukraine UK-GB Latijns Amerika Argentina Bolivia Chiapas Chile Sur Braszilië Sucre Colombia Ecuador Mexico Peru Puerto Rico Qollasuyu Rosario santiago Uruguay Valparaiso Venezuela Oceanië Aotearoa Manila Melbourne Perth QC Sydney Zuid-Azië India Verenigde Staten Arizona Atlanta Austin Baltimore Big Muddy Binghamton Buffalo Charlottesville Chicago Cleveland Colorado Columbus DC Hawaii Houston Hudson Mohawk LA Madison Michigan Milwaukee Minneapolis/St. Paul New Mexico New Orleans NYC Philadelphia Pittsburgh Portland Richmond Rochester Rogue Valley San Diego San Francisco Bay Area Santa Cruz, CA Sarasota Seattle Urbana-Champaign Worcester West Azië Beirut Israel Palestine Process FBI/Legal Updates Mailing Lists Process & IMC Docs Projecten Print Radio Video Regio's United States Topics Biotech